Vader

Ik zou je nooit vergeven,
Wist ik van te voren.
Je stopte mijn leven,
Hebt mijn gevoelens bevroren.

Om jou ben ik verhuisd,
Om je nooit meer tegen te komen.
Zodat je nooit mijn pad nog kruist,
Je hebt me mijn jeugd ontnomen.

Ik was zo klein en weerloos,
Terwijl jij tekeer bleef gaan.
Ik sloot dan mijn ogen en was boos,
Dacht dat ik nooit meer op zou staan.

Je beperkte me in al mijn dingen,
Schoolfeestjes ken ik niet.
Je kwam je constant opdringen,
Ontnam me mijn levenslied.

Pas jaren nadat ik hem ben gesmeerd,
Kon ik mijn woede uiten.
Want alles wat jij deed was verkeerd,
en alleen met therapie kon ik dat afsluiten.

Ik heb zoveel dingen kapot gemaakt,
Als de woede de overhand verkreeg.
Omdat jij mij met iedere vinger hebt aangeraakt,
Ik was nog nimmer zo boos en toch leeg.

Ik heb zeeën gehuild,
Een gevoel van intens verdriet.
Jij hebt mijn leven bevuild,
Je bent een geboren hypocriet.

Laat me je nu waarschuwen,
Als je ooit oversteekt geef ik gas.
Dan zal ik daarna op je spuwen,
Zodat jij even kunt voelen hoe mijn leven was.

Schrijver: Kimberley, 27 december 2006

Miss_Kimmeliehotmail.com

Verdriet Familie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 15 stemmen 1.369