Alle inzendingen over tree

Weet ook gij dat stille diepe huis Door welks schaduwige vree Voet zo licht en onvermoeibaar stijgt en daalt langs tree na tree? En zijn plotselingen helle kaamren op de maanbeglansde zee?…

Daar hoort zij de deur die in het slot valt en hoe een enkele tree van de trap vertrouwelijk kraakt. Dan komt hij de kamer binnen, terwijl zij een zucht van verlichting slaakt.…

voor tree met rollator En ik, warm, ontzet, nam haar arm, sprak toe gevaarlijk wat ze dee!…

De horizon vervaagt de dreiging op de woeste zee van gezichten het bespringt mij en beklemt mij de noeste tree naar de gerichten over het gelaat dat voorbij ging Steeds als ik bijna kolkend omkom doemt daar het laatste silhouet van schuimend wit en schamper wit het vers opengevouwen bankbiljet betaalt mijn geknakte ouderdom Martelend…

Men hoorde ze fluisteren: I am a tree, don't talk, just love me. Het belooft een nieuwe lente, als we naar elkaar toegroeien in alle talen, alle daden. --------------------------------------------- uit: 'De verleden tijd van vrede', 2005…

De onderste tree van de trap een spatiebalk, spring erop en de hall verzuimt zichzelf tot open vlak, dimensieloos wordt glimlach spiertrekking van leegte.…

Wat is de wereld toch licht als het donker is verdreven langzaam de trap bestijgend die de aarde beneden laat de zongele hemel naderbij fel knipperend in de ogen Alleen is daar helaas nu echt de laatste tree de keuze is afdalen of toch verder Aarzelend wacht hij de komst van de avond van de nacht tot de eerste langs zal komen Springend…

Oorlog ondergronds wil niet echt vlotten; zo daalden wij hier ook af, tree voor tree. Ons bestaan bestaat uit pulp en bidden tot een beschimmelde Madonna. Verstoken van verslavingshulp zijn wij voor altijd hooked aan bella-donna.…

Ik voel je zachte adem strelend op mijn huid plagerig verlokkend passie straal je uit Zwoele kussen dwalen fladderend en traag mijn lichaam is betoverd beantwoordt stil je vraag We zoeken in elkaar verleidelijke troeven en in ons samenzijn kun je ook liefde proeven In verstrengeling gebonden steeds hoger op de tree de hemel binnen…

onze ziek wil niet bedlegerig wezen, doch zijn voeten smallen bij iedere tree naar benéé hoe de dag zal voort gaan is als een reizende waterkoker die zich gedraagt als een traag voortgaande plaag al weken is het belopen asfalt de teer die ziek vertraagt en onbeholpen als een stumper aan de almachtige om beterschap vraagt ziek is…

Zij nemen geen ruimte in gelijk zij die verguld zijn op snee, en als de tram gevuld is is hun plaats op de tree. Gisteren nog leidde ik zo iemand naar ’t station. Het was een avond vol mist en vroege kou. Mijn vriend was moe en had een ticket 3de klas.…

Bibberend zet ik mijn grote stap een klein beetje pleinvrees overwonnen met durven nog maar pas begonnen toets ik onzeker een tree van mijn trap Voorzichtig beklim ik mijn wezen leg mijn leven in de schaal en lijm met mijn verhaal in hortende rijm -Wat doet het goed dit eindelijk te lezen- Van de reacties schiet ik nokje vol moeilijk ook…

Toen zij het dak afstofte ontbrak trap en tree. Het venster was gesloten. Met een hand voor ogen tuurde ze. Ze was sowieso naar boven georiënteerd de laatste tijd. Toch onverwachts is zij vredig klapwiekend weggevlogen. Het raam stond op een kier.…

Je voet beroert de laatste tree. Dan verdwijn je in de avondschemer, en neemt het late zonlicht mee.…

Ik herinner me de plankenvloer die kraakte, de eksters in de tuin de ijsbloemen op het slaapkamerraam dat je zei, in een vorig leven was ik een aquarel, nee een witregel dat het bizongras in de fles zweefde als een zeepaardje dat ik na het tellen tot honderd ging zoeken, de laatste tree miste in het donkere trappenhuis dat de telefoonkaart…

