Heden en Toekomst
Zoals de maan mijn pad verlicht in ’t duister,
Jouw stem mijn ziel verwarmd met zoet gefluister,
De aarde – rood – mijn hart versterkt.
De wind de muizenissen doet verdwijnen,
De regen met het zout mijn huid laat schrijnen,
De ether een verandering van toon bemerkt.
Zo dwaal ik rond en denk mijn gedachten ledig,
Morgen, nieuw en immer vredig,
Laat maar ontstaan wat onontkoombaar is.
Geplaatst in de categorie: tijd