Alle inzendingen over vakantie aan zee ogen ophouden

je spiegelde in dubbel glas een lach die even met vakantie was de verbazing in je ogen kende een reflectie van bewondering de zon scheen een halo in de golven van je lange blonde haar de stem ontbrak maar uit je mimiek kon ik lezen dat je intens veel om me gaf…

Je mening geven je tong eruit Een vlag ophouden je handen eraf Proberen te vluchten je knieën gebroken Een verkeerde blik je ogen uitgestoken Luisteren naar de verkeerde zender je oren doorboord Een andere opvoeding je kinderen vermoord En als je volhoudt?…

hoog opvliegend zand verontrusten mensen op de dijk wolken zweven snel voorbij de wind zingt een droevig lied “waarom geen respect” versta ik in haar woorden de middag kleurt van blauw naar zwart water klotst nu op het strand maar het komt niet allemaal van zee… de wind start volop met huilen haar weeën ze kan ze niet meer…

Dertien was ik en het lot mij beschoren om tijdens de eerste nacht van onze vakantie, die zomer in Zandvoort aan Zee, het bed te moeten delen met Nienke, drie jaar ouder, wat moest ik er mee?…

een waterval woorden stroomt naar zee op oeverloze vakantie geen kanalen geulen en bedding maar in vrije expansie nog is er wind met zijn vlagen draaien en hozen buitengaats komt er rust in de golvende letters dichters vissen naar stilte hebben soms beet maar om te scoren moeten zij poëzie laten horen in hun leefnet…

Stuk voor stuk, verdwijnen ze, in het niets, stuk voor stuk zwaaien we ze uit naar, het iets! Iedereen vertrekt, een ieder al dan niet geboekt naar een vakantieplek we zwaaien ze uit! Stuk voor stuk, verlaten ze huis en haard om bij te komen van de dagelijkse beslommeringen. We zwaaien ze uit, wensen ze plezier, kijk je wel uit?…

Of liever aan een zwembad, aan de Mediterranee waar Zweedse meisjes zwemmen in de Middellandse Zee. Wat zou ik lekker lezen op het warme, mulle zand, op het ritme van die Zweedsen die flaneren op het strand. Hun Uppsalaans is kruidig, hun blikken familiair dus trek ik gauw mijn buik in en waan me musculair.…

zonder ophouden ga ik elders wenen dan in transparante luchten die ik met open ogen hellend verlies door de gedoofde woorden van morgen rusteloos en zonder einde onder het drukkende puin van gisteren ga ik graven in elk geluid dat de dood wekt door drijvende kiezels die ik radeloos gooi naar alle tranen van mijn vlakke eenzaamheid…

het is niet erg te verdrinken in ogen die zich eindeloos laten lezen en gedichten vol liefde vertellen tot op de bodem van de zee van verlangens…

Ik sluit mijn ogen, droom weg in een wereld van verlangen. Kijk ik je aan, wonderschoon gedaante gehuld in zeeën van zout. Ik verdrink in je blauwe ogen, drenkeling in een hemelse oceaan. Drijf ik rond, hopend nimmer gered te worden. Ik ben verloren, bevangen door je warme blik. Liefde…

Moet ophouden met tegen mezelf te liegen. Moet beseffen dat ik hier ben voor maar één doel Van jou houden, en voelen wat ik voor jou voel.…

Overweldigende meerderheid zegt ga naar de wc Oversteken hand uitreiken niet ophouden da's ok Recht van spreken recht van zeiken zich onthouden zegt nooit nee!…

ik ben niet goed in ophouden telkens weer de grens voorbij zal ik trachten te hervinden wat zo snel verloren ging in onverwachte wending…

, eindeloos vakantie droomde een behaaglijk leven: aan de kust onder helderblauwe hemel maar er lag geen zee naast niemandsland er was geen horizon achter de rivieren er kwam geen antwoord op mijn brief het dorp lag aan de kust van mijn dromen en jij bent niet in die dromen gekomen.…

