Alle inzendingen over vatten

Het maakt niet uit, als het maar knallen kan Een vat benzine of een vuurwerkbom Bangmakerij, daar draait het telkens om De bendes maken er een bende van Zoals het met dit land nu is gesteld Verlang ik terug naar vuurwapengeweld…

Wat heb je eigenlijk aan soebatten Als je de waarheid probeert te vatten Ieder heeft een eigen kijk Op het wel of geen gelijk Je moet de juiste waarde schatten. Willen ze het niet accepteren kun je altijd nog saboteren.…

Met creolen in haar oren hanen in haar hoofd heeft zij in het ei geloofd Het begin van het einde einde van een nieuw begin Zij is het vat waarin de eeuwigheid zich brouwde daar ging zij niet tegenin…

Van psychisch tot vernauwing van de vaten, Aan iedereen mankeert altijd wel wat. Waaraan ik lijd, daar ben ik om berucht, Je zal er mee behept zijn, rijmelzucht.…

Laat toch vallen wat schier onmogelijk wordt te dragen; vat de moed veeleisende moed te dragen wat gedragen moet en vrieskou- koude volharding eist met twee voeten in de aarde.…

Vat het jaar samen: omkijkende gedachte die het hart beroert. Deels content voelt het wat je toen veroorzaakte want dwingend genoeg appelleerden de omstandigheden aan wat óók gebeuren moest.…

fluister één ster het ochtendgevoel laat de nacht vrij in ontwakend gelach vat in één glimp die avondrood blues waar dagengeween tot traan is vergaan…

Jij opende mijn ogen, mijn hart, en een vat vól emotie ... en was daar zó door overdonderd dat je niet merkte dat ik in één onoplettend ogenblik jouw zorgvuldig gemetselde muur om trapte !…

Er speelt een virtuoze tinteling Op de toetsen van mijn gestel Graag zou ik het vatten Maar het is overal en te snel Een prachtige compositie Met een ritme ongekend Afkomstig uit de hemel Waarin ik jou heb herkend…

Wie ik was Ben ik stil aan Vergeten Wie ik ben Weet ik al Helemaal niet meer Altijd zo dicht Bij mezelf gebleven En elkaar toch Uit het oog Verloren - Slechts één regel Nog vat alles samen: Ik besta, wij bestaan…

Het hart slaat ongestaag in 't zelfde ritme door Gestuwd door bloedtoevoer, doet het dit vele jaren; ook bij de drinkebroer, de groente- en de hereboer, en slome ambtenaren Het hart, de motor van je lijf het laat je organen werken, zoals het werken moet en mag niet aflaten te slaan, gevoed door bloed van vaten tikt het zijn slagen per…

gister dichtte ik over een ster die in Leiden was verrezen vandaag heb ik de krant gelezen en politiek ging alles mij te ver ik dichtte over rozen en stranden en over hele verre hete landen ik rijmde mijn hersens bijeen en trok ze uit elkander over pruimen berken en eiken alles mag je ermee vergelijken ook witte wieven en hunebedden konden…

"alles is liefde" ze is dol op sprookjes over elfjes kabouters en feeën kan zich verheugen op misdaadseries om dan vlak voor het einde in slaap te vallen zodat ze haar moordenaar nooit gevat haar misdadiger nooit bestraft ziet ze lieft de vrijheid dansend op blote voeten met bloemenkransen in haar haren haat het, afhankelijk te…

mijn toekomstige gedichten zijn nu nog ongeschreven maar ik voel ze in me leven als volhardende intentie met het hevige verlangen op te lichten tot presentie tussen het toetje en de vaat is bijvoorbeeld zo’n moment waarop het woordenloze woord ineens precies zijn letters kent de deur naar het onzegbare staat dan even op een kier en leegte…

Steegbreed op karige dagen breed en wijdlopig tussen de winterdijken in een zondvloedige era zwijgzaam kruipend onder krijsende meeuwen wordt het sompige land druppelsgewijs gescheurd de oevers wenken nog wel niet overtuigend en verbreken verbindingen de holle paden lopen dood en nat gevallen kleurig blad vaart derwaarts herfstver weg van…

ik bouwde luchtkastelen op het strand, versierde ze met griekse en romeinse beelden de slotgracht groef ik in zand ze liepen vol, het water kon mijn spiegelingen niet verwijderen ze bleken holler dan het vaten legen dat de vloed had te vergeven toen eb de golf vertraagde en wij de torens in het schuim weer zagen heb ik de wal gebouwd…

Het vreemde aan al wat mensen ontgaat schijnt de invloed van stof tot overdenken; wat goed lijkt ter hand genomen onder de avondlijke vaat, porselein net zo goed te breken als te schenken.…

Herinneringen blijven maar hangen in de kelders van mijn geheugen als opgeslagen donkere vaten waar nooit meer uit gedronken wordt waarop de jaartallen vervagen en de inhoud vergaat omdat ze slecht zijn afgesloten en ik ze zo maar laat.…

Ja inderdaad, dat is de vaat!…

Iets niet kunnen vatten. Er geen woorden voor hebben. Niet weten waarom zoiets gebeurt. Geen reden kunnen bedenken voor dit verlies. Het vertrouwen verliezen in alles. Emotioneel uitgeput raken. Met stomheid geslagen zijn. Dit alles door het verlies van een dierbare vriend.…

Een donkere schaduw Onderwerpt alle hoop Hij toont zich aan het lijf Die hem voorheen verbood Wanneer haar adem slaapt Je de rust niet meer vat Waar je zucht naar haar hart Kón het maar dat je vergat…

Tactisch is de liefde niet Want zo bloeit ze niet open Ze is er vrij en havenloos En leeft er van het hopen Als je haar zoekt je vindt ze niet En lijkt écht niet te vatten Pas als je denkt ach laat het maar Dan trapt ze op je hakken…

Mijn Ik verzon dit gister bij de vaat, Dus noem ik het een prachtig zelfcitaat.…

een vleugje boerenjasmijn kan je daar een gedichtje over schrijven vroeg ze mij de geur bij benadering in mooie woorden vatten of blijft 't een cliché ach het maakt niet uit als ik mijn ogen sluit ruik ik boerenjasmijn…

het maakt niet uit hoe hard ik boen het vat wordt nooit minder vol daar mijn tranen de emmer blijven vullen tot aan het randje van wat mogelijk is mijn hart gebroken in stukken om me heen en ik, ik blijf maar boenen…

zoals na diepe rust de Franse haan kraait bij het ontwaken een wankele droom vervliegen doet als gas zo krijgt de tijd vat op doen en laten wordt alles tóch nog weer zoals het was…

je glijdt als zand door handen en wat ik ook verander in momenten van gevoel je lijf toont niet wat ik bedoel op afstand en met toegeknepen ogen lijkt het schilderij nog alles te beloven jouw ziel heb ik niet kunnen vatten zag haar even in wat kleine verfspatten…

Zij kan ’t niet weigeren, ’t is waar; maar vat het wel: Die zij ’t niet weigeren kan, heet Pieternel.…

Ik zorg: voor humor als ik boeren laat, dat al het bier steeds opgedronken wordt, zij kijken kan naar voetbal, autosport, voor volop vuile was en vieze vaat. Protest ? Dan zorg ik voor een scheldpartij. Mijn vrouwtje hè, die boft toch maar met mij !…

zo krijgt straks ook het chronisch chagrijn vaker vat op de reiziger in de trein…