Alle inzendingen over uit het oog verliezen

Ik dacht ook al; ’wat trekt ie rare bekken’, totdat je in de ochtendkranten leest Dat Mladic bij de tandarts is geweest. Ze moesten wel 6 tanden bij hem trekken. Ik hoopte, innig met zijn droevig lot begaan, dat ze het Servisch ‘graag verdoving’, niet verstaan.…

Er blijft alleen deze angst in de aders, dit huis in de rug, dit blind oog-in-oog. ------------------------------------------ Uit: 'De hertog en ik', 1989.…

de bocht waaruit ik vloog behoeft geen betoog ik heb aanvaard letterlijk, oog om oog ik ben het waard, uitstekend uiteindelijk ongerijmd zo komt iedereen aan zijn eind, treurend om de dag die nooit meer komt…

ik zag je lach legde meteen mijn wapens af jij trad mij tegemoet als vriend liet vrede en ontspanning zien niet oog om oog maar in een warm begrijpen werden wij elkaars gelijken je hand bezegelde respect een arm gaf de band van samen naar de toekomst kijken…

zijn gesloten circuit biedt vensters uit één oog draagt de tweede uitzicht en het derde laat zijn voorhoofd spreken alom een droom altijd een gelaat in gesprek met zichzelf en buitenwereld proeft de stof van zijn lippen ontwaakt in pijn…

Geen denken aan: hier is de rechterwang en hier de linker. Je weet hoe het om alles staat hoe of men zich gedraagt - negeer het straal. Wat dwars zit in de keel (een botje, vissengraat) zij alle eer. Wil wat niet rijmt in dit verband en maak het werkelijk nieuw. ----------------------- uit: 'Raster', 2002.…

De politiek staat echter in de stand van ‘t oude oog-om-oog en tand-om-tand.…

Ik liet één wens achter: eenmaal te herzien, te treffen oog in oog. Ik herwon jou. En weer zal ik je verliezen. Ik zal rouwen: 99 dagen lang. Ik zal zijn, hier op aarde, met jouw nagedachtenis, liefde en eenvoud.…

zijn we elkaar alweer kwijt gevangen in hersenkronkels de eigen, onberekenbare doolhoven laten ons verdwalen tastend in het duister verliezen we elkaar uit het oog weet je, weet je nog?…

Puur Als op een goudomrande wolk van emotie spreid ik gedachten, zielenroerselen zo gezegd wandelend langs een stille bouwplaats laat me verwonderen door die ene enkele klaproos voorovergebogen zacht wuivend door de wind alsof ze me groeten wil sta ik even stil en voel de relatie van het alleen staan zo goddelijk mooi, in haar eenvoud…

Ga nooit in Volendamse hobbezak In Wenen folkloristisch liedjes zingen Met de illusie ernstig mee te dingen, Wat serieus beweerd werd door de claque. We sturen jaarlijks vanaf nu Frau Antje, Het smakelijkste billboard voor ons landje.…

Verder. Een ruis in het gewone. Geen adem in open lucht. Lopen maar toch stil staan. Voor realiteit op de vlucht. Wel willen, maar niet kunnen. Wie ontwaakt ons? Welke redder? Stilte… Besef… en dan Verder.…

Langzaam ging de storm liggen die door mijn leven raasde En wat iedereen verbaasde gebeurde... ...we werden een paar met alleen oog voor elkaar Soms durfde er nog een storm op te steken Maar bij de oude vergeleken was het eerder een windvlaag Waarmee ik je liever plaag Dan dat ik je echt zou verliezen als ik zou mogen kiezen...…

de stekeblinde tamme onderaardse vis de oefeningen in geduld het liefste tempo van de langzaamste de vlucht over de randen van de wereld spattende tranen uit gelezen regels composities van wolken en water de moed om de kust uit het oog te verliezen het kleine leven omringd door slaap de barsten in oude woorden in…

Meeuwen vliegen buiten zinnen zijn onbevangen, weinig zwierig hun voortdurend geschreeuw boven het geraas van golven het uitzicht dat niet verveeld zich met maritieme lucht omgeeft helpt de dag compleet te maken grijze ogen volgen de wolken verliezen hun duurzaamheid uit het oog, echter tevergeefs..…

ik zal de gedachte nooit verliezen en altijd overwinnen ik zal de gedachte verliezen en overwonnen worden ik zal de gedachte altijd verliezen en niet overwonnen worden ik zal telkens overwonnen worden en de gedachte nooit verliezen dit is waar --------------------- uit: Doka (2008)…

