Alle inzendingen over verander

Steeds verder door mijn ziel verspreidt De pijn van het jou moeten missen Is pijn die zich van mij meester maakt Omdat je hebt kunnen beslissen Dat je je deelname in het leven staakt De pijn van het beseffen Dat het allemaal zo over is En dat ik niets anders kan doen Om me voor te bereiden op het gemis De pijn van het uitblijven Van een verandering…

De ruimte in mijn hoofd is kaal en leeg ik reis naar binnen er zijn geen ramen of gordijnen bestemming is er niet reizen is genoeg de weg er heen is mijn doel het verlangen onderweg te zijn die mystieke ervaring is de vervulling daar verander ik raak ik ballast kwijt om balans te herwinnen de ruimte in mijn hoofd ontdoet zich…

Er zit in de boom naast me een specht te sms-en wat zou hij toch zeggen ik hoor zijn duim op de toetsen slaan hij seint naar deze of gene of misschien wel naar de maan hij hip hopt van de ene tak naar de andere ik kan daar niets aan veranderen en kan hem met mijn camera niet verslaan even is hij in zicht en vliegt dan met zijn laatste…

In onze zoektocht naar elkander blijven wij volstrekt onvindbaar als ik de weg naar jou verander verdwijn je met een loos gebaar vergeefse stappen in mijn richting maken elke verwachting dood dit ruiterpad zonder verlichting snakt naar een liefdevolle schoot ons blauwe bloed is jong van adel en eeuwig voor elkaar bestemd verschuif mij…

licht omwoeld tussen de lakens is het nat zij zucht vol verwachting door stromende spanning weer een plas gedaan te laat door inrollen en klagen volgt er geen warmte even knikt de zon wacht af wolken drijven door lente heeft geen zin de zomer popelt samen naar de herfst het groen verzuipt jankend naar de avond van verandering…

waarom worden dagen geschonken die trager maar korter zijn het ochtendroze met avondrood geschonden leven als zachte rozen of venijn ik ben mijn weg gegaan dag na dag met anderen niemand kan het veranderen toch blijft bestaan een eeuwig begaan leven, een flits van wachten op wat komen moet eindigheid, één verachten voorbij het kwaad…

Voel jij ook de essentie van voorjaarsbloemen in de zomerwind en laat je vlinders vrij vergaderen afspreken dat gedrag veranderlijk blijft of geef je ze vrijheid voordat de zon ondergaat rijk geworden met rijkdom van eenzaamheid onder eeuwenoude schilderijen ooit kom je bij me terug met slechts essentie van tijdloos droom…

Vijftig jaar van verschil op verandering van een stylist aan zijn kunst toegewijd. Het ruimteschip van majoor Tom verbeeldt de imago's van een gespletenheid in al zijn expressieve muzikale vormen. Majoor Tom zoekt verbinding met zijn aardse tijd waar zijn ster uitstijgt boven alle gangbare normen.…

Onzin kunnen ze veranderen in zin. Van gedachten maken ze beelden. Van chaos harmonie. Mensen die leven zin durven geven, zijn vriendinnen en vrienden, van goden en godinnen. Zijn priesters en profeten. Zijn levenskunstenaars.…

Niet meer en ook niet minder Dan een instrument Die de energie En boodschappen vertaalt uit Het universum Een magisch proces De alchemie van woorden Tot betekenis Subliem gereedschap Dat zacht of vlijmscherp kan zijn Een dreun of streling Elk woord bekent kleur Transformeert tot een geheel Vertelt een verhaal Een verandering…

Soms hoop ik nog dat je kan veranderen. En denk hoe fijn het dan zou zijn. Maar na 37 jaar begin ik het toch wel te zien. Je wordt steeds iets minder mama, en steeds iets meer Christien. Dat gaat zo door en door, totdat onze wegen zijn gescheiden.  Het zal me heel veel pijn gaan doen, Maar het wordt tijd mezelf te bevrijden.…

uren kan ik blijven staren naar de wolken in de lucht wit, grijs, blauw in alle tinten veranderend met iedere zucht de zon zorgt voor 't zilveren randje de wind jaagt alles op een hoop wolken krijgen weer gezichten mijn gedachten gaan op de loop herinneringen drijven op de wolken een glimlach komt op mijn gezicht ik voel me…

Met geloken ogen, totaal ontdroomd, bevestigt zij in zich de duur, het duren: en zij zet zet zich voort zonder van plaats te veranderen, zonder te verliezen tijd. Het volle licht van de middag is om haar.…

Terwijl ik steeds verander, word jij nooit meer vrij. Ik zweef gewoon verder, alsof er niks is gebeurd, maar jij verliest je herder, bent voor eeuwig verscheurd. Voor altijd gevangen, in hopeloos verlangen, laat je de wereld, voor wat het niet is. zo zal het zijn, tenzij IK me vergis..…

Ik ben waar de golven mensen zijn die gaan en komen als de tijd en de angst hen veranderen en verder laten gaan. Bang en veilig in het huis van hun wereld die niet verdrinkt en een venster heeft dat ze altijd op tijd kunnen sluiten met hun gedachten. Bang en veilig. Ver weg en heel dichtbij.…

tegenop ziet wat je er ook tegen wil doen vaak komt er toch verdriet een handdruk en een zoen die zeggen dat je gaat voor even of voor altijd je ‘thuis’ verlaat toch wel uit dankbaarheid maar veelal met pijn in je hart loop je weg van de gewenning want je maakt voor jezelf een nieuwe start als een soort erkenning die je leven zal veranderen…

