Alle inzendingen over uitwissen

Schrijven melkboeren Met yoghurt en spatel Als onleesbare dikke inkt Hun liefdesbrieven Op het aanrecht, Oneindig houdbaar Aangekoekt De een over de ander, Om een berg van Uitwissing te bouwen?…

In het gave gebit, de angels en de tentakels van de beesten en beestjes velerlei geloof ik, in de uitwissing der sporen en de wenteling van de tekens, in het luchtkasteel dat het lijf is en in de mens die de moed heeft. ------------------------------- uit: Molwerk (2014)…

Voor r.s. Niets ben jij, Nietszeggende niets, Uit niets voortgekomen word je in niets opgelost. Verveling ben jij, Saaie verveling, Je bron is verveling en vervelend keer je daar terug. Ik kijk naar de hemel en je beeld lost langzaam in het blauw op. Ik kijk naar het water en het vermengt zich met de wateren en verdwijnt in de groene…

Hij kent de weg, hij veegt zijn voeten niet, neemt zonder vragen als vanzelf sprekend de beste stoel, zet zich breeduit. Dan komen grijsverteld de verhalen waarin altijd hijzelf de hoofdrol speelt, vol avonturen uiteraard. Ja ja, knik ik. Soms valt hij stil, dan worden wit zijn knokkels op de leuning, hij hijgt, zijn ogen zoeken…

En de wachtende stilte uitdoven met een melodie die dromen vult waar onze ogen elkaar weer vinden en dansen in momenten die elke echo van eenzaamheid uitwissen.…

Bedriegende ogen die een moment vragen van woorden die uitwissen wat de pijn en elke ontmoeting niet kan geven of vergeven.…

De moed der wanhoop hoor een verlept horloge dat zelf - ten einde raad - zijn raderen op gang tracht te brengen zie een drenkeling die paart met een kaaiman een levenslange dwangarbeider uit Cayenne die voor zijn oude dag spaart De moed der wanhoop hoor de moeilijke lach naar de gezichten van Mars zie het uitwissen van de vlekken op de…

Iemand negeren Is een schadelijke vorm Van mishandeling Het veroorzaakt pijn In zowel ziel als lichaam En het lost niets op Men geeft de ander Het gevoel er niet te zijn Onzichtbaar te zijn Het is ontkenning Van iemands geboorterecht Van iemands bestaan Iemand uitwissen Een stille moord zonder spoor Een perfect misdrijf…

Zal respecteren Iedere voetstap van jou Gedrukt op dit land Lieve Rose, Je was niet voor niets Ook wij zullen niet vergeten Ook wij zullen respecteren Ook wij zullen Niet uitwissen Moge liefde, barmhartigheid, Lieve Rose Nu jouw deel zijn Jouw leven werd Een deel van ons.…

had bloemen in de ogen Ze plukte de grootste Een sneeuwwitte vogel vloog op bij de klanken van een betoverend koraal Zij dronk van het tijdloos water ademde kristallen in mijn bevende mond Toen lachte ze en zei : Heb me niet lief Ik besta niet Heb nooit bestaan Ik zag het eeuwige niets naderen achter haar woorden de illusie uitwissend…

Voel jouw blik in m'n rug je oogopslag alles komt terug ik loop snel herinnering komt toch wel Wilde dat ik 't kon vergeten uitwissen 't niet meer weten 't verdriet helaas dat kan niet Wanneer krijgt 't een plek gedachten 't achteromkijken alleen vooruit ik kom er niet uit Het onbereikbare 't onmogelijke 't intense hét…

Water en wind zal uw namen uitwissen tot een geheim waar de nazaat op speurt. Wie in de straten van Rome of Londen enkel nog dwazen en spraakmakers vindt, wacht op het Hart dat, met doornen omwonden, vlammend de dwazen en spraakmakers mint.…

gesponnen cocon die een ongeboren vlinder bergt Doordringend in de diepste kloof gelijk de sterkste bundel licht geven je woorden mij geloof Teer trillend als libellenvleugels zwijgend aandacht vragend Vasthechtend als een zoete stroop lokkend om geproefd te worden geven je woorden hoop Als polijstend balsem dat zacht wonden heelt Uitwissend…

