Vader
Op een steenworp afstand in het ziekenhuis
met glinsterende ogen door de morfine
en verzoening met het aanstaande sterven
ligt mijn vader in zijn laatste bed
hij herkent me na enige twijfel
na afwezigheid van meer dan vijftien jaar
verschijnt er een glimlach op zijn gezicht
hij kan niet meer in zijn rolstoel
de krachten nemen af, een aflopende zaak
probeert hij op een geestige wijze mee te delen
ik pak zijn hand zodat het afscheid langer duurt
ik voel dat er heel veel tranen in mijn hoofd zitten.
Geplaatst in de categorie: emoties
vader 3.0 met 5 stemmen 
185
185
Geef je reactie op deze inzending:
Rakend neergezet Henk.