Alle inzendingen over vader

je vader is de man die zolang je al leeft je vertrouwen en bescherming geeft die je streng maar rechtvaardig advies kan geven die heeft gezorgd dat je vooruitkomt in dit leven nu je ouder bent zie je dat je op hem lijkt en dat je eigelijk op dezelfde manier als hij naar het leven kijkt de band is nu nog hechter en alles voelt vertrouwd…

herhalen om maar te geloven dat ik hem aanbad 'k Vergaf de ruzies en mijn blauwe plekken hij had simpelweg de goede woorden niet 'k Weet, zijn oorlog bleef hem nekken de tranen die ik huilde, waren zijn verdriet 'k Voelde mijn begrip voorbij de grenzen van wat ik zag, wat was, wat hij mij deed 'k Wilde te vroeg een plek bij Grote Mensen mijn vader…

Ik streel je wang; het is een vreemd moment Op slag vergeten wat je me hebt ontnomen Een vader, van wie ik afscheid heb genomen Een vader, die ik nauwelijks heb gekend. Wat had ik hier nu graag bedroefd gestaan Ik voel verdriet, om het gemis daaraan...…

Ik droomde van u vannacht dat toen u er nog was, het kind zo klein, dat naar u keek uw bescherming en vertrouwen zocht. Het was helaas het tegendeel... Geen arm of hand die mij beschutte geen schouder om te rusten maar wel de slaande deur, uw scherpe stem. Wat bleef is het verdriet om 't gemis van uw genegenheid , de kille sfeer. De ontkenning…

Vandaag was je weer jarig Je zou pas 69 zijn En nog steeds niet grijs We zouden samen buffelen In regen, zon of ijs Samen lekker kankeren Op alles wat ons stoort Voor alles wel een oplossing Zoals het eigenlijk hoort Samen onderuit gezakt Te staren naar de buis Stilletjes genietend Van je zoontjes mooie huis Je leven had nog steeds veel…

Vader als ik later heen ga is er dan leven na de dood Zou U zo graag nog eens ontmoeten met mijn kindje op uw schoot Vader zit mijn broer dan aan uw zijde en krijg ik een brede lach als ik jullie zo zie zitten Vader denkt u dat dat mag Vader alstublieft vertel mij laat me weten hoe het zit geef het antwoord in mijn dromen laat het…

Gevouwen handen Biddend voor mij, Bidden tot God Mijn Vader…

Man en vader. Zoals je was. Oud en wijs. Zoals je was. Deze as bewijst dat je was. Zoals je was.…

onze zoon zie ik nu vaak zijn eigen kindje wiegen zacht zingt hij dan liedjes die hij zelf bedacht heeft een babyfoon meldt geluid bezorgd komt hij in actie geroutineerd geeft hij een flesje hij is een goede vader vol ontroering kijk ik toe naar hem als schakel in een rij…

Ook niet mijn vader.…

Met ons gezicht werd altijd gesproken. Een rillende trek, van opa ingepikt. Door wangen werden woorden gebroken, en als platte, vlakke propjes ingeslikt. De hoeken die zich strak vormden lieten merken, dat we één waren en daarom afgekeurd. De zelfspot, die het geschil had laten werken, ontbrak en was daarmee doofstom ingescheurd. Jouw…

wij weten even goed hoe alles vroeg of laat in elkaar zakt een lichaam is niet van steen en je been ouwe je been fiets door de eeuwen heen ouwe jij ligt daar het doet pijn ouwe wij hebben niet de eeuwigheid blijf nog even ouwe het leven is nog niet klaar het klinkt mischien raar ouwe pa…

pepernoten strooien zichzelf, schoenen staan gerangschikt volgens leeftijd, keurig in de passen van vandaag -nog eventjes- dan kruipt genoegen op de bank warm verpakt in spitsvondigheid op rijm een herinnering klampt vast aan alle lieve woorden die zijn jaardag zingen geef ik mijn verrukking mee de gedachten bij mijn vader, die al…

telkens ze bloeien, de terugstap in tijd op het verwarde land verschijnt een kievit als reusachtig, nu mijn wereld anders is en waar een vogel thans zijn eigen naam roept vind ik niets dan lege stappen alle grappen over spruitjes of iets dat nog veel viezer is verdwijnen in de mijmering van groene velden waar ik steeds mijn vader mis…

