9125 resultaten.
Heide
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Heide
Rood bruine huid van
Moeder Aarde
Stekelig zacht
Nodigt uit
tot rust
tot liggen
tot koesteren
tot gestreeld worden
Diep oerverlangen
Nooit voldoende
tot de dood
tot ik het mezelf geef
Tot ik het jou vraag
te geven aan mij
Zo
ik aan mezelf
In verbinding te zijn
met mij
met jou
Nu hier
Dan daar
op jouw heide…
Onder Uw vleugels schuil ik
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 325 Als alles lijkt verwoest
door een verterend vuur
de aarde nasmeult
in de avondgloed
buigt zich de boer
over een verkoolde hen.
Wanneer hij, vleugellam
haar in zijn hand wil sluiten
begroet hem het
verholen dons
in zachte piepgeluiden
levende getuigen.
Als alles lijkt verwoest
buigt zich een losser
over wie zijn vleugel zoekt.…
Stilte krijst
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 131 de vleugels
van mijn kasteel
zijn lamgeslagen
torens trillen
dralen in
ten ondergaan
fundamenten breken
gewelven zien
voor het eerst de maan
stilte krijst uit
restanten leven dat
geketend aan de muren staat
de aarde barst
verzwelgt het spiegelbeeld
deze droom is nooit geheeld…
Drijvende vlucht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 135 Tussen hemel en aarde ligt een horizon van zee.
Moeders in gammele armen gevangen,
op drift door onbetaalbaar verlangen.
Het water van de zee is bitter en zilt,
door alle leed en alle tranen verspild.
Tussen angst en hoop ligt een wereld van verschil.…
Wachten
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Als het tasten van een oude eik
in donkere aarde
of het waken in stilte
van vestaalse maagden
wachten wij, niet op iets
maar om het wachten zelf
tot de cirkel zich sluit
en reflecties de spiegel
voorgoed verlaten en
zich wentelen in eigen licht.
Dan pas komen we aan
waar we nooit vertrokken zijn.…
Hoe het begon...
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 376 Een boom zijn bladeren
Wiegen zachtjes heen en weer
Totdat zij vallen
Op de aarde neer.
Een vogel zijn wijs
Klinkt op iedere zomermorgen
Totdat zij vliegen
In een gebied zonder zorgen.
Een prille liefde
Die begint op een mooie lentedag
Blijft maar groeien
Bij iedere glimlach.…
Vleugjes zoete geuren
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 217 de eerste bloem
zal nog geen
lente kunnen dragen
ontluikt en hoopt
wat warmte aan de zon
te kunnen vragen
want zij belicht
het blauw en paars
tot sterke kleuren
in de overgang
van lucht naar aard
dwalen vleugjes zoete geuren
voorjaar op kalendertijd
geeft ons in omarmen
nog drie weken respijt…
Universum
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 285 Me dan afvraag is daar ook
leven zoals wij dat kennen
hier in ons aardse bestaan.…
Kloostergemeenschap (Bedrag met vervolg)
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 321 Toen de non na gebeden en preken
zich koesterde onder de deken,
dacht ze: 'Wat een geluk,
dat ik onder zo 'n stuk
voor het aardse genot ben bezweken.'
'Vergeef me', bad zij tot de Heer,
'alle zonden waarin ik verkeer.'
'Maar het is er slechts één,'
zei de deken meteen.
'Zeker niet,' zei ze. 'Jíj smaakt naar meer!'…
Ik kijk naar jou
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 608 terwijl ik naar je kijk
leg ik je neer
in een bed van aarde
is het tijd om je
los te laten
versieren we jouw graf
met verse bloemen
die de leegte vertolkt
die jij achterlaat
plots breekt de zon door
alsof Hij zijn armen opent
en je liefdevol welkom heet…
Wetenschap
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 Onder andere wetenschappers van TNO gaan onderzoek doen naar aard en omvang van de wetenschapsfraude in Nederland.
----------------------------------------
Een tijd geleden deed men uit de doeken
Dat in de wetenschap werd gefraudeerd.
Bij wetenschappers viel dat glad verkeerd,
De wetenschap gaat dat nu onderzoeken.…
Het dondert niet meer
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 492 nergens vind ik luwte
zelfs niet onder een boom
of in holle gebouwen
overal die ongure schaduw
van vunzige vlerken
die aan me kleven, in me klauwen
het dondert niet meer
vreet me, ontleed me
tot mijn haveloze torso
de bodem raakt
laat er gras over groeien
en krijs, krijs dan
om wat de aarde heeft buitgemaakt…
Beleving.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 181 Eerst als korte fragmenten verschillend
Van aard, dan later vormen zij toch een
Samenhangend geheel.