Vakantie aan zee Vergeten zeewater spoelt zandkastelen weg de zon geurt naar jou. Tijd is haast Tijd is als haastig water dat zich een weg baant tussen wel en wee. Nattigheid Na tranen kwam regen wanhopige schaduwen zoeken naar de zon. Schuim Hoofd boven water zeepsop tot aan de lippen de afwasbak glimt.…

In ’t einde komt de vaak, ’t is hier graveel, daar jicht, Hier monden zonder tand, daar ogen zonder licht, En ogen, die zichzelf, gelijk die van de kind'ren, Ophouden met geweld, en vanzelf voelen mind'ren.…

Vakantie, even wat anders Even er lekker op uit gaan Even aan de zij lijn staan Zoals veel andere Nederlanders Vakantie, hele mooie tijden Gaan en staan waar je wilt Een tijd boven alles uitgetild Lopen door bossen en weiden.…

we deinen op de warme golven van de zomerzon dromen koelte en geruis van zee en strand rondom het volmaakt vakantie vieren klotst tegen pieren haast en stress hebben geen vat op het genieten van ons zonnebad de idylle is compleet als stilte rozige sluimer geeft totdat een strandbal uit het niets keihard knalt op ons glasservies…

snikkend, schokkend zonder te weten van ophouden... mijn kussen is doorweekt mijn tranen stromen... ik schreeuw en ik huil en ik snik... als een kind...…

Een ziel die kan zien die zal komen en weer zal gaan zo'n ziel zal misschien nooit ophouden met dromen en zal verder willen bestaan.…

hij dacht de ganse nacht en nam ’s morgens een kloek besluit : als ik vandaag ophoud met bestaan zal ik maar dadelijk naar de hoeren gaan…

Spinrag lijkt het wel dansende derwisjen in de vervoering van geloof draaien en draaien naar waar begin en einde ophouden te bestaan…

wandelen in de verse sneeuw de slee sleept achter ons aan ik neem het touw van haar over haar koude handjes sluit ik even in mijn vuist kijk omhoog; de hemel ziet grauw een druppeltje hangt aan haar neus wangen kleuren rood van de kou haar ogen glinsteren terwijl ze kletst zonder ophouden gewoon apetrots om in de alsmaar…

Vakantie een moment van rust, de klok staat stil aan de kust is niets meer te zien, dan water en rotsen, geen stilte, want de branding vult de gaten in de vakantierust op en toch: is het vakantie, een periode van rust.…

met je mee in het sprookje van vakantie maar thuis ben jij toch altijd weer mijn eigen bijdehandje…

Onze liefde Is de liefde die niet van ophouden weet Een ongekend verlangen Een trilling tussen hem en haar Wat elk moment samen Oneindig kostbaar maakt…

Op het strand klinken 's morgens vroeg ijle tonen: zwanen vertrekken, vliegen over grauwe zee naar de paarsblauwe einder. Frisse zucht beroert het hoge gras, geeft het meer snelle, huiverende golven, gaat voort, zonder ophouden... Om zich in zee te werpen? Kloek waden reeën door de stille Waddenzee, zoeken de verte.…

Het is vakantie kinderen spelen in de wei Verstoppertje achter de hoge zilverpopulier Hurkend onder de blauwe hemel zij aan zij Onder de zon die steeds hoger klom Het landschap de boerderij de koeienbel glom De zee het strand de duinen van Holland Naar de tulpenbollen likkende aan een lollie in de hand De schommel de speeltuin met een bak vol…

altijd komt het moment waarop iemand het zoeken naar overlevenden staakt waarop de storm stilt waarop iemand met schrijven ophoudt om iets anders te beginnen, zich iets aan te schaffen, voedsel inkt, gereedschap ------------------------- uit: 'Winterhard', 1988.…

Al die mensen zeggen: je moet ophouden met die onzin eindelijk word je ouder zie je die gezichten dat zijn gezichten van mensen die ouder zijn geworden en die mensen zijn opgehouden met die onzin…