Alle inzendingen over vanuit het verleden

Onder druk van Mijn ongehoorde verleden Zing ik het lied Voor jou zoals me dat Op het conservatorium Is aangeleerd, met alle Technische details van dien, Toch klinkt het anders Dan ik zou willen, Woorden klinken anders Dan ik ze bedoel, Vanuit het verleden Klinkt de pijn door In de klankkleur, en zing ik Alleen nog op gevoel…

de lichte vlinder die me lichtvoetig door het leven van de liefde liet gaan is inmiddels een donkere schaduw geworden die me vanuit het verleden blijkt gade te slaan…

(voor Marja) We dachten altijd nog dat het weer beter zou gaan we dachten altijd nog weer samen dingen te gaan doen Soms leek je op de goede weg maar de dood heeft je wreed ingehaald Je laat een gat na dat alleen nog maar vanuit het verleden opgevuld kan worden…

Vanuit ons verleden kleurt alles rijk hoe ik jou heb gezien, een verloren geraakt juweel omgeven door bemind groen met daaronder de kleuren van toen, ik bewonderde je aanblik meteen op het eerste gezicht, echter niet de gesloten luiken die jij mij gunde nadien.…

We begrijpen steeds meer van de schepping het ontstaan van leven en onze plaats erin voelen emoties die sturen vanuit dierlijk verleden terwijl we denken over vrije wil te beschikken kijkend naar de mens die zich belangrijk vindt z'n rol niet kent wordt de drang groot in lachen uit te barsten…

Vanuit het verleden kijk je mij aan. Een stilstaand beeld in de tijd. Glimlach om je mond. Mijn blijdschap jou te kennen wordt overstemd door het verlies. Al staat voor mij de tijd stil. Ik kán je niet terug halen. Mijn verstand zegt dat het leven verder gaat. En in een dieper besef weet ik dat ook. Soms raakt dat even uit het zicht.…

een verleden verlengd…

Vergroeid vanuit verheerlijkt verleden. Al het afwijkende nerveus gemeden, vertrouwend op bewezen smaak. Mijdt u zelfbeschouwende gedachten, schept u iedere identieke dag, opdat blinde regelmaat uw ziel beschut? Of plaagt het verlorene uw nachten? In droom en spijt haar herinnerde lach. Een leven verdaan, het geluk onbenut.…

Je kijkt me vanuit het verleden lachend aan. Mijn hart steekt, mijn ogen prikken. Verdriet wat diep van binnen zit. Een plek die leeg en stil is. Een plek waar ik bloemen neerzet, als hulde aan jou. Want jouw plek is niet leeg, kil of koud. Naast de bloemen een kaars. Als symbool van jouw licht dat in mij blijft schijnen.…

het niets begint Zoals bij de geboorte van ieder nieuw kind een nieuwe wereld Een nieuw geluid De wereld Gaat draait En beweegt Zich altijd en immer vooruit Doch wat maakt de tijd hoe ontstaat het grote mystieke samenspel Van hoe de mens met de positieve en negatieve krachten vanuit het verleden in het heden verdergaat…

Herinneringen blijven knagen vanuit haar verleden; maken haar soms zo verstard. Iedereen waait het weg en zegt: "Dat is voorbij". Doch niet voor haar; een beweging of gebaar brengen weer beweging in de gedachtenbrij en daardoor voelt ze zich zo slecht. Ze had het kunnen vermijden, eerder moet gaan. Tja, achteraf...…

wat mij vormde Ook al was ik het soms zat Een slecht deel is afgesloten En wordt niet meer herhaald En de oude liefde die toen al was besloten Wordt nu vanuit 't verleden het heden in gehaald Sommige mensen ga ik nu vergeten En sommigen blijven in mijn hoofd Het is tijd om te beleven hoe het is om van verliefdheid te zijn verdoofd ik…

Aan de veranderlijke horizon verschijnen nu andere sterren, de ene als een momentopname terwijl een andere op lange termijn, de herinnering vanuit het verleden wordt nog even gereikt tot zowaar een stroom van traandruppels vloeit over de wangen bij het we(d)erzien.…

In de herfst schuilt de vrouwelijkheid, winters heersen oude mannen, in de lentes lonken vlinders onbevangen, ik ben in de zomer tot alles weer bereid, als schaduw en het licht elkaar weer ontvangen, het levensbit verlost van het opgekropt verlangen, verenigd uit silhouetten vanuit het verleden, want er bestaat geen verlies aan tijd.…

