293 resultaten.
naamloos
netgedicht
2.0 met 37 stemmen 7.146 Als straks de bomen weer gaan bloeien
en er twijgen komen aan de stam
dan bloeit er hoop in menig hart
gekweld door smart
die plotseling kwam
Dan durft men weer te denken
aan de tijd die komt
en aan het leven
dat soms zo onberekenbaar en vreemd
wreed neemt
Maar ook kan schenken en kan geven…
uit haikuhout gesneden
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 323 zo fier en blozend
bloesemen jonge twijgen
aan mijn oude stam
langs rijpend koren
droom ik lomer verzonken
in goudglanzend licht
het verwaaide blad
bedekt mijn aardse wortels
vol melancholie
zacht, nog ongerept
dwarrelt op mijn kale kruin
een sluier van sneeuw…
Sikkel
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 432 Door het woud klinkt de roep
van een uil en ergens breken twijgen.
Het fladderen van gedachten
- motten op het vale licht -
klinkt luider dan
het beuken in mijn borst!
De nacht breekt uit
het kreupelhout en aan mijn
mond ontsnapt een hese kreet
terwijl ik ren.…
Witvlokkig
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 162 er dwarrelt sneeuw
op winterschone bomen
naakt wacht de vroege lente
onder een vernuftig sprei
innig pluizig omarmt
het wit het onbeschutte
een gloed van liefde twinkelt
koddig op vogelveertjes
rondborstige klanken
treffen de stilte
hoop wikkelt zich om
uitlopende twijgen
smetteloos
alles zo wonderbaar
nu niets dan…
Opgeruimd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 65 het zangstuk van de vogel
op een twijg van de berkenboom
brengt me het genoegen
van voelbaar zonnig loom
narcissen, krokussen knikken
met de wind rond hun kopjes
door de lenteachtige kriebels
voel ik mij in mijn nopjes
-
het vermoeden van de afgelopen jaren
in mijn hoofd, het denkwerk ten top
door het afronden van het winterwerk…
Blijvend
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 172 alleen daar waar mest wordt gestrooid
kan de roos lang blijven leven
alleen daar waar grondig wordt gerooid
kan het land wederom iets geven
alleen daar waar aarde het vocht vergaart
is de twijg op wortels gezeten
alleen waar de ziel in waardigheid aardt
kan vrede nooit worden vergeten…
GOUDEN LOKKEN
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.589 Toen hingen die lokken mij over de vingers gebogen,
Zo smijdig en slank als de slangen,
Als trossen goû-regen, in slingers gebogen,
Als stralen der zon, door mijn vingers gevlogen,
Of tussen de twijgen gevangen.
-----------------------------------------------
uit: Overige gedichten…
GEKRUID LEVEN
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 131 Gods eeuwige Boodschap
is een peperstruik
die pittig geurend wenkt
bij hem te toeven
binnen zijn luchtige twijgen
ritselt bescheiden spraak
vol onsterfelijke liefde
en opbeurend vermaan
wrijf maar een van mijn vruchtjes
tussen je handen fijn
het zal dan altijd huizen
in heel je wezen
mag geheimzinnig werken
onvoorziene zegen brengen…
vorst
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 202 als de wereld tot haar oorsprong waait
haar zomen rond wolken, de avond achter rood
omrandde schemer
zal ik vogels vragen terug te kijken
naar haar jonggeboren tijd
te zingen tot ze kwijt
geraakt zwijgen
omdat water ramen kneedt in vijvers vol
winter
sneeuw
betaalt wat twijgen hun flinterdunne tol…
doorzon
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 77 waar het licht zich terugtrekt
in de schemer van dat koele woud
oud door tijd, maar jong
door nieuwe twijgen en het neigen
van haar eigen
kwetsbaarheid
het trillend gras vol blauwe klokjes sluipt
een wijle tot aan niets
dan duister, zondermeer vergeten
door de luister van dit uur
aan de kant een oude fiets,
een waterfles
en ramen…
Voorjaar.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.380 Mijn hof ontwaakt, wordt groen, wordt wit
Van bloesems aan de twijgen:
Reeds zoo veel malen zag ik dit,
Maar kon er nooit bij zwijgen.
Het blijft een wonder in mijn oog,
Zoo wonderschoon te aanschouwen,
Dat krachtig opwijst naar omhoog,
En aanspoort tot vertrouwen.…
Herfst
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 130 Een kleurenpalet is neergestreken
bonte blaren aan de bomen
de zoete zomer is bijna geweken
de herfst zal zeker komen
Als door een kunstenaar
wordt het landschap bewerkt
met zijn penselen was hij daar
hij maakt de bomen winterklaar
Zodat de tere twijg kan groeien
de bloesemknop weer adem heeft
in het voorjaar opnieuw zal bloeien
zijn…
Levensboom
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 133 De liefde groeit tot er sterke takken komen
die worden beloond met twijgen.
Als het meezit, krijgt hij vruchten
waar hij eeuwig zal voor vechten.
Zijn levenselixir deelt hij
met zijn uitgestrekte armen,
tot zijn plantzaad de grond raakt.
Het is de herhaling van zijn bestaan.…
Zij kwam nog op tijd
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 211 Ik viel diep in haar
en vond een tweede adem
nieuw ijzer om te roesten
bottende twijgen aan stam.