Dat is iets wat ik niet hoef uit te leggen, wat ik zeker niet verander. Ze blijven je vrienden, hoe dan ook, en dat er verschil in zit is niet zo gek. Want niemand is 't zelfde. Iedereen heeft toch een gebrek. En als je met die gebreken kunt leven, dan heb je vrienden, vrienden voor 't leven!…

Mensen die er zijn om te helpen, mensen die jou de wereld willen tonen, mensen die het goede pad wijzen, veranderen in mensen die je krenken, die geen greintje respect voor je hebben, die geen zicht op je kunnen hebben, die je overslaan zonder één beetje objectiviteit.…

Als ik kon toveren zou ik mezelf veranderen in een Valentijnskaart en me bij jou laten bezorgen ik zal op je deurmat wachten tot je thuiskomt van je werk en mij vol verwondering opneemt ik zal je vingers voelen op de randen van mijn zijn en de blijdschap in je ogen zien ik zal kunnen horen hoe je hart klopt als je mij zachtjes tegen…

De witte vlokken stapelen maagdelijk een wit egaal Scherpe contouren veranderen in een vriendelijk rond Kinderen reageren met sleeen sneeuwgevechten en dolle pret Tot s'avonds laat klinkt het geroep van ouders Kleine kopjes zitten knus in zelfgebouwde iglo's Laten ouders in het ongewisse Nu beschermd de stoere sneeuwman tegen het kwade Grote…

op een roze wolk sinds het blije bericht 'n kindje in de maak onbekend nog het gezicht haar lichaam dat langzaam een verandering ondergaat verhalen die de ronde doen doet zij af als bakerpraat voelt ze hoe haar lichaam groeit genietend van ieder moment liefdevol wrijvend over haar buik die ze als geen ander kent koestert ze het leven…

(voor het jarige konijn) Omdat het liegt en dus kan veranderen omdat het maar zichtbaar is tussen de lijnen omdat het ontdekt wat al lang is ontdekt maar nooit op deze onmogelijke wijze omdat het zich aanpast, ook aan het zeer grijze omdat het de jager zelf heeft gewekt omdat het elk schot tot een spat kan verkleinen omdat het gestroopt…

maar nog groter is zijn dreiging aan de onderkant onzichtbaar of soms in schimmen wanneer je die grootheid wil gaan beklimmen alsof je steeds weer tegen het onderbewustzijn opbotst waarvan je dacht dat het er niet was toch rondom de rots is daar het mysterie water dat zacht met nog groter gezag bij elke klots levert zij verandering…

ik heb het strand zien veranderen als door een mythische hand waar ooit de duinen verwaaiden staan nu huizen op stand geen drietand of neptunus maar een hand van de mammon regeert hier met macht graaiers en geld ondermijnen natuurlijk gezag de zee heeft gesproken met steeds hogere golven haar stijging krijgt grote gevolgen…

Een nacht zonder zorgen genieten van die ene seconde doorgaan zonder morgen zonder oude of nieuwe wonden Voor een nacht alleen ik snap dat ik niet verander laat ze nu niet binnen even niet druk maken om een ander Slechts een nacht alleen geen familie kennis of vriend misschien vals en gemeen maar een nacht heb ik verdiend…

De dagen gingen, zonder opmerkelijke veranderingen en gebeurtenissen, woorden vormden bergen, waardoor de betekenis verloren ging, de essentie lag verborgen in de ogen van de eend, die je onderweg tegenkwam. De liefde werd een droom. onbereikbaar, zonder kleur of smaak. Je leven borrelde, bruiste en doofde uit.…

Kabbelend rolt het omlaag Schuimt wit als een vloek Schittert blauw van geluk De lucht snijdt steriel Zachte blaadjes tranen Veranderen stof in diamant De stenen rollen samen Muziek in krakende geluiden Misschien zoals het hoort Een waas pakt de weide af Alles word zwaar en dik Geluiden klinken hol Je roept me steeds vaker…

o, roos jij voert strijd tussen het einde en nieuwe begin groeistuipen in verleden je ziet een glimp van oude resten allemaal zo pijnlijk jij groeit nu naast mij terzijde fijne draden groeien in ruimtes waar liefde zich verborgen houdt in de scherpte van bladeren snijdt hoop in verandering jij roos bloei met mij in mijn leven waai in…

soms wordt in dit lichaam het sterven geopend groot genoeg om alle liefkozingen onaangeroerd te laten of om de richting van verbeelding te veranderen wanneer het de vorm van de nacht aanneemt en naamloze schimmen snijdt uit tranen van een vlinderboom slechts door jou ingewijd, nog voor nevels uit mij glijden als wijzers van…

De wind de muizenissen doet verdwijnen, De regen met het zout mijn huid laat schrijnen, De ether een verandering van toon bemerkt. Zo dwaal ik rond en denk mijn gedachten ledig, Morgen, nieuw en immer vredig, Laat maar ontstaan wat onontkoombaar is.…