Ik vond al mijn vriendinnen aardig of goed bij me passen Maar jij was voor me bestemd alleen nog niet genoeg volwassen Je denkt nog teveel vanuit je verleden en volgt te weinig je hart Je relatie vanaf je dertiende maakte je steeds verward.…

Voor Annemiek Hemrica Wie had ooit gedacht dat mijn ziel zich zo aan de jouwe zou hechten Wie had ooit gedacht dat mijn leven zich van het jouwe zou laten afhangen kon ik het maar over doen Was er maar een zoete genade die gezegde woorden en gedane zaken in één keer uit zou wissen was er maar een onzichtbare vergeving die mijn…

Een mens verdraagt zijn mede Vanuit het perspectief van nu en verleden Dit is een gevoelige balans Ga je over de grens dan loop je de kans Dat je voorgoed wordt gemeden.…

Samen Universeel Zielsveel Verbonden Uniek een deel Twee zielen, één geheel Gezonden Als de boodschap Van intens Lief En leed Vanuit de zekerheid Van verleden tijd Immens bereid Je lief te hebben Door wat je me doet En deed Vanuit jouw hart Tot op mijn bot Vanuit trouw Samen apart Tot mijn schot In de roos Eindeloos Tot in…

Wat wens ik jou Dat graag toe, nu Ik je aankijk In ogen die Dof van medicatie Zijn - alle glans Verloren in de ban Van een verleden Dat nu nog te zwaar Op je schouders drukt Wat zou ik je graag Een gummetje geven Waarmee je alles Wat je bezwaart Vanuit een donker Verleden voorgoed Uit de weg kunt ruimen…

"Als ik iets geleerd heb" Hoorde ik hem zeggen, "en dat wil ik ook aan anderen vertellen" Zei hij vervolgens bedaard, "is het wel dat liegen misschien tijdelijk je probleem kan oplossen" Hij zet in elk geval Bepaald niet pontificaal Aruba op de kaart "maar dat het uiteindelijk alleen maar meer problemen oplevert" Voor de komende…

vergeef de zondaar die je aanstaart vanuit een ver verleden een ontmoeting als messteken in hart en buik draait het leven zijn rondjes vallen diep..... verstild de scherven in de tijd…

Als de dood het leven doet ontsporen ontspoort de structuur van ons bestaan doorbreekt dat alle grenzen van het heden doet ons denken aan kort en lang verleden waar vanuit wij verder mogen gaan…

ik zie ze lopen door de eeuwenoude beukenlaan Benedictijnen brevierden hier verzonken in gebed adellijke ongehuwde dames woonden in de Renaissance tot hun levenseinde op deze kostelijke plek verwaaide eruditie zweemt vanuit een ver verleden…

vanmorgen vond ik een gedeelte terug van wat ik jaren geleden was verloren het lag verscholen achter een boek en ik voelde mij opnieuw geboren alsof dat stukje net genoeg was om weer mens te zijn…

Zie ik niks dan bloemetjespatroon Het verleden is voorbij…

blikkend terug in verleden kijkend van hoog naar laag zoekend naar de plek waar ik afscheid nam zachtjes voeten losliet, met haren waaiend langs rietpluimen vanuit het licht ooit geboren de wegvormend naar gene zijde…

En hoe ik ze herken, jouw handen Hoe mooi die van verleden zijn.…

flarden muziek op de geuren van bloemen dansende golven, zij dragen geluid 'soul' zingt 't vanuit het blauwe gebied tussen hemel, water en straten, tot verder dan hier als een kleine boot meert het af aan mijn oren die gespitst zijn op een herkenning van verleden…

het oude tafeltje bruin van nicotine uit een ondenkbaar verleden het is nostalgisch alles komt terug we kunnen niet eindeloos vernieuwen vanuit grootmoeders stoel komen herinneringen tot leven het zal je toch benieuwen als meubels konden praten na alle geleefde jaren in oorsprong al eens wisten hoe duurzaam zij toch waren…

zit ik naar vrije geluiden te kijken en luister naar het Dudok kwartet dat een stuk van Brahms ten gehore brengt merk ik tot mijn genoegen dat de internationale trein naar Berlijn stipt op tijd is vertrokken waarschijnlijk nog een stukje beroepsdeformatie dat ik maar niet krijg afgeschud…