Alle inzendingen over twee goede kennissen

Ik roep, want weet: zo is het goed!…

Die hebben het goed die kunnen vliegen ganzen trokken luid voorbij…

Daar voorbij de bocht op zoek een tocht Een tocht naar langs symbolen grotten en gnomen klanken en tonen Waar zijn de engelen gebleven is de rede weg gebleven nooit niet onderuit uit fouten kwam ons besluit…

Ik vind het allemaal goed! Wanneer ik weer lees en het denk te begrijpen juist dan weet ik het zeker.…

laten we de jaren laten zo ze waren de dagen tellen die we samen zijn speciaal de ogenblikken van elkaar verstaan ze opslaan als te korte uren maar hoe dan ook onder "voldaan"…

Het goeie goed Hangt op een knaapje Aan de hoge rug Van de houten stoel Voor het bed boven In de slaapkamer. Het goeie goed, Broek geperst, gevouwen, Hemd gewassen, gestreken, Jasje geschuierd, gelucht, Schoenen eronder, Glanzend gepoetst. Het goeie goed wacht, Liefdevol tot het laatst.…

Er zit een zwart engeltje vast in het restje drank op de bodem van mijn glas Ik drink graag, een glas is fijn gezelschap, net familie, Familie Dat zwarte engeltje ben ik Het is mijn goede ik, mijn liefde die vastzit op de bodem van jouw beloftes die jij niet kon houden Ach, een beginnersfout Beloftes die je breekt zullen jou breken…

Het is goed dat we dit doen. Vrijheid voor allen en twee minuten stil het blijft een gedenkwaardige dag, omdat er zoveel mensen zijn gesneuveld.…

Het kan niet en toch ben je niet bij mij je voelt niet wat ik voel en als, als we elkaar tegenkomen wie weet waar en hoe de kans lijkt me klein kijk je dan snel om lang genoeg, alsof je mij niet hebt gezien of vraag je hoe het gaat wat ik zoal doe, en alsof we oude kennissen zijn wens je me midden op straat gewoon…

Ook denkt men vaak aan hen die er niet meer zijn Vader en moeder, broers en zusters die we missen Bekende mensen, familie, vrienden en kennissen Oude herinneringen van vroeger, toch geeft dat pijn.…

het purperen kleed heeft Hij over de zon geworpen de nacht heeft zwarte ogen maar ziet niet Hij draagt een doornenkroon loopt over een balk volkomen in balans Hij sleept de wonden van de wereld, kijkt niet om tot ze flinterdun als vuurvlinders verbranden in de zon ik zie Hem gaan Hij draagt een gouden kroon de Mensenzoon…

Hè hè, het nieuwe jaar is aangebroken Ik ga volledig voor mijn streefgewicht Alleen door ‘t melden hier in dit gedicht Zal ik bereiken wat is afgesproken Ik vreet me dus het schompes ‘t hele jaar Tien kilo meer krijg ik best voor elkaar…

Vertik het om te doen alsof Vertik het om te zwijgen jouw schoonheid is jou eigen en van je voeten schud het stof Vertik het om voor schut te staan Vertik het om te draaien je hoeft niets te verfraaien je ook niet op de borst te slaan het is al goed en goed genoeg de honger meer te worden doet prematuur verdorren de struik die anders…

Ze zijn vol goede moed als ze beginnen en zitten niet meer op hun luie krent. Ze starten met een sportabonnement en stappen op de fiets om te gaan spinnen. Zal het de zwaargewichten goed bevallen of zijn ze al na twee keer afgevallen?…

Kennissen komen en gaan, opnieuw vallen en opstaan. Toch wordt elke dag iets lichter om te dragen.…

een fauteuil bij de receptie van het hotel oefen ik mijn tekst buiten onweert het de regen klettert elke keer dat de deuren opengaan Zinnen herhalen tussendoor steeds kijken naar het publiekstheater van de mooie buitenkant van het bejaarde echtpaar dat nipt aan een drankje en ongeduldig op een taxi wacht napratend over vrienden en kennissen…

