inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 29.293):

Heden en Toekomst

Zoals de maan mijn pad verlicht in ’t duister,
Jouw stem mijn ziel verwarmd met zoet gefluister,
De aarde – rood – mijn hart versterkt.
De wind de muizenissen doet verdwijnen,
De regen met het zout mijn huid laat schrijnen,
De ether een verandering van toon bemerkt.
Zo dwaal ik rond en denk mijn gedachten ledig,
Morgen, nieuw en immer vredig,
Laat maar ontstaan wat onontkoombaar is.

Schrijver: Sandra van Strijp, 29 november 2009


Geplaatst in de categorie: tijd

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 299

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Martien Montanus
Datum:
30 november 2009
Email:
mamamoloxs4all.nl
Mooi geschreven, laat het maar gebeuren.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)