Uniek zoals ervaringen worden gecreëerd
En door het denken worden geselecteerd.…
Een relikwie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 slechts oude foto’s
geven aan hoe ver
het zicht was toentertijd
nog tornen kerk
en kloostermuren op
tegen de westenwind
groeven geladen
met zout van zee
en stof van de aarde
in gebed met
onvervuld verlangen
gedragen door de wind
een relikwie die aan
het heilig roomse snoer
is blijven hangen…
De zon op het blond
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 141 heb met palmtakken
hemel en aarde bewogen
het loflied op vrede gehoord
maar mijn hart
ziet slechts de bloesem
die danst in haar ogen
de zon op het blond
dat krult in de wind een lach
waarin ik weer warmte vind
ik geloof in verrijzen
maar voor zover ik haar ken
wordt zij de hemel die voor mij is bestemd…
Van toen ik nog mens was
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 503 Ooit ben ik mens
Geweest op deze
Aarde - maar nu
De maan haar
Zwaartekracht aanwendt
En de bergen hier voor mij
Vermorzelt, en terugbrengt
Tot de ware proportie van
Onaanzienlijke molshopen,
Durf ik geen mens meer
Te zijn, enkel nog
Leven ben ik bij het
Aanschouwen van zoveel groots
Casa Vaccini, Lenno, (CO), Italie…
3D op een A4tje
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 215 Aarde en hemel
het landschap waar het huis in staat
waren reeds aanwezig
krijgen nu slechts
betekenis.…
Met gekortwiekte vleugels
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 215 ben de afgrond
voorbij gegaan
met gekortwiekte vleugels
waar ik vroeger
frank en vrij kon vliegen
moet ik nu op aarde blijven staan
heb met scha en schand
de grens overtreden die
ongelimiteerde vrijheid gaf
nu rest het goede pad
een misstap is fataal
dan ben ik weer terug bij af…
Ik zou het moeten weten
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 201 ik zag een vuurgloed
over het koperblad
het streelde mijn emoties
de tranen die ik had
geuren roken minder rot
van dat wat sterft
het is het jaargetij
de herfst
die weemoed
in de aarde kerft
en och
ik zou het moeten weten
in een ritsel
van de stille nacht
onder de sprei van dauw
daar is het
waar nieuw leven wacht…
Een ander morgenrood
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 313 de zon is dood
de aarde een sintel
in blauwgloeiend rood
de laatste vogels
zijn gevangen
in paars glasgordijn
de maan
verschimt in
zwart aanwezig zijn
de schepping is teniet
gedaan het nirwana
de ruimte ingegaan
de zon is dood
toch zal de mens weer
opstaan in een ander morgenrood…
Ogenblikervaring
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 134 Heb de afgelopen
Vierentwintig uur
Eigenlijk alleen
Maar geslapen omdat
Het niet alleen
Buiten maar ook
In mijn hart
Grijs, nevelig en
Regenachtig was -
Maar nu is het Kerst
En word ik wakker
In een ochtend met
Stralend licht,
Dat sterker is dan
Al het donker op
Deze aarde - en
Krijg ik het leven
Vandaag opnieuw…
voor mijn vriend R.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 430 een godgans en lamlendig leven
niets voor de mensheid verricht
en net in die blik op je gezicht
school ook geen ambitieus streven :
liever lui dan moe
allebei de ogen toe -
wellicht hoor je ze nu praten :
ze denken dat het nooit meer iets wordt
als men straks wat aarde op je heeft gestort
- alleen ik nog hou je in de gaten ..…
Licht glooiend
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 85 In geritsel van herkenning
Langs onbetreden paden
Damp van vervlogen kiezels
In aan te hechten aarde
De flonkerende bedding
Van schaduw en licht
Over melkwegen en achterstallig
Gerucht van deinende oersoep
Kan ik Hemellucht omarmen
Me aan eigen honger verwarmen
In mooiheid, lichtvoetig
In grijste van ogen…
schijnbeweging
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 73 wel licht
in sterren, langs hun Hemelpad
een wereld danst
in kinderogen
en de aarde trekt nog
naar mijn hart,
haar eerste slag vergat
voorwaar te beven
nu dan: het is tijd
ik kwijt de dag haar leven
geven geeft - een slecht gevoel
ten spijt - iets moois
ze was hier maar
voor even…
Korte uiteenzetting
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 345 je was hier als kind geweest
om te zoeken naar een schat
naar sporen in de grond, krassen in lak
jouw adem uit mijn allerziel
de grond van het bodemloze
verdwenen, uiteen gewaaierd, voorgoed
nu schampt grondmist ijle lucht
iets dat lijkt op versmolten letters
geboren uit verdampte aarde; kom terug…
December komt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 229 Een regen zo dun
dat het haast
mist lijkt
Vallend blad, dat nog
even schommelend
rust op de wind
In zich het groen
van lente en zomer
de heldere kleuren
van de herfst
Het blad bedekt
de hongerige aarde
voor de vrieskoude komt
en de witte sneeuw
als watten katoen valt…
nieuwjaar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 201 welkom in 2015
we zien
maar verstaan geen moer
kranten
journaal om acht uur
vol
voetbal en
oorlog
honger
armoe
en ik
eet morgen
de rug van
mijn naam
haast je niet
het is maar vlees
welkom
tijd maakt ons allemaal
simpel
vrede op aard…
ANNO DOMINI 1972
gedicht
3.0 met 7 stemmen 3.072 Er is te Heiligerlee een klok gegoten
en het was in de inzet van zijn stem:
of aarde en hemel samen vrede sloten;
hij zong - de wil des makers wekte hem.
En met de macht van zijn metalen mond
riep hij mij aan met name waar ik stond.
En stemmeloos heb ik het uitgestoten:
'Géén, Holland, heeft als gìj mijn hart doorwond.'…
Schone kunst
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 249 zij is één met de aarde
de morgen weet haar
schoonheid te raken
warm licht
gloeit door de bomen
ze draagt een waaier mee
een kleed vol dromen
de stilte van de tuin
een bloemenzee is haar thuis
in haar harenvlecht
rond het voorbeeldig gezicht
wordt puur en oprecht
de kunst belicht…
WUIVEN.....
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 289 wat -ter aarde-
is dat wel
of niet?
Het water
is in beweging
vloeit
en vliedt
Ongezien
wuif ik terug
en het riet
blijft mij groeten
Ze heeft
met me
de wind
mee.…