Het is nog steeds, oog om oog en tand om tand, onschuldige komen om door zinloze wraak, een land staat opnieuw in brand, is er dan geen wijze die hier een einde aan maakt.…

Heden heeft zich in een pamflettistisch schotschrift rollend uit de Dode Zee op eeuwenoude papyrusfolie in schier onontwarbare Hammurabizuil-achtige inscripties tot mij gewend een warhoofdige dolende kruisridder uit Iberia's tropische oorden zeggende en bewerende dat jonge telgen op de basisschool niet langer mogen geloven…

Die mierse zondag nam ik, je trapte me onbesuisd en ongesuikerd m'n comfortzone uit, de trein naar het Poolse oerbos. Onderweg Dostojevski’s badnotities lezend, telde ik zielen en dorpsoudsten, dutte ik kadansgewijs in en droomde van wolven in Bialowieza. In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend In een plasje bier op het stationsbuffet…

en dan is het tijd om te gaan de antwoorden in te pakken op de nooit gestelde vragen die ooit zo belangrijk waren een laatste innerlijke zwaai naar alle uiterlijke gebaren die in de lucht blijven hangen waar ze meewaaien met de wind het regende al veel langer maar droge neerslag valt niet op…

hoe groot is het verschil tussen twijfels en keuzes… stappen ik heb ze ooit gemaakt betamelijk en voldaan tussen de tweestrijd dikwijls weer mezelf betrappen op matte vlakken tussen het groen glanzend tapijt maar nu… meer dan ooit schuilt het verlangen in mijn hart op verhaal te komen de weldaad te voelen ontwaken…

open ogen verdragen weing licht in een wankel jaargetijde versleten levens uit de lijst gehaald verblind ten val gebracht ijskoude handen op het hart gedrukt is het ooit zomer geweest?…

maar o u, men gebruike het gewicht van uitgerafeld en opnieuw gesponnen verlangen naar het verlangen naar de onnaspeurbare schim van de Schone van Li om de luchten te wegen vooraleer men er u in aanbrengen wil (zo wuift althans de levende les van uw blanke lendenen het toe op dit vuile blik, in het afwezige oog dat het op uw verwijlen gevestigd…

Ik heb twee glazen flessen, hun halzen trekken krom. 't Zijn twee precies gelijken, ik lach er een beetje om. Het is alsof ze naar mij buigen. Glanzend groen, een mooi gezicht. Ze hebben een dikke bodem, die schittert in het licht. Ernaast staat een klein vaasje, met één enkele rode bloem. Vanuit mijn stoel zie ik het aan, het hele plaatje…

De sprookjesbosbewoners stonden paf: Hun grote leider, bijgenaamd Jan-Peter, Was nog maar eenenveertig centimeter, Er was alweer drie centimeter af! “Toch vier ik feest”, zo sprak de hoofdkabouter, “Omdat ik lekker groter ben dan Wouter.”…

Voor je sterft Laat ik je nog even In woorden herleven Zoals jij bergen hoog Opnieuw wou beginnen De kanker overwinnen Maar de eindmeet wenkt Terwijl je ogen breken En kinderhanden smeken Laten we elkanders dromen bevrijden van alle pijn En over de dood tezamen zijn…

iemand verliezen is niet leuk, bijna iedereen weet het! maar wie niet weet wat verliezen is, kan het moeilijk begrijpen. ik heb iemand verloren... ik weet wat het is.. het is triest, donker, stil... iemand minder in je wereld.. dat is wat verliezen is..…

in oog misschien zou ik jouw gedicht uit het hoofd moeten kennen maar ik durf niet langer kijken uit angst om de metaforische verwondering te verliezen, op vleugels naar het onbekende…

Wat is die Sleepy Joe een man met kloten Hij grijpt de president vast in zijn kruis En smijt hem met een boog uit ´t Witte Huis Zo wordt The Donald van zijn troon gestoten “Ik pak mijn hobby’s maar weer op”, zegt POTUS Ik trek mijn kuisheidsgordel aan, denkt FLOTUS…

Zo vaak heb je al gezegd Dat onze liefde mateloos is - Adem van vurige hartstocht Waar geen maat op staat, Onuitblusbaar - vandaag lijkt Het wel alsof de maat van alle Dingen ook onze eeuwig lijkende Liefde in zijn greep gekregen heeft Zou het dan zo zijn dat de Lentekriebels die al menigeen Parten hebben gespeeld onze liefde Met…