Alle inzendingen over van nostalgie

Wat blijft is wat ik zie En wat in mij opkomt en vervormt Tot iets van poëzie De taal die in ons allen stormt Geeft houvast, gevoel, nostalgie Hetgeen ons ook duidelijk normt…

zie het als antwoord op macabere zinnen, de daad van een wankele berg die zich hult in de leegte van het verlaten landschap of neem het zoals het sterven zich verrijkt aan tranen, de geur van gestold bloed waarvan het blad nooit liefde heeft gekend geen profeet schrijft nog nostalgie op zijdeglans met vileine teksten zonder oorsprong…

maar het gevoel is gebleven ons leven trok snel aan ons voorbij in mijn hoofd loopt alles door elkaar je liet zien wie je was jij legde de lat hoog wat vaderliefde betreft daarom geef ik je het DIPLOMA LIEFDE je bent met vlag en wimpel geslaagd gelukkig ben ik nog net op tijd ik verdrink nu gelukkig niet in heimwee, verlangen en nostalgie…

Hoor ik daar die ene stem Nee, het is geen onbegrensde stilte Van onbereikbaarheid wat het kloppend hart laat bonzen In de schemeren nacht van de sluier het is allang geen gesloten kamer meer waar tranen van melancholiek beschilderd waren als het tralies van het hart waar de handen voor de ogen het doek van ontzien zijn met de nostalgie…

Ik claim geen nostalgie maar ik zal je nooit vergeten. De eerste dag! Ons moment dat ligt in het verleden. De tafel in het restaurant is om nooit te vergeten. Onze blikken twinkelde om nooit meer te vergeten. Je hebt een vaste relatie dus ik kan je beter vergeten. De eerste dag! Tevens de laatste hoort tot het verleden.…

de mussen zijn verdwenen er zijn tal van bonte rovers verschenen die het knusse hebben uitgemoord alleen nog op het platteland waar rust en stilte hangt zijn zij gebleven om in nostalgie te overleven ook mensen volgen deze lijn wensen dat hun eigen musjes hoogvliegers als adelaar of condor zijn verder kunnen zweven dan de rest die vegeterend…

Als fan van Pantani en dat zeg ik u met enige nostalgie vond ik hem heel mooi klimmen al hoefde hij daarom niet te winnen soms vond ik hem een eenzaat maar 't is daar niet waar het om gaat tijdens het klimmen had hij die verbeten blik bijna had je van hem schrik "het olifantje" had iets speciaal misschien werd dit hem wel fataal zijn dood…

verslond ik kon me helemaal in haar verplaatsen had immers zelf ook te grote voeten, piekerige haren handen die ik nergens kwijt kon op schoolfoto’s en dan die strik ze zeiden toen te klein voor tafellaken te groot voor servet heerlijk was dat toen die tijd, jeugdjaren ik heb de boeken nog ze liggen ergens in een doos lig ik hier nu nostalgie…

Of is wat toen zich openbaarde niets meer dan slechts de tirannie, de drang om wat we nooit ontwaarden tòch te begroeten als vergaarde herinnering of nostalgie – een stil verlangen dat ontaardde?…

voor visvangst en eeuwenoude specerijen, proeven zij met bijna niks meer voorhanden nostalgie met een papieren smaak, de herinneringen blijven zoet op wit uitgeslagen tongen.…

En dan de liefde, de enige de allesverduisterende,..die word door mijn rijmpje een ondergeschikte heftige nostalgie. Nostalgie naar de dichter die inkt heeft in zijn bloed en zo het leven maakt lichter en de kunst sierlijk begroet.…

toe er hing wat spanning in dansend licht je neuriede warme klanken uit de oude doos hoorde hoe je stem het verhaal langzaam ontspon waarin jouw wereld werd geschapen toen je leven begon met feeën dwergen elfjes en kabouters alles passeerde de revue het zijn jouw historische cadeautjes in de setting van nu waar nostalgie…

in de kamer stralen alles op zijn vaste plaats alleen de ogen van de hond zien moeder koffie halen zo droom ik over jeugd de eindeloze dagen waarvan de avonden die knusheid gaven een eenvoudig tafereel huis en straat met vaste waarden waar mensen nog betrouwbaar waren soms zie ik op film of teevee een korte flits van toen mijn nostalgie…

de ochtend fluistert dauwend herfst trekt draden in het vroege licht ze knispert met bevroren vingers een witte lach als vergezicht klokken luiden weemoedig tonen gedachten dromen in nostalgie de wind is bezig luchten op te schonen bomen kleuren in hun bladmagie ik zie de zomer in zijn vruchten het rijpe rood de kleur van…

