Alle inzendingen over vat

Ook als je het niet vat, Er is natuurlijk altijd wat.…

groen krijgt vat op wit langzaamaan drukt het seizoen zwaar op november…

vandaag is er nog tijd om te heten wie ik morgen zal zijn om zwijgen in taal te vatten voordat het gisteren is…

Hoeveel tapjes gaan er uit een vat? Hoeveel flesjes uit een krat? Ach, ik ben het alleen zijn, zo zat.…

er zijn lieden die zweren bij het vat en anderen lessen hun dorst uit flessen maar wat ze ook beweren ze worden toch wel zat…

filosoferend over extremen in het goochelen vatte hij het konijn in de hoge hoed bij de horens en wist terstond dat er iets was misgegaan…

Een poes in het Zwitserse Matten Kon laatst de slaap maar niet vatten Ze vond het zo naar Dat die kater van haar De hele dag door liep te katten…

In mijn hart, Dat weet je, Is er altijd een beetje, Dat vat op jou houdt, Omdat ik van jou houd. En dat moet je weten, Ook nu je er niet meer bent, Moet je weten, Dat ik voor altijd van je houd.…

Wat is dichten Meer dan indringend In woorden vatten Al wat ons omgeeft En wat met de tijd In onze gedachten leeft Is dichten meer Dan alleen aandachtigheid?…

het vuurtje in de donkere dagen om je te warmen en nog even iets van licht te mogen ervaren voordat de duisternis vat op je krijgt…

Mijn vinger kan ik er niet achter krijgen, ik krijg er geen vat op, houd mijn vinger aan de pols en hoop dat het zichzelf oplost, als ik mijn vinger maar niet kwijtraak!…

Zo geruststellend de helle klank van gleiswerk 's middags bij de vaat. Buiten straalt de lentezon, woedt corona ongemerkt.…

ik doe niets zei een contradictio in terminis en dat is niet zomaar iets hij vatte de koe bij de horens alzo bouwde hij sprakeloos aan Babylonische torens…

Je kijkt me aan met een mistroostige blik, in ademnood lijkt het of ik stik,de dorst gelest uit gelijke vaten, dreig ik te verzinken. Je hand om mijn denkbeeldige keel, ons doel niet overeenkomstig is, ik niet van gelijke wijn wil drinken, je ideeën niet deel.…

Wij dragen ’t zijn in broze vaten, want wie we zijn, we weten ’t niet.…

De buitenwereld krijgt minder vat, steeds minder vat op mijn bestaan. Hij leerde ons wat ontspanning is, temidden van de wanen van de dag. Hij leerde me wat aandachtig kijken is, naar de kleine dingen die hij zag. Sinds hem ervaar ik innerlijke vrede, die onze kater nooit verlaten heeft. Verdrietig ben ik omdat hij sterven moest.…

kijk daar staan de oude vaten de beste wijn rondom splinters en granaten in ‘t ochtendlicht in nieuwe vaten dat hunner tongen doen ontwaken het schoonste lied van hemelse tinctuur rondom het wilde woud het dorre hout de blijde klank van de gitaren o wonderschone zilverblauwen snaren wie kan uw klanken evenaren…

Een zak-doek, voor in de zak, een thee- doek voor in de thee, een vaat- doek, zoals ik me voel begrijp je wat van doeken, zoals ik bedoel?…

Terwijl ze bitter om dat vraagstuk vechten zou ik zo graag, beslist en adequaat de generaties oude strijd beslechten: wie zorgt voor ‘t afdruiprekje bij de vaat ? Prins Dreft, verlos mij uit dit zinloos lijden, al dat gezever maakt mij desolaat. Vertel mij, om die ruzies te vermijden: wie zorgt voor ‘t afdruiprekje bij de vaat ?…

als een stroom die niet in te dammen valt, noch na te bootsen ik schipper tussen jou en mij in het vat van onze liefde opdat ik niet verdrink…

waar ik immer naar hunkeren zal valt zwaar te vatten in woorden de sneeuwwitte stilte van vredige oorden de geur van stro in die sobere stal…

donker brand het woord op zijn stilletroon waar ik wakend zit en dromend woon om u te vatten in een breed gerucht opgeschreven in de woeste lucht…

ramen en autoruiten die anoniem spiegelden als vat zonder duigen pas toen ik jou zag braken de rotsen schreef mijn hand voor het eerst liefde in het schelpenzand daar ben ik gesmolten op het hete strand…

Ik weet niets wat te vatten valt in woorden. Vergeef me dat ik desondanks steeds voor het schrijven zwicht. Ik geloof dat niets te rijmen is in zinnen. Het spijt me dat ik dit alleen belijden kan in een gedicht.…

Een dorstige man in de tropen Zou in een groot vat zijn gekropen Dat zat eerst vol wijn Maar zou nu leeg zijn Ik weet niet, maar 't klinkt wel bezopen…

hoe vat ik november in juiste accoorden waar ruik je de geur van chronisch verval hoe kan men het zompige vocht ooit verwoorden hoe giet ik de maand in een mal...…

Stom van het geweld en de klank van holle vaten lopen wij door de besmette straten Maar wie hoort in het hedendaags maatschappelijk gerommel de fluit de citer en de trommel?…

Zon vertroost de wereld bestraalt de adem van de tijd tot in 't avondrood de dag met haar gerucht in slaap doet sussen…

Het maakt niet uit, als het maar knallen kan Een vat benzine of een vuurwerkbom Bangmakerij, daar draait het telkens om De bendes maken er een bende van Zoals het met dit land nu is gesteld Verlang ik terug naar vuurwapengeweld…

Wat heb je eigenlijk aan soebatten Als je de waarheid probeert te vatten Ieder heeft een eigen kijk Op het wel of geen gelijk Je moet de juiste waarde schatten. Willen ze het niet accepteren kun je altijd nog saboteren.…