Alle inzendingen over tranen

dat de zon je tranen zal drogen!…

het waren geen tranen een tsunamie of de springtijvloed maar langzaam stijgende emoties en het deed je goed in ontspanning verwaterden gevoelens het eerst in overloop je wilde uit het zuigende moeras nog met de ogen droog ik reikte je de hand jij ging op eigen krachten weer aan land en weet de bodem weer ja dit gebeurt…

Staren naar de reflectie van mijn traan in de spiegel domineert jouw passie waar ik ooit voor was gezwicht het unieke portret geïllustreerd in mijn stoutste droom waar ik de traan heb gevonden in jouw stoïcijns gezicht.…

breek mij niet gelijk een wervelwind door inktzwarte duisternis omgeven welt er geen traan meer achter de ogen veranderde mijn ziel in vuur alleen de zalvende wind zingt het lied van een stralende zon in de warmte van mensen komt zij ons tegemoet…

Enkele tranen lopen bewogen over je wangen, want er was zoveel verdriet. Je voelt het, want een moeilijke periode lijkt voorbij. Op afstand dichter bij elkaar komen, mooi dat het waarheid mag worden. De tranen, zullen ze wegvloeien als je elkaar weer van dichtbij mag zien?…

Regen drupt op mijn hoofd Tranen rollen over wangen op de grond Het doet pijn Ik voel de angst, de woede, het verdriet Ook het samenzijn Hier en nu Daar en toen Het is zo surreëel Die blik en die ogen, om ze te zien vervagen in herinneringen Woorden komen maar schieten niet los Tranen wel Regendruppeltjes op de grond Om te vervagen…

Draaierig verwateren dromerige belevingen in mijn utopie terwijl jij mij hypnotiseert door cirkels van mijn traan. Je danst met het beeld in de deining als een fata morgana waardoor wij weer even naast elkaar aan de waterkant staan.…

Hoog in de lucht Draagt de wind Tranen van de Andes Bereiken nooit de oceaan Ik draag het mee Lichaamstaal Handen en voeten De armoede kleurde De tranen rood En ik draag het mee Nergens was het veilig Op elke hoek loerden ogen Ongelukken per ongeluk Droefheid en frustratie Ik draag het mee Tranen mengen zich Met het leven ten…

Haar tranen als passiebloemen purper en zwart die alle licht op aarde verdoemen als elke hoop op leven ontkracht. Onkruid dat te snel gaat kiemen hoe vaak en hoe vlug men ’t ook wiedt. steeds gaat het zich veelvuldig vernieuwen nooit wetend hoe en waar ’t ook vliedt.…

Als stervende zwaan met onhoudbare windvlaag stijgt de warmte op en raakt sentiment op drift door laatste traan op toneel.…

tranen liepen over mijn gezicht thuis daar lag een triest bericht bloesems verrot nu aan de bomen laat daar alleen mijn tranen wonen er is niets waar ik nog om geef als men haar laatste hoop opgeeft ik liep en liep maar verder door al volgde ik niet eens een spoor de regen ging bij pozen stromen kon het nog ooit echt lente komen?…

De zusjes hebben menig hart gestolen en zelf ben ik tot tranen toe geroerd Hoe gaarne had ik met hen rond getoerd bedolven onder bosjes gladiolen M’n hele leven ben ik al een fan van Emily, Charlotte en van Anne…

wanneer in het duister mijn tranen treuren dringen de herinneringen van de momenten samen als zonnestraaltjes daar doorheen…

als het gemis mij huilen doet is het de heugenis aan jou die mij weer lachen laat opdat weer het leven mij pleziert…

de tranen die stromen als het verdriet niet stoppen wil drogen op mijn wangen waarna aan jou de herinnering ze wegveegt met een lach…

jouw beeld is als een film die uit diepe dankbaarheid mij de ogen tranen doet die als een kus van jou op mijn lippen rusten…

natuurlijk huil ik om het gemis nu maar meer nog vloeien mijn tranen uit dankbare herinnering…

de tranen die je krijgt bij het afscheid van een vriend die je niet wilt laten gaan laten zich steeds opnieuw drogen door de herinnering…

. - Maar ik zie de dag veel schoner dan 'k hem immer zag: van zeven-kleurig goud, door 't rag der wimpers, klaar van tranen.…

een...traan!…

niet meer hier woont de liefde nu met de tijd weg gegaan jij bent oneerlijk voelt het koud dit lege huis waarin niet jouw liefde mij warm omhelst onze liefde immers het doen of het laten huisde in samen zijn met en voor elkaar mij regent nu herinnering die uit de dikke tranen de warme dekens breit die jou weer om mij slaan…

Eigenlijk denk je er iedere dag weleens aan een moment van stilte dat even oneindig lijkt heimwee naar toen het anders was degenen waar je van hield nog leefden maar op 4 mei gaat het om de doden uit een oorlog de gesneuvelden die voor de vrijheid streden met een toekomst voor de boeg herdenken wij de helden in het heden ze hadden allemaal…

Mijn dode moeder opgebaard Mijn ogen flitsen lijk een camera Dat beeld moet in mijn geheugen Klik, in plaats daarvan Plots, een beeld van vroeger Herinneringen haperen in baren Als brakke tranen spontaan. Snik Slik, vrees om wat komen gaat Angst voor wat nabestaat Hoe het ons zal vergaan.…

Meer tranen vloeiden dan woorden; die stokten. Pas een kind en geen leven meer. Nog geen stap of al de hoek om. Nog geen woord of al monddood. Nog geen lach of al omringd door gehuil. Ik pas … Staren in de lucht en zie: een delta van gevoelens, ertussen donkere eilanden om verlaten te stranden. Met of zonder kaartje.…

tranen liepen langs de ramen naar benee en ik dacht waar zitten ze daarboven nu toch zo mee en later toen mijn ogen waren gevuld met tranen van verdriet scheen de zon door m’n ramen en begreep mij niet…

Het geluk is als een slang, glad van tranen lang en met gespleten tong.…

ik weet niet welk verdriet zie slechts verse oude tranen en de dagen die voorbij zijn…

Ik reed reeds een tijdje paraplu en toch smaakte ik je tranen: ze waren zout en zilt maar niets hielp of lenigde de pijn van een verbrakte verhouding die ik, domoor en domoog, verbrak. Geheugen, vertel me van vroeger: hoe het was en hoe het geweest is; een donker, eng en leeg gat is het nu.…

Wij zijn de 2 koningskinderen en staan voor het water, uitgegraven door ons trots onbegrip en gevuld met tranen van spijt. Mijn mond zei woorden die ik niet denken kon maar mijn mond zei ze toch. De tranen vielen 1 na 1 en vormden een lawine die de rots doordrong.…

Met denderend geraas rolt de traan als een druppel van een blad via een stromend beekje door het dal. Langs rotsblokken golft het op en neer het lot van een vrije val bergafwaarts tijdens een bulderende waterval. Geruisloos volgt de laatste traan de rivier introvert gevuld met het souvenir van een klevend heimelijk icoon.…