Alle inzendingen over tongen

vurig likt de nacht dichte duisternis bloot dorstig en hunkerend naar schone handen violen klagen de modder aan die langs veel mouwen druipt duisterval laat zijn sporen na op blondgeverfde traptreden de snerende klanken glijden langs de leuningen naar beneden en eindigen in een weerspannige schoot er is geen weg terug al krijsen…

het rood van mijn tong speelt op tonen uitslijtend in een stem van uitgeknepen poëzie het zijn de oude woorden klinkend in de kelken van oude wijn sommigen zijn gegaan, gedreven door zinnen en door de golfslag van het bloed…

ze schatert en orakelt terug uit delphi’s put in schuine woorden die op borrelen uit aardes onderbuik die de scherpte van de huig hebben gevoeld met gespleten tong de kromme waarheid heeft gevloerd jouw vragen waren echt zij schatert en orakelt het klatergoud moet weg…

Het danst van links naar rechts Van boven naar onder Maar slechts Een lichtfits en donder Niks wordt bepaald in realiteit Wie spreekt er van waarheid En de vogel spreekt een taal Waar zich geen bevind, verhaal De cirkels in het graan Zeggen meer Als dat dit woord zou moeten Gaan…

in naar de hemel reiken dacht de mens met de toren van babel god te bereiken door verwarring in horen en spreken kwam men niet verder dan slechts halverwege god zag het falen liet in de pinkster zijn geest naar de aarde afdalen maakte met vuur alle tongen verstaanbaar zo werd zijn liefde door ieder gehoord en bezongen…

regen - windkracht negen noordwester stormt genadeloze striemen over nat-zilte wangen vers-frisse oren-gesel gloeiend rood beklimt de mens het hoofd wind tegen zout water op beurse lippen schuimende koppen over standvastige staal-grijze blokken ranselen striemen geselen zoet - zout leven over hoofd en mens en uitgestoken tongen…

zacht tot houden van ontloken want in het puntje van je tong worden alle woorden zon…

kantoor kreeg Henkie soms de lumineuze inval om ongecontroleerd op de nokjes, waar de de telefoonhoorn op rustte, te rammen die keer bereikte hij iemand van de ‘Faeröer’ eilanden ooit kreeg hij zo’n ‘goddeloze Rus’ of zo aan de lijn de man moet zich rot geschrokken zijn en mogelijke gedacht hebben oei ik word toegesproken ‘in tongen…

Ik moet het zelf wel zijn die dagenlang doodgeboren gillend opgesloten zit in de onechte wereld van huis en tuin waar jij de stoelen klaarzet in het gras en de zon schijnt maar geen warmte geeft in de parallelle werkelijkheid van het pilletje onder mijn tong dat een spook van me maakt zonder lichaam om te doden enkel met uitgewerkte…

Niet de strijd maakt de strijder maar zijn vrede met de afloop ....Mijn poorten staan open ....er stroomt energie binnen ....mijn gezicht straalt ervan ....Ik leef, ik leid je niet af ....met gouden haren, ik ben ....kaal en onversierd het leven Niet: hoop doet leven maar innerlijke vrede met de afloop ....Ik verlaat mij niet ..…

Spoken en ratten likken aan de woede en spelen verstoppertje in de doolhof van leugens over de heldhaftige strijd voor het vaderland en zijn machtige vaders met gespleten tong…

Scouts die hiken door fantasyland In de troep die er aangespoeld bleef Rekwisieten op wad en wat dreef Naar de boorden van Vlie Ameland Rode tongen in blauw uniform Animeermeisjes avant la lettre Tamboerijntjes met een tambour maître Bij Madame Tussaud liep het niet storm Wat mijn oren en ogen soms schaadt Zijn the Stones, maar niet…

't Spontane van je tong! 't Vlindert tussen de mensen. Ach, ze hebben geen weet wat voor dure gedachten om hun hoofden zweven. Maar vlinders worden buiksprekers. Onderling en op toneel. Hot items in vergaderingen. Af en toe schrikt men zich scheel. Een meeuw die opponeert dat zijn lief gekooid zit... Welke liefdelozen doen dit?…

Het zal toch wel zo zijn dat er ellende schuilt achter glitter en goud? We praten erover zodra er iets verdachts is Een kind dat thuisblijft oma die een week komt logeren een nieuwe oppas of een lange zakenreis Noem het roddels Ze zijn het cement van onze buurt En we weten best dat het mogelijk is dat ze niet waar zijn En dat…

volt tong trekt zich terug in de mond van een tunnel de tong als mond praliné ----------------------- uit: 'Batterij', 2004.…

Een ritme van lauwwarme jazz Tong tanden handen Tong tanden handen voorzichtig langs de randen van modern en klassiek…

