293 resultaten.
De voortekenen
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.085 Witte ijsvogels wiegen
Zich op zee en twijgen dichtbij.
Zij wijst ze en roept ze met helle
Bekoringsstem: "Zij voorspellen
Geluk!"
Maar ik zie verder: van het bergenjuk
Komt een donkere stip neersnellen,
Een zwarte vogel voegt zich er bij.…
Om er doorheen te kijken
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 56 Kijk naar die wilg
een bos van twijgen
op wat zijn kop
zou moeten zijn
uitgehold
om er doorheen te kijken
getordeerd
de dood op 't lijf
stilzwijgend
gehavend
de toorn voorbij
op de hoek van een wei
op een kruispunt
van twee wegen…
Levenstaal
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 365 De letters in m'n hoofd
vlechten zich - twijgen aan een boom
tot manden vol met woorden
in felle kleuren - rood en bruin
zo ook de blaren in de toppen van een kruin
ze dwarrelen naar beneden
in zinnen vol verhaal en leven…
De rups trekt zichzelf in twijfel
gedicht
3.0 met 41 stemmen 23.800 De rups trekt zichzelf in twijfel
steigert op de twijg, lijkt blind rond
te tasten in de richting van de vlinder die hij wil
stort dan neer
recht voor de bek van de merel.
Hap!
Weg vlinder.
------------------------------------------
uit: 'Bagatellen voor een landschap', 2001.…
toffe zon
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 2.377 ranke zuilen
schragen wit
de okergele bogen
breken het licht
tot schaduw
in mijn ogen
hier kon ik
in dit land
van toffe zon
markante tuinen
fonteinen
en fertiele twijgen
rust en stilte
onder ronde bogen
rijgen…
De spiegel zwijgt
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 381 Ik vertel haar van
ingeslepen jaren
vertakkende twijgen
geëtst in neerwaarts vel
uitgedijd tot struiken
in een nek van craquelé
liever zwijg ik
over kreukelende leden
boven vuurstenen ogen
bescherm ik het glas
tegen geblakerde scherven…
Wacht...
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 268 op lente
aan twijg van
boom en struik
Wacht...
op knoppen
ze komen plots
....onverwacht
Wacht...
op zon
die kiekeboe speelt
ons toelacht
zoals moeders
naar
hun kind.…
Het zoet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 193 Ik ben op weg
dwaal en draal
op twijg, op bloem
Op weg
door blauwe luchten
op m'n vleugels: zon
Het dwalen en dralen
nooit echt
moe
Voldaan
na elk bezoek
aan een bloem
het zoet te proeven.…
Wilgen...
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 146 Ze staan
-onverstoorbaar-
aan de waterkant
de wilgen
ze houden van land
en water
Buigen zich
zover voorover
dat ze zich niet
meer strekken kunnen
Hun tengere voeten
klauwen
in modder, aarde
herkennen de waarde
van
het taai houvast
hun twijgen
verwijzen naar:
later.…
We zijn allemaal ongekend,
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 172 mensen met hetzelfde lot
waar alles van mei wordt afgelegd
druipen de dagen van de twijgen
door gedempte stemmen overheerst
huist in de nevel een vreemde rust
er mompelt nog een enkel blad
en de tijdgeest beslaat de ruimte
van dit eens zo stralend vergezicht…
Bloesem
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 119 zachte regen beroert
de delicate schoonheid
van huiverende kersenbloesems
op ranke twijgen wiegen witte vogels
wij lopen uit de langgerekte dag
jij fluistert dat we
voor geluk zijn geboren
de bergen hullen zich in wolken…
BLADGOUD
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 126 Stap maar
in deze foto
voorzichtig
De wanden...puur goud
voor het oog
herfst...de maker
najaarszon de kunstenaar
Tast maar
raak stam
tak en twijg
aan met vingertoppen
en later
met de kom
van je hand
bladgoud heb je
in handen
als het al niet
ritselend
is gevallen.…
overstappen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.154 geen trein op het spoor
wachten geblazen - ijsberen
op een gepekeld perron
aan de horizon die zachte
oranje baan waarvoor twijgen
zwarte franje vormen
de morgenster staat erboven
wachten loont vanmorgen
de zon komt op, de metro aan…
Mag ik jouw zoen zwijgen
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 387 in de ziel verzwegen
zo droom ik mijn dromen
als verloren regen
op een afgebroken twijg
waar jij nooit zal komen
of zeggen wat ik moet doen
in het stille ongestoorde
van mijn ware wezen
de eenzaamheid vermoeit
maar laat me klein en gebogen
groeien aan de schaduwzijde
van het toegetreden groen…
Klein geluk
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 804 Vertrap het niet
de tere twijg,
die graag wil groeien.
Zet niet je voetzool
achteloos neer
op teer geluk,
het keert nooit weer.