Twee keer per jaar reden wij naar het kerkhof, op het 4e graf, 3e rij links van de ingang mocht ik bloemen zetten in een groene zinken vaas terwijl mijn vader knielde op een bankje waar hij eerst zijn zakdoek overheen had gelegd de wandeling tussen de graven duurde vaak meer dan een uur, mijn vader bracht bezoeken aan oude kennissen en besprak…

twee minuten laten we stil zijn om oorlog, om haten om hen die gedwongen hun huizen verlaten Endlösung, zuivering het blijft gewoon moorden maar laten we stil zijn 't is te gek voor woorden laten we zwijgen het is toch gebleken dat het geen zin heeft harde woorden te spreken Ghandi, Joes, King het blijft gewoon moorden…

Jouw handen, gerimpeld en zacht neem ik voorzichtig in de mijne ik streel ze met liefde en leg ze dan in de zijne. Vier handen, gerimpeld en oud hebben altijd liefde gegeven gewerkt tot het eind gezwoegd in het leven. Handen die groot hebben gebracht die met liefde ons streelden handen die tederheid brachten en alles samen deelden.…

fluisterend in een waterplas Als twee druppels regen, zacht op haar wang, begraven ze de liefde, een eeuwigheid lang…

en pijn ik lees angst in gebaren ook al kon ik er niet zijn Ik hoor de treinen rijden ik proef de onzekerheid ik zie de mensenmassa ook al was het voor mijn tijd Ik ruik de lucht van bommen ik voel het brandend verweer ik lees verboden krantjes ook al deed het mij geen zeer Ik heb het van horen zeggen een overgeleverd verhaal die twee…

verdiept in een hoger streven rust vloeit naar aarzelende nachten hemelsblauwe luchten om zacht te betasten mijn hart roept de hoogste tonen spontaan bekoord door jouw onverwachte lach die jij aan mijn schuchtere wereld gaf helende woorden uit een stem ontstaan schoonheid vervult dit innerlijke leven vriendschap nadert een verloren hart twee…

Twee mensen De een is aardig, de ander is aardiger. De een haalt de waarheid boven water, de ander haalt de waarheid boven water en wringt haar uit. De een verbergt zich, de ander verbergt zich en is onvindbaar. De een valt, de ander valt en staat weer op en valt opnieuw.…

In de spiegel zie ik twee gezichten met dezelfde ogen Meer dan ik zelf wist werd het verleden nooit gesloten Het heden wordt aan die tijd geknoopt, de stilte werd alleen maar vergroot Mijn ziel bezwijkt door de macht in zijn akelige blik Ik verafschuw mijn eigen reflectie elk verlaten ogenblik Iedere verweerde dag laat…

Het huwelijksbootje vaart rustig door heeft de wind in de zeilen mee een leven van ups en downs dat was het leven van die twee. Ze genieten nu van de mooie tijden die hen nog zijn gegeven ze halen eruit wat erin zit in dit prachtig gegeven leven.…

Jij en ik zijn als honing en thee. Ik bruis, kook en walm maar al te vaak. Jij verzacht dan kalm die wrange smaak !…

Ga na, dan zie je zelf op rij en goed in zicht de nummers nul tot elf. zo: De k0 ging h1 naar Dieren: naar '2shuis met z'n wijf, om A3's feest te 4en. Ze gaven hem de 5. 6tonden meel te 7 en w8ten toege9 op S10tje, die nog even een z11moord wilde plegen.…

Flarden wolken schuiven voor de maan waar ik ga waar je ook bent er is altijd een cadans tussen jouw hart en het mijne ooit, ooit op een dag smelten ze samen…

streel me je warmte opdat ik overleven kan tussen witte sterren van wanhoop ik kan niet anders dan voorheen of anders dan later wanneer het zwijgen me vreemd dwingt om het zondige te vereren ik ga voorbij vergeet één te zijn met geboorte en met de dood kom naderbij begrijp het ritme het sterven is mijn leven…

gisteren geschreven waren mijn handen zacht en smal nog meer in ‘t zonlicht liet ik een spoor achter voor de nacht een twijfel werd en nog voor de sterren leden aan slapeloosheid en jij de dichter in de duinen was je lijf en ik daaronder lazen bloemen aanvaardden eenzaamheid als testament misschien heeft deze…