Daar lig je naakt Opgewonden Een beetje huiverig Wachtend op contact Blind gebonden Een zachte kus Aan de zijkant van je lippen Je wilt meer, maar Ik ben weer weg Plagend speelt mijn tong Met je oor Fluisterende hunkering Je adem stokt Je fluistert terug Mijn lippen raken De jouwe Een hete zoen Tongen verstrengeld In eeuwige…

De zachte streling van je tong, de beroering van je lippen, laten een zacht geluid aan mijn mond ontglippen De aanraking van je hand, liefdevol over m`n billen, doet me, denkend aan het vervolg, onhoorbaar gillen. Diep in me wakkert een vuur dat jij hebt ontstoken, En dat er voor zorgt dat mijn bloed begint te koken.…

Dus kus ik jou nu heel intiem mijn tong bij jou erin en antwoord jij je tong naar mij is dát een echt begin. Je antwoord was voor mij genoeg gaf je gevoelens bloot. De nacht die duurde tot 's morgens vroeg voordat ik mijn ogen sloot. Nu lig ik hier en denk aan jou gevoelens zijn bekend.…

Het zwaard bleef in de schede; De welvaart deelt, naar elke kant, Haar gaven rijklijk mede, De tong is vrij, ’t geweten vrij, De vrije pers dient u en mij, Bij orde, rust, en vrede. Wat wil men toch in Nederland? Met praats en staatsgeschillen?…

Vanuit de ronkende diepte van onderhuidse onverdraagzaamheid scheuren grillige visioenen naar de stembureaus en klauwen vooruitgang aan flarden van uitgewrongen solidariteit Vlaamse tongen sidderen en sissen tot hun aangewakkerde protesten hen wederom samenbrengen dankzij ontvlamde frustratie onderstoppen in knusse superioriteit en meewentelen…

je had het niet moeten zeggen met je ogen over de rand van een vol glas rode wijn ze knikkerden de pupillen van links naar rechtsomkeert de vraag rolde van je tong naar het putje in het midden waar hij stil bleef liggen naast het mes op de tafel ik heb nu te stellen met een geval van open emotie een beroerd gevoel…

Waar de taal doodstil van de daken rolt de woorden mijn tong niet kunnen bereiken een hakkelende klank met mijn kaken dolt golven getemd geluid achter wallen en dijken daar wordt het zwart in het wit gebeiteld wellen niet eerder verschenen beelden daar krimpt de één terwijl een ander bijtelt voor vrijgesprokenen en veroordeelden…

Want ik spreek met tongen lang vergeten en doorgrond moeiteloos ieder mysterie. Nu ben ik slaaf van de hysterie. Want ik kan mij daar niet meten: Wilde ik de liefde leren, maar de liefde wilde mij niet.…

De wijfjesmus streelde de tong. 't Was een mannetjesvis uit Hongkong en ze heeft 'm gedreven een muskus gegeven. Hij gaf 'r een tongzoen en sprong toen terug in de zee. Nee, het zat 'm niet mee, want een kieuw functioneert niet als long.…

kloppende wand van een woord – zoekend naar het precieze moment waarop een versregel volloopt in klank wanneer de betekenis van een woord zwicht, begint te verschuiven en zich ten slotte overlevert aan geluid vanaf dat moment smacht het bloed naar de betovering van taal – de enige waarheid krijgt een huid van klank de dichter dicht met haar tong…

Volle herfstkleuren zachte bladeren specifieke geuren als eindnoten van ‘parfum klassiek’ -geheim gehouden toontechniek- in een boom gekerfde liefdes datum pril geluk eerste Franse tongtechniek het park waar zachte paden gemengde kleuren van bladeren leiden naar herinnering en neo-romantiek.…

Hij hield op haar verzoek z'n handen thuis en stak daarom geen vinger naar d'r uit, alleen z'n tong. De buurman van de bruid bezorgde haar genoegen in d'r kruis. De kerel had succes met zijn avance. Z'n buurvrouw heeft aan hem z'n dank betoond en mondeling met daadkracht hem beloond. Hoe vrolijk kon-ie na d'r pijpen dansen!…

Vuur, licht en gloed die horizonten branden doet, die aansteekt met nieuwe hoop, die ieders leven houdt ten doop, Vuur, tongen vol moed, verslindende hartstocht, liefdesverhaal, dat ieder hoort in eigen taal. Vuur hoog en heilig, niemand nog veilig maar uitgestuurd voorgoed op weg naar heil en vrede.…

het midden van jouw lust tongde ik onder het beddek tot zacht de morgen lichtte stil als het rijzen van de maan als ’t wassen van de vloed besloop ik jouw ja en ‘k hief met elke ademtocht jouw nachthemd - ‘t tere blauwe een stukje verder op het midden van jouw lust voor ogen trok ‘k elke kleding weg en schouwde ’t warme roze paradijs…