Weer en wind voorbij

Je liet mij vallen
of het herfst was
-als een blad aan de boom
draaide je je om-

maar het werd lente,
dat ik je nachtmerrie
in mijn armen droeg.

Geen einde, niets dan dromen
van vergeelde vingers langs
beslagen spiegels waarin
ik, ziende blind, de adem

van het verleden wilde
uitwissen met de zee
in Zandvoort, terwijl

de wind jouw haren naar me toe
streek in een duinpan liefde,
alsof ik je moest laten
besterven in ruisend riet.

Maar in de annalen van het zand
stonden jouw voetstappen,
hand in hand...

voorbij

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 33 stemmen 290