Alle inzendingen over veranderingen

Op de lage tafel een vaas met bloemen van de rhododendron, paars en teer een hommel kroop in en uit en zoemde weer naar buiten in de zonnige tuin Een groene spin liet zich zakken aan een draad en wandelde over de tafel heen en weer en sprak in gebarentaal met mijn vingers Een cursus over verandering over stromen van energie en zin het…

Stad die je omgeeft Stad die je beleeft Die je steeds weer ziet veranderen Samen met de anderen Stad aan het water Van vroeger en van later Van groen en van beton Van schaduw en van zon Met een goot waarin je koopt En een zwaan waarover je loopt Met gebouwen tot in de wolken En mensen uit een veelheid aan volken Stad die je omgeeft…

Fouten maken geeft je kracht en energie om te veranderen in liefhebben en vertrouwen blijf dus dingen doen die je nooit eerder hebt gedaan dat is mijn wens voor u en mezelf maak vergissingen verbazingwekkende blunders verstop ontken of bevries ze niet wees niet bezorgd dat iets niet goed genoeg is hetzij niet perfect wat het…

komt er een dag waarop geen spijt meer klinkt geen treurigheid in onze stem in de woorden die we zeggen zoals: vroeger wij soms toch wanneer waartoe zoniet komt er een dag waarop we lachen om de dagen die nog voor ons liggen sprankelend vol stadsgeluiden dat we de dingen kunnen noemen bij hun namen en ze veranderen --------------…

Alle ellende in de wereld probeert ze te overzien haar eigen problemen vallen in het niets die voedzame leegte overwint alles niemand om te benijden geen leven om jaloers op te zijn de dood voor iedereen hetzelfde uit haar emoties groeien dromen een gebeuren in verandering omdat anders alles hetzelfde blijft met het gewicht van de…

Ik meng dan klank en kleur, verander steeds de setting. Verwissel soms een zin, maar hoor de dissonant. Lees het eens hardop, of bekijk het van een afstand. Maar voel ik dan het ritme, hoe gelukkig ik dan ben... Dan vloeit het glad en soepel, als een gestadig stroompje, uit mijn pen.…

Spinrag voelen bewegen tussen twee objecten het zal de wind niet zijn, sneeuwvlokken jagen Een woord weglaten als wier en kiezen voor wiens vervolgens studentes veranderen in studenten Laat het begin nu maar, het zaaien van pompoenzaad de duiven van het veld verjagen en wachten tot het groen de lemen aarde kleurt de zon langer…

dan telt hij de muren, altijd een even getal terwijl zijn beloften van kleur veranderen laten we niet zwaarwichtig doen een overbodige doch ongevaarlijke aberratie…

Dichten is de kloof verkleinen die ons scheidt van alle anderen obstakels doen verdwijnen met woorden die alles veranderen…

Onder open vlaktes uit elkaar In wat er omging Ogenschijnlijk staar Vermomd in verandering Als kale takken bij elkaar Engeltjes aaneen gedreven Niemand ontliep ik slechts daar Waar wij alles overschreven Proeven van de stroom Vernoemd als deze ervaring Voltage van de droom Gelogenstraft bij herhaling In mijn verhaal Heet die wrijving…

Alsof een dakvenster een blik gunt vanuit winterse donkerte, een licht gevoel van verandering zacht kriebelt onder dikke kleding, onbestemd iets in de lucht hangt, gezocht wordt naar ware woorden.…

de zee is leeggelopen het nieuwe land verschijnt expedities maken zich klaar om alles onmiddellijk in kaart te brengen Google Earth kan de veranderingen niet bijhouden de blauwe planeet wordt grijs en later zwart de stilte daalt langzaam neer over het Nieuwe Land - af en toe verstoord door het krankzinnig geschater van de onverlaat…

We zitten niet meer op dezelfde golflengte jij altijd ijverig bezig in een lucide wereld vol belangrijke veranderingen ik geworteld in het nu van eenzaamheid en overleven, je probeert een vergelijking te maken tussen een gedicht en een straat die wankelt onder natte regensluiers woorden, die vochtig zijn door tranendrop…

Water kent haar grenzen niet krachtige en woeste golven dat de bemanning het schip verliet voor ze met storm werden bedolven Grootschalige redddingsactie een paar overlevenden ze leefden nog maar een fractie verankerd in al die regen In een moment van stilte stormgeruis in verandering de oceaan in luwe kilte tot haar wederopstanding…

de tentakels van het verleden houden mij in een ijzeren greep nu eens probeer ik mij voorzichtig los te maken dan weer met bruut geweld niets helpt geboeid zie ik het heden van gedaante veranderen langzaam maar zeker toekomst annexerend grijnzend mijn verweer gadeslaand het verleden dwingend het hof makend mij degraderend tot de bekende…