ik zag je de laatste lentebloemen plukken uit de zomerwei volle pluizenbollen blies je nog leeg in een lange ademtocht toch speelden er vleugjes nostalgie in de lach die je achterliet hoe koude wind de bloei vertraagde en er nog een schitterend palet van maakte waar veilig geborgen de knoppen voor de zomer zich klaar maakten…

het is nog niet vergeten een stukje nostalgie uit heel intens beleven met knikkeren en pot flarden mist losten op langs hoge lantaarnpalen er vlaagde etensgeur onze inzet werd hoger honger en hebzucht groter de mooiste stuiters blonken in het diffuse licht spanning op ieders gezicht ze rolden weerbarstig door spaarzaam gebruik…

regelmatig denk ik terug aan hoe het vroeger was recht in een bui van nostalgie mijn kindertijd, hoe mooi die eigenlijk wel was onbekommerd door 't leven geen zorgen en mijn ouders altijd aan mij zij samen met mijn vriendin een tent maken in de tuin, stripverhalen lezen, een hele middag lang of samen op de fiets rondjes rijden…

eigenlijk is het een heel simpel verhaal afspelend in het naoorlogse Nederland zonder al die moderne pracht en praal krijgt de nostalgie al snel de overhand De weemoed naar het verleden spat van de buis het gevoel gaat mij door merg en been door deze revue voel ik eindelijk weer thuis terwijl ik de laatste scène nog maar eens beween…

Met nostalgie valt weinig te verliezen...…

In romantische sferen Samen het leven adoreren In romantiek met nostalgie Hij bracht haar een liefdeslied Hij zag haar op het bruggetje staan Roeide naar haar spontaan De glimlach in haar ogen Romantische sferen maakte zo bewogen Varend over de lieflijke rivier Langs rododendrons, wilgen en populieren Waar de wildernis welig tierde En…

in een vluchtige view langs het publiek zie je de trends van het laatste moment nog vaag kleuren hypes uit een andere tijd die weer reikt naar vintage retro en authenticiteit een cyclisch modebeeld dat het gebrek aan eigen inspiratie weer eens loepzuiver deelt waar nostalgie in poets en blink een lege ziel verbeeldt omdat vernieuwing…

een pleintje met twee winkelstraten een man die zong de strooien hoed en mensen die zich aan hem vergaapten geen sjofel type maar een geschoolde stem zong over haar en hem gebroken door een scheiding diep sneed zijn pijn in een klassieke timing de melodie met liefdevolle nostalgie tekst uit zijn verleden het leek alsof mijn vaders…

Op zich geen grond voor nostalgie - zo ging het vroeg of laat met allen - maar het is vreemd nu ik de smalle doodkist in deze aula zie.…

Station Assen is al geruime tijd op de schop en van dat café van Herman's ouders is echt niets meer over dan nostalgie en oude foto's. Soms denk ik in de met graffiti vervuilde schuilhoeken van het oude station nog Herman te zien staan, die 'Saterday Night' zingt en die glimlacht bij mijn euro in zijn hoed.…

Vele vrouwen ik ben ze allemaal geweest nee, ze bleven niet om ter langst hebben zich maar even in mij verschanst ze kwamen en gingen als de seizoenen soms ijl en vluchtig als ochtendmist dan weer nadrukkelijk luidruchtig aanwezig, hier of ginder zoals stemmen klinken op een zomeravond laat dan weer langoureus verstrikt in de nostalgie…

ik dronk muziek weemoed nam me mee naar oorden waar tranen en verdriet geboren worden ik liet me drijven op golven nostalgie met spijt van dingen die verloren gingen in een vergeten melodie in cirkels donker drijven zilveren tonen trompetten schetteren het koper rood, ritme baart zijn eigen klonen violen strijken lichte kleuren…

bassen dragen je geluid voorbij de huizenblokken geven ruimte aan je stem die raakt met nostalgie van zware kerkklokken met vingers knijp je in mijn maag en draait de twijfels om in weten haalt uit met vaag verdriet dat ik niet kan vergeten de toon vervloeit tot woorden maar de beelden komen niet, dissonanten breken dan de melodie…

Zal hij zich laten verscheuren door nostalgie, lome tijdspasseringen?…

ga nooit terug naar daar dat en wat ooit was een vorige huis waar je hebt gewoond je werk van toen het is vals die heimwee die nostalgie dat sentiment je kunt het toch niet overdoen doe weg die oude jas wat moet je ermee … niemand die je er nog in herkent de tijd is door gelopen nieuwe inzichten en veranderingen worden getoond…

het was geen majestueuze vuurbal die aan de hemel verscheen noch een ingetogen stukje décor vol nostalgie uit de nadagen er vibreerde iets tussen licht en lucht dat ieder mentaal raakte onontkoombaar schreef een boodschap zijn letters in de menselijke geest een bericht dat voor allen dezelfde inhoud had door tal van beelden begeleid…