Alle inzendingen over vader

Mijn vader is alleen nog jas; mijn opa nog alleen het dragen. De eerste nog het ijs, de tweede slechts het dooien. Ach ja, mijn vader en mijn vaders vader: de één van vuur de as de ander het verstrooien.…

Mijn vader die ik altijd respecteerde. Mijn vader waarvan ik dacht, dat ook mijn mening belangrijk was. Mijn vader die zegt wat hij denkt, daarin geen blad voor de mond neemt, ongeacht wat anderen ervan vinden. Mijn vader die het geluk van vreemde belangrijker vind, dan het geluk van zijn eigen kinderen.…

Een kind krijgen met de vrouw waar je van houdt Dat is waar vader worden mee begint Je kind te eten geven en laten weten dat je van hem houdt Dat is waar vader worden mee begint Je kind geborgenheid geven en zorgen dat ie je vertrouwt Dat is waar vader worden mee begint Je kind een toekomst bieden en een zorgeloos bestaan Dat is waar vader…

Ik zou nog zo graag wat liefs willen zeggen, mijn kinderhand blij in vaders hand leggen of stoeien met hem, een spel met hem spelen of stil mijn verdriet en zorg met hem delen.…

ben ik, tegen mijn wil, vergeten) beste vader het was echt zo alleen duurden de proeven wat lang. ------------------------- uit 'Gekkenwerk' 1973.…

Mijn vader die op zondagmorgen altijd met me ging wandelen Als ik in het ziekenhuis lag, elke avond op bezoek kwam Mijn vader die elke avond een verhaaltje vertelde Zodat ik zonder problemen naar bed ging Mijn vader die ondanks zijn moeilijke verleden Zo zijn best voor me deed Nooit zijn eigen verdriet liet zien Altijd klaar stond voor mij…

Niet aanwezig en toch voelbare kracht fysiek verdwenen Interieur herinnert plotselinge verdriet door tijd verzacht Maar besef, de tijd heelt niet het gemis van zijn raad en daad…

Voor Alex en zijn mooie Maxima Komt met de dag de huw'lijksdatum nader; Alleen zijn er problemen met haar vader. Maar hoe zit het met Laurentien haar pa? Door Brinkhorst gaan veel boeren op de fles. Die man mag dus ook niet op het bordes.…

In mijn dromen ben je er Dan doe je ook heel raar Je lijf zit vol met fratsen En je vliegt weg ineens, zomaar Ik lach dan met je We spelen, zingen We praten door elkaar Of we maken lekker eten In mijn dromen ben je er Dan kom ik niets te kort Maar als ik ’s ochtends wakker wordt Dan is die droom vergeten…

hij was mijn vader de man die ik lief had en alles leek in een moment verloren dagen, nachten, maanden eindeloze uren, vervielen in één daar stonden we dan gedrieën, hopend elkaars handen pakkend en met betraande ogen staarden we vooruit mijn besef nog niet gekomen beefde ik in koele hartstocht niets anders dan je aan te staren…

Zoals jij zat verloren in de hoeken van de tuin. Een gevallen blad. Een weggeworpen woord. Een bijna vogel voor de kat. Zoals jij zat in de laatste stralen van de zon. Een schemering. Een ondergang. Een leeggebloede avond. Zo zal ik zitten in mijn vel. Een oude rozentuin. Een lege schommel. Een oud gerei verloren in de hoeken. Maar…

Mijn vader was een man uit duizenden. Een rustig en bedachtzaam man. Hij was mijn trots en gaf me veel vertrouwen van zo een man kan je alleen maar houden. Jarenlang heeft hij geleden. Nooit hoorde je hem klagen. Mijn vader heeft zijn ziekte stil gedragen door zijn geloof zo diep en hecht leverde hij met zijn ziekte een gevecht.…

Stoned van de morfine Geen controle in zijn ogen Schrik ik van hem, Daar halfnaakt liggend bij het raam Mijn lieve zieke vader, Die mij verwekte De drager van mijn naam Wat is hij mager en zo klein Ineengekropen op dat bed Waar is die grote vent gebleven Die vroeger bergen heeft verzet De aanblik doet zo'n pijn Bij hem en meer bij mij…

in je zachte handen Razend, gierend de tijd ramt aan de poorten Alfa tot Omega, illusie tot de muur Verleden, veredel, verdeel De vloek ontspruit in elke lenteknol Nergens geweest, alles gezien Wenk me en ik kom Een leven op je smalle schouders Opnieuw, opnieuw de weelde van de eigen waanzin Verdwaald in de rook, nog steeds geen vuur Vader…