Lang is al je gemis, hoe nu verder is de vraag -jij wist altijd hoe en wat- Nu moet ik zelf beslissen, steeds maar weer naar het goede antwoord gissen Het lijdt geen twijfel, het lukt gewoon niet zonder jou: wanneer kom je terug? Wat mij betreft het liefst nog vandaag.…

van mijn vader ik wil het duifje zijn in de handen van mijn vader ik ben het niet geworden…

Het leven is Door je heen Getrokken, je Aangezicht verweerd - Doorleefde ogen Staren in een Verte die misschien Nooit komen zal Handen kromme knuisten Die de tijd proberen Vast te houden Knoestige kop Die Van Gogh Ten diepste zou Hebben beroerd - Mijn vader ben je, Blijf je tot ik Niet meer leven zal…

mijn vader ziet naar mij voor het raam in de ogen een mengeling van verte en nabijheid zie hem daar nog staan voelbaar, nu diep in mij gewijd de zwaarte was zijn lijf gewoon de ziel bezwaard door de jaren hoe verder af van het heden is zijn gang te verklaren?…

Spelend loopt zij aan de hand van dat wat op een vader of zo lijkt Ze vergaat in ondergaande zonnestralen, wetend dat zij vallen zal Het zal haar keer op keer verbazen dat het vaderding vergeet haar mee te brengen in een wereld vol vertrouwen En ze leeft van dag tot dag en denkt dat alles ooit wel, op een dag genezen zal van pijnen die…

Voor mijn vader, Jan Weggemans, 1897-1987 Hoorde tot de groep Die jong en veelbelovend was, Kind uit het veen Dat kinderen van artsen En notarissen, van burgemeesters En notabelen zonder veel moeite Voorbijstreefde - Mijn vader wist dat dit niet Genoeg was - Een kruiwagen, jongen, Een kruiwagen heb je nodig, Je kunt nog zo…

de onderarmen; het deel dat altijd in de zon kwam en weer en wind, bruin en verweerd, rozig haar er op, rimpels ruwheid misschien, de stevige handen er aan stugge handen die niet meer plat op tafel kunnen liggen de eeuwige bereidheid zich om gereedschap en de koeienuiers te bekommeren de stevige handen waarin je…

Wij, vaders, ballen onze vuisten in onze zakken en smoren daar woorden, onze zorg. We knellen onze vingers vast ineen om niet te helpen, om te lossen. Wij wachten.…

we wandelden door het bos ik, aan de hand van mijn vader tot de schemer van bomen schimmen maakte dan lijken alle paden op elkaar staat de auto bij elk dwaallicht 'een stukje rechtdoor en dan links, nog even, we zijn er zo' de dood van blinde wegen ging geduldig aan ons voorbij de zondag is al lang in een zachte doek gewikkeld…

Op een steenworp afstand in het ziekenhuis met glinsterende ogen door de morfine en verzoening met het aanstaande sterven ligt mijn vader in zijn laatste bed hij herkent me na enige twijfel na afwezigheid van meer dan vijftien jaar verschijnt er een glimlach op zijn gezicht hij kan niet meer in zijn rolstoel de krachten nemen af, een aflopende…

Ik sta hier aan het graf een graf zonder naam, het is het graf van mijn vader, mijn vader waar ik nooit heb naast mogen staan. U heeft uw eigen keus gemaakt, alleen en doelbewust, van een oneindig gevecht naar oneindige rust.…

Op de rouwkaart van mijn vader stond een gedicht geschreven niet door mij, vermoedelijk door mijn zus ze heeft een andere vader ik vond het een flauw gedicht mijn vader is nu al lange tijd dood maar ik mis hem niet want hij was nooit een vader voor mij hij was de vader van zijn andere kinderen en daar hoorde ik niet bij ik werd door een…

Vader Liefdevolle mens Hij lachte altijd Ik was zijn meisje Gestorven…

Jij hebt over mijn wang gestreken En mij daarbij aangekeken Alsof ik zonder jou niet zou bestaan Jij hebt op mijn wang geklopt Een lichte vorm van slaan Om te laten weten Dat ik zonder jou niet zou bestaan…

ik haal de dode takken weg van vader’s graf wil hem aan vergetelheid ontrukken aan de dode taal van stenen wil kijken als alwetend kind dat vaders voor altijd duren de man met wie ik zonder weemoed nog heel hard zong die me het licht aanraken liet mijn verklaring van liefde aan de man die me groeien liet ik haal de dode…

oma waren er nog bij Mijn vrienden wilden mij de lucht intillen Mijn vader hield wel degelijk van mij Ik zou hem heel wat vragen stellen willen Hij vocht als marinier nog overzee In de koloniale oorlog mee…