Bij toverslag verandert mijn heupkopnecrose nu mijn huis in een verraderlijke bergreus met een ijzige wand en dito trap, ligt bij elke tree het valgevaar op de loer, lig ik straks met al m’n alpiene ervaring met een gebroken heup op de koude keukenvloer.…

temperatuur om koorts te bestrijden een subtiel gegeven dat verschil maakt tussen dood en leven waar de gevolgen van besmetting zwaar wegen zij zijn veranderd minder open en de spirit is verdwenen wel is er in de lach een nieuwe diepte verschenen de motoriek kent niet meer de geestdriftige explosies van energie maar neemt op de laatste tree…

Knielend op één tree Droom ik van geluk. Maar de passie lift niet mee. Ik kan zoveel delen Maar het bereik is te groot. Een massief gevuld hart Ligt hier open en bloot. Verslaafd aan jou. Wij behouden contact. Doordat ik rust overdag Ben ik er voor jou in de nacht.…

Een trap die omhoog kan voert ons soms weer naar de laagste tree. Soms wensen wij een trap te nemen. In ons leven te stijgen naar wat onze ijdelheid verwent. Tot dat wij dreigen te vallen in een diepte, omdat wat wij wensen onze werkelijkheid niet goed genoeg kent.…

niet, we zijn oude wijven zij gaan de wereld in 't gareel krijgen de jeugdige overmoed doet mij deugd Jeugd die positief gevoel genereert investeert in zijn toekomst-dromen van de toekomst zal het goede komen door hebzucht en eerzucht gemotiveerd Zo werkt 't sinds begin der mensheid vertrouwen in toekomst is onmisbaar de wereld wordt een tree…

Glazen vazen met helder water erin bloesem zo schoon als de eerste bloem in het voorjaar zo zal het zijn en ik u bemin ook wij zoeken; is dat niet waar Zo op de ladder; een wankele tree armen reikend boven mijn krullend haar pak ik mijn tak; daar is mijn zee de vlam, ; de gevoelige snaar Boven zijn gekomen vlak bij de wolken zo blauw…

In de bergen van mijn geest wedijveren meerdere toppen naar het hoogste punt om te overleven, moeizaam trek de voeten uit het dal grijp naar het touw, maar tors te veel onnodige ballast mee, de geleefde klei nam alle vormen aan die mij overkwamen, de beelden bekend, vergeten alle namen, de laatste tree op de levenstrap die ik deelde,…

Tof, ik heb koffie en sigaartjes mee Dikke kus, wacht je me op aan de tree?"…

buitenheid beneden kraakt iets zijn dreigend beginnen kasten doorwoelt hij doorzoekend in het niets rammelend en graaiend indringend door diepe duisternis omgeven slijpend sluipende voetstappen komen uit de kamer tenentrippelend trapwaards handen gaan tastend langs verstilde muren voor zijn pad door het donker de reeds lang vermolmde tree…

Ook sla ik een boek open op pagina drie keer twee Ik geniet van het besef want ik ben onderweg naar de bovenste tree…

Op ieder voetstap dat ik tree Omwalmt mij 't walglijk onkruiddampen En doet mijn borst en longen wee. Hoe keert mij 't hart en d'ingewanden Wanneer dit stinkende verbranden Zijn gif door heel de lucht verspreidt, In 't lichaam om met pijnlijk wringen! En geldt dit voor versnaperingen, Voor feestonthaal en lieflijkheid?…

Tof, heb koffie ook sigaartjes mee Dikke kus, wacht je me op aan de tree? -…

kinderhand vol met buit overal hoor je hiep hiep hoera uit punaisegaatjes in het huis de middagzon laat een tekening van een klein meisje stralen het geeft ‘t huis een nieuwe tinteling en overal zijn verhalen, cadeautjes, post, een rekening, gedichtjes om in te verdwalen vrolijke echo’s uit het bad een rubber eendje tussen hen in elke tree…

Ek maak maar meeste aande my skoene vas, en face die buitekant tree vir tree. My gesig versigtig niksseggend, verloor ek my hart op al die verkeerde plekke en slaag meestal daarin, om die regtes te vermy. Maar vanaand. Madness my baby. Vanaand gee ek jou vir die hemel.…

op eigen wijze al de eerste prent en plaatsjesboeken bumba en de teletubbies van het eerste uur de helden verruilde jij voor buurman en buurman naast poeh-beer en piet piraat het liefste echter speel en zing jij van plop de kabouterdans of ‘engeltje’ blèrend ravot jij in bakken vol met zand buiten trappen bestijg of daal je van tree…