Vader ben je en blijf je met sprekende ogen en stralende berusting in gebluste liefde...…

Zonder jou waren mijn demonen niet heen gezonden Grove fouten besef je altijd te laat De losgeslagen jongen werd toch een eigenwijze man Ik schreeuw het nu met sterke longen, alles wat jij deed had baat Ik wilde je zeggen dat ik het nu wel zelf kan Dat ik begrijp waar jij voor staat Misschien een beetje laat, niemand was voor mij een vader…

mijn handen strelen liefdevol over jouw gezicht een kleurenafdruk van een foto is wat er hier voor me ligt tranen vallen neder kleuren lijken te vervagen het gemis doet zoveel pijn is even niet te dragen toch moet ik door door met het leven omdat ik nog zoveel aan mensen heb te geven mijn leven is niet klaar er is nog zoveel te doen…

Mijn vader is klein van gestalte en fel vermagerd hij hapert af en toe het grijze haar, dat hem nog rest bedekt ternauwernood het fronsen hij wekt de wrevel om hetgeen hij was, zijn stiltes bij momenten maar als we samen graven in oude aarde, dan glanzen ogenblikken soms en klinkt zijn stem weer opgewekt Mijn vader is groot van…

Mijn vader gaat zitten en donker worden en zijn handen legt hij open in zijn schoot.…

Vaders zijn zo. Ze laten niets merken tot er iets is. Dan leer je ze kennen als moeders. ------------------------------------- uit: 'Als een film in je hoofd', 1989.…

Toch is het beangstigend, het afscheid komt steeds nader, maar voorlopig geniet ik nog weer elke week van mijn vader.…

diep in de ogen kijk, verlegen mompel: 'Jongen, je vader is trots op je.' ------------------------------------------------ uit: 'Comfortabel ongelukkig', 1999.…

o vader wij zijn samen geweest in de langzame trein zonder bloemen die de nacht als een handschoen aan- en uittrekt wij zijn samen geweest vader terwijl het donker ons dichtsloeg.…

Al jaren wordt mijn vader stukken ouder Al twintig jaar ruimt hij de zolder op Maar altijd hield hij die alerte kop En iedereen kon bouwen op zijn schouder We hingen uit het raam bij elke stop Hij nam me mee op reis in alle treinen En wees op reeën, bergen, bruggen, seinen We zagen steden, stranden, steeg en slop We ruilden onze rollen lang…

De oude boerderij staat zwijgend in het schemerend land de mist zijgt laag na laag op huis en heem mijn voeten tasten de aarde hier was het dat mijn vader stond wij vonden hem na uren die nog lijken te duren een koude hand lag op zijn borst een glimlach rond zijn mond…

Vader, te lang geleden heb jij mij - ver weg van hier - in een moment van onverbiddelijke onachtzaamheid droomloos in het leven gestoten voordat jij mijn tong brak en mij mijn vergeten ontnam. Toch: nog eenmaal wil ik je omhelzen voordat jouw huid de kilte krijgt van de oneindigheid. De klokken klinken dagen als uren.…

Jarenlang droomde ik elke nacht van mijn vader. Pas langzaam drong het door, wat het is, hem te missen, tastbaar, maar toch ook niet. Er niet meer te zijn Maar nu weet ik het. Hij gaat nooit weg, daarom kan ik nu rustig slapen.…

Ik zou je nooit vergeven, Wist ik van te voren. Je stopte mijn leven, Hebt mijn gevoelens bevroren. Om jou ben ik verhuisd, Om je nooit meer tegen te komen. Zodat je nooit mijn pad nog kruist, Je hebt me mijn jeugd ontnomen. Ik was zo klein en weerloos, Terwijl jij tekeer bleef gaan. Ik sloot dan mijn ogen en was boos, Dacht dat ik nooit…

tegen de roest van de mensheid dat ons ijzeren gestel langzaam omvatte en dreigde te verminken borg jij jouw hart dat al bloedde uit duizend wonden voordat ik erachter stond je liet het doorsteken zodat ze het mijne niet zouden raken maar dat deden ze toch we schreeuwden en zongen samen terwijl we ze met uitdagende…

me willen neervlijen in het gras vol met bloeiende bloemen de een ruikt zoeter dan de ander Ik kijk naar boven naar een wolk als kind geloofde ik dat mensen in de hemel op je neerkeken Wat zou ik dat weer graag willen geloven dan lag ik elke dag in het gras en keek omhoog Ik zocht de hemel af naar een glimp van mijn vader…