Zij kwam nog op tijd
om in liefde te geloven
in metalen die smelten
als hardheid ze dwingt.…
Stilte voor de storm
poëzie
3.0 met 5 stemmen 814 . –
Wij rapen twijgen, vruchten, rozen.…
levensboom
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 593 De liefde groeit tot er sterke takken komen
die worden beloond met twijgen.
Als het meezit, krijgt hij vruchten
waar hij eeuwig zal voor vechten.
Zijn levens elixir deelt hij
met zijn uitgestrekte armen,
tot zijn plantzaad de grond raakt
Het is de herhaling van zijn bestaan.…
Gebroken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 Haar lichaamstaal was een wiegend zwijgen
intens tastend in de lucht als gebroken twijgen.
Wat voorbij waaide ont-roerde, raakte
uren en dagen lang !…
Voorjaar
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 171 Je hoeft er niet voor te reizen
Op pleinen en in perken
Kan je het bemerken
In eigen straat of plein
Zal de belofte er zijn
De krokussen bloeien
Hoop en verwachting groeien
Geeft fundament voor het leven
De tere twijg wordt weer een tak
voor het oog met het grootste gemak
Knoppen worden tot bloem verheven
wanhoop verandert in hoop voor…
Kringen in het water
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 671 ik voel vertrouwen
in je armen
in het bewegen van je vingers
sierlijk laat je
schoonheid vloeien
in de zomer,
nu voorbij
het kringt in hoge twijgen
en het diep gegroefde schors
ontvangen over het water
wacht het stromen,
los in mij
langs oevers
en langs bomen,
de brug van…
Bos
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 352 Toch wil ik bestaan
aan de faliekant
van je huid
Toch wil ik zijn
in de twijgen
rondom
waar jij ademt
Vooral wil ik
zijn de goudval
tussen de takken,
vooral die…
Watervogel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 127 Zo rond het middaguur
trof ik haar in de open hand
van de vroege lente
Rust samen met mij
in de glans van mijn ogen
in de tint van mijn flanken
Ik glimlach en streel
in gedachten haar zetel
tussen de twijgen
We wachten samen op het
openbarsten van de knoppen
en het ruisen van de zee
Ik ken de woeste golven niet
zo hoor…
WATERKANT-SUITE
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 195 avondschemering -
bevers schillen wat twijgen -
diner bij maanlicht
net voor ik wil gaan,
kijkt een libel in mijn lens -
ze blijft én gaat mee...
© (SABAM)…
De ladder danst niet meer
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 690 takken treuren kreunend
onder zwaarrijpend ooft
de vrijheid van de ladder
werd door twijgen geroofd
een distel schiet eenzelvig
langs ’t koeienpad omhoog
ten teken dat zich niemand
nog naar d’hoeve bewoog
waar dieren zijn verdwenen
en d’akker in hooi schoot
daar vond het wild t'rug leven
en de oude boer de dood…
De hoeder van mijn oude eenzaamheid
gedicht
3.0 met 18 stemmen 6.791 De hoeder van mijn oude eenzaamheid
schudt aan de tafel
een wilde dans is gestopt
wat nu nog moet wordt afgerond
willoze twijgen in het gedoofde venster
de kop van de helling bezwijkt
de andere wereldhelft zal stonds ontwaken
ik leg mij neer
in de opalen schijnsels
de roep van dieren komt tot de deur
zacht zal ik straks belijden…
Oude bomen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 265 Platanen langs de laan
pathetisch van bestaan,
staan hun plaats af aan nieuwe
twijgen in de wind om tegen
de verwachting in dood te
gaan, gespreide takken in
een hol gezicht, geheven
armen naar de lucht en
naar de grond, het licht
maant voorzichtig om
niet meer te bewegen,
ontleend aan stramheid
in de druilerige regen, ze
zijn…
Het geluid van de stilte
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 149 Talloos het geluid
waar zon en maan degens kruist,
ruist de kleinste twijg.
Paarden uit een droom
zijn sneller dan de stilte,
hoefslag van winden.
Kind uit de sagen,
stilte in haar koninkrijk,
verlicht haar gelijk.
Roep van anderen
overstemmen hoge bomen,
geluid te verdragen.…
geen ritme
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 199 slentert de dagen voorbij
het heeft geen ritme en ijlt
zich naar de nacht alwaar
het beddengoed een schijn
van rust creëert
nu maart het voorportaal
van de lente heeft geopend,
het leven zich groent aan de wetenschap
dat het maar kortstondig zal wezen
huist er in mij een klaaggezang
dat alle driften die ik ooit bezat
nu als een gebroken twijg…
PAASGEDACHTEN
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 266 Wonderschone tere twijgen
de lieve lente vangt nu aan
de zomen der bomen
nu weer frisgroen
het bruine verleden
behoort tot een
achterliggend seizoen.
Het brengt goede gedachten
alle bloemen in de knop.…
Anna's hand
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 143 Twijgen wiegen
aan hun takken. De was
van de buren wappert
in de wind. Een kat beweegt
sierlijk haar staart, verscholen
in hoog gras. Of de schaduwen
van de overloop. Als het raam
open staat. En tocht met de deuren
slaat. Of als halmen van graan
naar onweersbuien snakken. Ik weet
dan weer dat je de late trein nam.…
Sla de steen rijp
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 529 Sla de steen rijp
vang zijn bloed
en voed de roede
met striem en twijg
van bomen.…