Koester deze jonge plant,
hij groeit door liefde
en niet door verstand.…
heimwee vreemd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 125 als er niks meer zal zijn dan
een lucht waarin
wolken grijs zuchten
bomen met naar beneden
ruisende twijgen
hun laatste streven tonen
stil uitgestrekte schraalheid
waarin de ziel
nog nauwelijks praat
omstrengel mij
heimwee vreemd
en sterker dan de dood…
Ergens
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 433 Afvallige twijgen
kruisen hun degens
willen zich met de
onstuimige wind bewijzen.
Het uitzicht vindt zich
aan de zee waar de ene meeuw
de andere het fluisteren beneemt.…
Spiegelgevecht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 763 wanneer ik in alle eerlijkheid
haar vouwen weerkaats
die als vertakte twijgen
in neerhangend vel
uitdijen tot struiken
in de nek van craquelé
slaan vuurstenen ogen
tussen gekreukelde leden
vonken
tegen de glazige waarheid
kan ík er iets aan doen
dat ze vóór me ging staan?…
Licht geworteld
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 120 de stam
is licht geworteld
in onthechten
buigzaamheid
van twijg en tak
is wat verzwakt
toch straal jij
met trotse kracht
weerbarstigheid
de balans is fragiel
in confrontatie voelt
jouw weerstand iel
buig maar en
kom langzaam op
ook zo bereik je ooit de top…
Ik wil een boom
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 267 Van twijg naar tak naar troostrijk bladerdak
de zachte bast tegen mijn groene wang
eronder zitten met antiek verdriet
je raadt het waarschijnlijk allang:
toen het moest, plantte ik hem niet.…
als ik huil
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 588 Als ik huil
wuift de wind in me zacht
de twijgen van mijn hart
dan zweven de zaadvleugeltjes
van cel naar cel
en bouwen een waterpaleis
met torens van zilvergrijs
Als ik huil
verdampen de woorden
met elke ademtocht
tot wolkjes wit en grauw
maar nooit stroomt het
gezien en zo lieflijk
als bij jou…
dag boom
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 474 de oude plataan in onze buurt
die hier al jarenlang het beeld
verrijkt, verliest reeds zijn blad
alsof hij de roep van de herfst
als eerste verstaat, nagenoeg
doorzichtig wordt, gaandeweg
afweziger lijkt
tussen kaal verweerde takken
en twijgen louter zijn leegte
achterlaat…
Oktober(2)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 186 terwijl de maand langzaam vordert
voelt men de oktoberwind steeds harder
de winter schuilt reeds in de avond
de lucht barst van de kou
een langzaam landschap vult zich
met de humusgeur van bladeren en twijgen
over het vage zicht van vormeloze dagen
valt nog wat sporadisch licht…
Dat ik jou mis
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 569 wees niet boos
als mijn lippen
verzwijgen
dat ik jou mis
het komt wellicht
door verzwegen jaren
van afgebroken twijgen
in een vergetelheid
die nog immer is
vraag niet waarom
ik geen weet heb
van een diep verlangen
mijn stem stokt immers
als ik de begraven pijn
in mijn gevoel
tracht op te vangen…
Gemeen genot
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 266 Nu een twijg de stilte breekt
is de eerste stap gezet
naar een oorverdovend einde
Alle woorden die je spreekt
liegen machteloos verzet
tegen alles wat ons schrijnde
Nu gemeen genot zich wreekt
woekert oud zeer in het bed
dat hart en ziel verkleinde
tot in het eeuwig ongerijmde.…
Het gouden zwijgen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 148 Het is licht ontwaken
in mijn slaap
raap bereid me
de runen van het pad
dat de leegte me
zal weerspreken
in het vaderhuis
het kruis sinds de verbanning
ben jij de koningin
zing verse hartenkreten
als mistige hoorn en
toorn in het netdichten
met de stille twijgen
in herfstlicht is het goud
te zwijgen.…
Liefde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 787 ademgevend
vastgegrepen
omhoog geheven
door een kracht
van stille ogen
begrepen
verweven
met een macht
van tederheid
als klokken
zingend
in het ritme
van openheid
bij een adem
zo zacht
als bij twijgen
opgesplitst
ontpopt
in hemels
in alles voelen
in alle wensen
als op iconen
niet gemaakt
door mensen
zo zou de liefde
kunnen…
Oud Alkmaar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 122 Doorweekte wallenkanten
ontvouwen ranke bomen
met ontloken twijgen.
De houten ophaalbrug
brengt heimwee naar
weleer.
De stille stroom
verraadt een
blijde glans.…
Terugtrekken
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 146 och
hoe stil is mijn zwijgen
deze avond
wanneer het Goddelijk licht
langzaam aangaat
gloeit over de twijgen
genoeg
het is gewoon genoeg
wat was komt niet terug
of toch…
weer dezelfde weg
behoedzaam volgen
telkens letten op…
aarzelend, steeds te laat
dan weer te vroeg……
Zie...
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 4.160 In 't kale hout
de tekening van twijgen
vermoeden van een knop
die straks de lente baart
geel sikkellicht zoekt aarde
zie de maan schijnt
zie de maan...
maar mis het ochtendgloren niet
er wordt een dag geboren
ongekleed en ijzig koud
en zie...
de zon schijnt…