Ik weet bij God niet Waar ik sta Of waar ik ben gebleven Ik weet bij God niet Wat ik kan Of wat ik ben voor anderen Ik weet bij God niet Waar ik ga Ik ben zeker afgedreven Ik weet bij God niet Ergens van Wat wil ik nu veranderen?…

Meestal is de lucht hier gevuld met zinderend stof behalve wanneer er een westelijke zeewind waait dan kan de verte pijnlijk helder zijn de zon schijnt hier van kleur te veranderen met het wisselen van de jaargetijden en de toevallige regen ruikt naar mos en paddestoelen ik wandel veel door het rotsachtige bergland me verbazend over…

De ene hand in de andere samen geslagen zo alleen was de ander niet te veranderen klagen hielp geen steen noch been wereldnieuws de dag verstrijkt in de leegte van het samen waarbij dood verlossend lijkt turen geraniums voor de ramen grijze staar verloor de steken op het werkje tot avondrood onder verwijt is liefde geweken te vroeg gestorven…

Het leven zou hem niets meer vragen of veranderen. De dood fluisterde wat hij niet meer kon dromen. Dankbaar zocht hij de stilte die hij niet kon verliezen.…

in mijn straat woont een stad en wanneer ze ontwaakt lijkt het licht te veranderen in raamloze huizen zwijgende gezichten lekken door muren alsof de dag nooit spreekt zoals de vreemde minnaar die onder het dekendak een naam zoekt haar verhaal probeert te onderscheiden van het zijne ik kom hem wel eens tegen hij…

Donkere nachten met duistere gedachten de glimlach veranderend in een grijns pijn in de ziel welke het gevoel verdoofd Dromen zijn er niet meer net zoals het slapen zijn zij verdwenen het waken heeft gewonnen Het zoeken naar het onvindbare is gestopt de ellende heeft gewonnen het bestaan in vraag gesteld Zwemmen in een oceaan zonder…

, wordt mijn reddingshoed hoger dan de jouwe de vloeiende ongerijmdheden slaan uitgedroogd terug in mijn poreuze poriën ik win altijd deze koers van veranderlijke vochtigheidsdatum…

mijn hart drinkt de woorden "als de liefde niet bestond" zou ik sterven het zachte fluisteren van de wind zou veranderen in een orkaan van boosheid "als de liefde niet bestond" de glans van mijn haar zou verdoffen de zon zou bomen en struiken verbranden met alle hitte in zich en alles zou verassen "als de liefde niet bestond"…

Alsof een dakvenster een blik gunt uit nog winterse donkerte, een licht gevoel van verandering zacht jeukt onder dikke kleding, onbestemd iets in de lucht hangt, gezocht wordt naar ware woorden.…

(schrijverslusten buigen mooie letters slechts gerangschikt rond de vorm van geesteskinderen) in het nevelmeer van nu verandert niets er drijven woorden over, tot de oevers van vandaag overal krult leven rond de grip op alle dingen in veranderingen schuilt mijn glimlach warmer nu een bloem haar zachte blaadjes beurt de herfst verkleurt…

Wij konden ‘t niet helpen het zijn toch die anderen, kon ik er wat aan doen zal dat ooit, ooit veranderen?…

In het begin kwam je nogal koud over moest er wel aan wennen maar langzamerhand werd je wat lieflijker natuurlijk ben jij de laatste tijd het onderwerp van gesprek omdat bijna niemand je zo kent begrijp heus wel dat iedereen kan veranderen niet dat jij nou expliciet de oorzaak bent van je eigen wispelturigheid maar neem wel aan dat…

je bent een deel van m`n leven de roe of snoep heb jij mij gegeven maar bovendien ben je vrij of je nu groentje rooie of paars wordt genoemd in ken die bijnamen zo word je nu eenmaal beroemd misschien moeten we wel langzaam wat aan veranderen dat is moeilijk geef het een nieuw naam accepteren wat dat ook mag zijn hoe dan ook sinterklaasavond…

hij kijkt je aan zegt niets terug en kijkt weg hij wiegt heen en weer heen en weer heen en weer hij is in zijn wereld laat niemand toe zoveel kinderen zoals hij ze bouwen muren om zich heen wonen in hun wereld er mag niets veranderen alles moet blijven zoals het is alles moet hetzelfde zijn laat ze niet los ga met ze…

Borstels losjes opgetrokken, weelderig als ongeslagen touw een wereld vol met bezigheden lang verwijderd van gebleven, hij telt zijn zegeningen niet de eenzame momenten van buitengesloten zijn, van veranderingen die kwamen voor een zonderling dubbel met glazen, alléén hartstocht kent zijn geheimen die anderen hem nooit zullen vragen…