Geen einde, niets dan dromen van vergeelde vingers langs beslagen spiegels waarin ik, ziende blind, de adem van het verleden wilde uitwissen met de zee in Zandvoort, terwijl de wind jouw haren naar me toe streek in een duinpan liefde, alsof ik je moest laten besterven in ruisend riet.…

Toch hetzelfde zeggen Zodat je laat zien Wat je voelt Door middel van praten Door je houding Laten spreken Wat je eigenlijk Nog zeggen moet Maar zo zorgen Dat je toch Uiteindelijk Niet te praten hoeft Spreken van ogen En gebaren van handen Zijn je reddingspost De herkennende blik Die dat gevoel Al eens heeft opgelost Uitwissen…

Ze kunnen je van alles en nog wat wijsmaken, mijn allerliefste dochter, maar de bloedband tussen ons kunnen ze nooit uitwissen. Zelfs niet als ik doodbloed.…

Wie hier alleen staat, komt niet meer vooruit, zal moeten wachten, waken, deemoed tonen en op de hoge muur waarop hij stuit zijn naam uitwissen als de wolven komen. ----------------------- uit: Waterpas (2010)…

veranderen in een juichkreet ieder gebroken venster van je ziel zal ik met liefdevolle handen helen iedere rimpel die zich groefde in je gelaat zal ik wegtoveren met mijn kussen iedere glimlach met pijn beladen zal ik ombuigen tot warme vreugd iedere dag van bitterheid zal ik vervagen tot herinnering ieder uur van diepe wanhoop zal ik uitwissen…

zal komen Naar het kind dat werd weggerukt van de moeder Naar stukgegooide dromen Afrika voor de Afrikanen, een veel gesproken zin Maar voor de westerse Afrikanen is er geen ongeschonden begin Onze "roots" liggen op de plantage Waar wij bukten voor de blanke man Welke vooruitgang we in het heden ook zullen boeken er is geen gum die dit uitwissen…

Waar moet ik toch beginnen om alles te herstellen en uitwissen het strafblad van zonden die mij kwellen? Eerst maak ik heel de zakken, die ik steeds wist te vullen met geld en heel veel goed en andermans z`n spullen. De mouwen hebben een probleem, ze zijn te veel gebruikt en overal op aangepast, ja ieder werd gefnuikt.…

Vlinder nooit zal ik jou vergeten; tijd en wind zullen je pracht en schoonheid voor altijd uitwissen, en ik; ik zal je immer blijven missen.…

woestijntocht waar schimmen dwaalden die me deden huiveren en ineenkrimpen van schrik en mij isoleerden van mensen die met hun troostwoorden nog meer tranen in mij losmaakten ‘het is goed te wenen’, zeiden ze Die nachten dekten mijn tranen toe onder een ijskoud deken waaronder ik ook mijn gedachten wilde stilleggen angstwekkende beelden uitwissen…

een boek met witte pagina's alleen is er het geloof dat er een verband is tussen jou en het blanco en tussen elke regel in is er een substantiële reden tussen jou en het leven of het nieuwe geloof als het ware wat ik dan te schrijven heb is zoveel als niets wat ik al niet geschreven had maar ik heb zo mijn redenen, al was het het krampachtig uitwissen…

Niet uitwissen. Niet apart zetten. Niet ‘normaal’ maken wat niet normaal is. En: onze vrije, democratische rechtsstaat koesteren en verdedigen. Want alleen die biedt bescherming tegen willekeur en waanzin” Rijksdichter van het Koninkrijk der Nederlanden.…

Alleen maar een adres, de data van haar kort bestaan, geboorteplaats en plaats van uitwissing. Waarom raakt ze me zo? Toeval? Dan toch het toeval van een lot in mijn buurt, een lot dat mij ontging door het toeval van mijn geboorte. Mijn Mirjam is ondernemend.…