Netgedichten

netgedicht (nr. 46.605):

Wij dragen 't zijn

Wij dragen ’t zijn in broze vaten,
want wie we zijn, we weten ’t niet.
We kunnen enkel achterlaten
wat iemand niet met ogen ziet:

de liefde die we ooit eens gaven,
de dankbaarheid om ’t levenslicht,
de vreugd van iemand die we laven,
de woorden van een klein gedicht,

want of we ooit hier echt beminden,
heel zeker weten we dit niet,
we kunnen enkel trouw betrachten

dat we een anders leed verzachten
en voor elkander teder zijn.
Voor meer is ’t leven veel te klein.

Vandaag geschreven, nadat ik hoorde
dat mijn broer A. kanker heeft.