9121 resultaten.
Uitgestrekte vlaktes
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 221 Waar de hemel de
aarde raakt, verschijnt
een schittering in het water.
Hoop weerspiegelt onder
de stralen van een
lachend gezicht. De wind
voert naar vreugde en
doet denken aan een troostende
hand, begeleidend in het duister.
Op weg naar thuis.…
de laatste reis
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 3.279 men zegt dat de hemel
een grote tuin is
en dat men daar
zijn dierbaren weer vindt
laat het een troost zijn
nu je geliefde vader
aan zijn laatste reis begint
het hoeft geen nader betoog
niemand op aarde
heeft het eeuwig leven
maar door onze tranen heen
kunnen we dankbaar zijn
om de liefde die hij
altijd heeft gegeven…
Elama
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 389 Zwarte lange krullen dansen
passioneel klinkt de muziek
blote voeten voelen aarde
ritmisch in de donkere nacht
wijn schenkt alle bekers vol
hout knettert in het vuur
ogen kijken toekomst in
onder het licht van volle maan…
politiek
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.931 maatschappij verkankert
ooit verankerd
in waarden en normen
aanvaarden, niet vervormen
normen en waarden
iedereen moet hier kunnen aarden
dat is best wel moeilijk
als je niets hebt te potverteren
ook al denk je goeilijk
ik kan nog iets van jou leren
nu denk ik alleen maar
wijs mij uit
geef mij 7000 euro
wegwijs…
Zonder gezicht
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 99 ik zwaai
naar het licht
achter me volgt
de schaduw
nog zonder gezicht
pas als ik kijk
mijn handen
laat zakken
is er weer de
oude egaliteit
toch heb ik
gezien waar zij
is verdwenen door
aarde en stenen
finaal terug naar af
om weer
te verschijnen
als licht wordt
geblokkeerd en
energie is geabsorbeerd…
Een heel klein beetje
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 559 Een
heel klein
beetje lente
komt langzaam
aangetreden, met
storm en regen, hagel
en soms nog even sneeuw,
maar
onweerstaanbaar breekt door-
heen de zwarte aarde het
jonge groen dat heel
voorzichtig alles
groet,...ons ook
opnieuw heel
blij doet
leven.…
Ik leef mijn eigen leven
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.521 Ik ben op aarde omdat
men verkoos
kinderen te krijgen.
Ik leef mijn leven
op mijn eigen manier
zo ik dat wil.
En wie er een probleem
mee heeft hoe of ik leef
heeft het moeilijker
dan ik.
Ik ben geboren om te
sterven maar alle
tijd er tussenin
is mijn tijd en
van niemand anders,
dus deel ik mijn eigen
leven én tijd wel in!…
Waarom?
hartenkreet
4.0 met 33 stemmen 3.467 jouw gesloten bestaan, maar
toch zichtbaar
was het aardse te zwaar?…
Beschaving
gedicht
3.0 met 42 stemmen 25.881 Er was onder mijn hersenpan
Geen schuld die me bezwaarde -
Ik kende niet de fado van
De laatste mens op aarde -
Ik was een doodgelukkig kind -
Er waren kinderen als ik -
Ik waaide mee op elke wind
En had dezelfde schrik.…
Bron
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 298 ´s-Avonds,
wanneer je in de verte staart
lijken ze op diepe bronnen
waaruit op mysterieuze wijze
de nacht
over akkers, wouden en steden vloeit,
de aarde bedekkend
met een zee van duisternis.
Zó donker zijn je ogen,
mijn licht.…
Verlaten en alleen
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 2.253 Verlaten en alleen
Mijn hart is verbitterd
Blote voeten op de ruwe aarde
Een droge mond
Geen gevoel van eigenwaarde
Grijpend om me heen
Helemaal verlaten
De wereld draait maar door
Mensen blijven praten
Waar naar toe
Geen idee
Ik neem je hand
Ik ga maar mee…
Hobbeltje
hartenkreet
1.0 met 9 stemmen 1.078 Toen bloedde uit 'em het wonder
der dieren, en er kwam een verlangen
naar de smaak van pas gedolven aarde,
de nestgeur van een kuil.…
Sterre 2007
netgedicht
3.0 met 63 stemmen 6.305 Opnieuw een ster ontdekt
uiteindelijk uit twee bestaat
Zij blazen zich op in fel licht
al zeventig dagen vergaat
want anders niet ontdekt
Zoveel helderheid die
in het donker verdwijnt
opgemerkt aarde bereikt
De passie van een ster
is het lichtsterktse te zijn
het duister voorgoed
weggejaagd, op de vlucht…
verlangens
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 468 verlangens gesmeed in smeltkroes van ziel
fragmenten tastend in naaktheid
kwetsbaar in vervoering
kalm werd zij geboren
in elkaar dringend op aarde
waarin zij weerklonk
in onverstaanbare stemmen
pleisterplaats van tederheid
waarin de hemel haar
doorzichtbaar neerschrijft
in de avond van feest
oneindig bespeelbaar…
liefderijk ochtendgloren
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 833 daarginds waar de hemel de aarde kust
is de schildering idyllisch vanaf het palet
ruikt de dageraad naar vers gras
koebloempjes ontwaken met ochtenddauw
kabbelt een beek zijdelings uit zicht
als het opkomend zonlicht
ragfijn de contouren verdubbelt
schittert de schoonheid alom…
GELUK
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.096 Vergeet niet te leven,
het duurt maar even
Een vaak gehoorde raad
Want aan het einde van ons kronkelend pad,
wacht ons slechts een donker gat
Het slijk van onze aarde
is dan van geen enkele waarde
Toch maakt de mens zich druk
Denkt dat geluk is roem en geld
Voor hem het enige dat telt…
Trouwe koord
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 385 Ze wiegen mijn aarde
de hemel in zonder
maar één wolk.…
Sterrenkind
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 351 Secondes... een lichtjaar
het zijn maar getallen
een kind met rood haar
uit de hemel gevallen
kometen... planeten
ze zagen haar vliegen
en spanden de nevels
om haar in te wiegen
een hemelse... zegen
op aarde gevangen
naar windvlaag en regen
bleek zij te verlangen
de winden... de stormen...…
Laatste gang
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.442 Klokkenstem begeleidt
lang en monotoon
bedrukte zwijgen
verdwaald herfstblad
bedwarrelt traag
het dode eiland
witte bloem
korte snik
laatste groet
langzaam verzinkt
het houten schip
in de aarden zee
het leven
herneemt
z’n gang…
Ademtocht
netgedicht
3.0 met 65 stemmen 4.050 Ik zal je niet langer meer zoeken
ik weet dat je er bent
ergens
tussen de aarde en de sterren
in een wereld
die niemand nog kent
soms
voel ik je bij me
op een windstille dag
als een koele bries
die mij even raken mag
een ademtocht
die plots mijn wangen streelt
jouw liefde
die je
ademloos
met mij deelt...…
Zwerver
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 187 steeds wisselt het decor
van alle aardse dromen…
Vertrokken ?
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 1.599 Niet de citroenboom,
niet de absint
en de nacht,
maar haar absentie:
de witte jurk over
de krans van een
oude muur; de lelie
omkranst de herinnering
aan slanke handen,
gescheiden van de
aarde en haar gezicht,
de boom is haar stem, de
rozen zijn in haar gesticht,
vertrokken om het zoet
der liefde te verspreiden
en naar eigen inzicht…
Zielenklacht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 117 Probeert men te simpel
leven op aard, vergeet
niet wat men daar deed,
maar gedaan zou moeten.
Vormt daarmee de wentelwiek
der lange strepen lucht
en eert de eeuwtjes al,
voorbij met ingehouden zucht.
Gebruikt hetgeen beter met en
voor gedachtes nooit gedacht,
om hen te vormen zo voor
en tegen zielenklacht.…
eiland
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 351 De aarde is een eiland
die drijft in de zee van materie
zij drijft
cirkel rond mysterie
in de oceaan van dit geheel
heelal zee van het bestaan
binnenzee de melkweg
en wij liften mee
als stokers op zee
de eeuwige rivier
zwem of verzuip
het is een oneindig
oud gebruik…
Lente groet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 179 Toeschouwer aan de zijlijn
staat de wind gevestigd
zonverwarmend stralen
gericht op de grond
Nieuwsgierig kijkend en zoekend
naar het licht en lucht
de aarde herleefd weer op
Gedierte en bloemen
tonen zich, in schijnwerper
van licht en zon
Lente, is geboren
zal groeien
doet ontwaken.…
BLAZER....
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 314 Hij blaast
blaast zijn partijtje mee
Hij staat nooit
aan het slot te slapen
Hij zoekt vriendschap
zoekt zich harmonie
Hij leest van blad
leest zijn noten
Hij is de contrabas
onder de instrumenten
Is meer van herfst
dan van lente
Zijn tonen aards
en zelfs bronsgroen
Het is hem
om muziek te doen
niet om noten
van de grond…
Ik sta stevig!
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 915 M'n hoofd tolt,
M'n bloed ruist,
Maar mijn handen stevig in een vuist,
Dus,
Al raast de wind door m'n haren,
ík sta hier stevig op aarde,
en al doet m'n hoofd eens van kling,
Ik gooi de handdoek niet in de ring!…
Doodsoorzaak
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 433 Langzaam zak ik af
en hoor de aarde dalen
alles wordt donker en stil
en ik? Ik geniet optimaal.…
TERMINALE KLEUREN
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 650 nog blijft de wind
aan
takken sleuren
verbergt de aarde
haar aangezicht onder
't vallend blad
zieltogend
hangen bloemen
op
half twaalf...
en ik
onrustig in mijn stoel
als aan het sterfbed
van een dierbare
zoekend
naar telkens weer
verkeerde woorden
de vergankelijkheid
opgediend
compleet met garnituur…
Heide
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Heide
Rood bruine huid van
Moeder Aarde
Stekelig zacht
Nodigt uit
tot rust
tot liggen
tot koesteren
tot gestreeld worden
Diep oerverlangen
Nooit voldoende
tot de dood
tot ik het mezelf geef
Tot ik het jou vraag
te geven aan mij
Zo
ik aan mezelf
In verbinding te zijn
met mij
met jou
Nu hier
Dan daar
op jouw heide…