Alle inzendingen over verbeelding OR werklijkheid OR vrouwbeeld

beelden van geweld achter de lens leg je vast wat je los wilt laten…

Kijk naar de wolken stuk voor stuk meesterwerken taal van een hemel Wanneer ik in de ochtend mijn raam open, kijk ik vol bewondering naar boven, een lucht bekleed met hier en daar verschillende wolken gegoten in ongerept en uitgestrektheid op hetzelfde moment komen nieuwe ontwikkelingen op het pad. Als een bijzondere natuurbeleving maken…

dromen vaders van zonen en zonen van moeders en moeders van zonen en dochters van vaders en zonen van andere vaders en moeders en zonen en dochters zijn dromen van vaders en moeders en dochters en zonen meisjes en jongens belast met dromen ------------------------- Uit: 'Lees maar lang en wees gelukkig', 2013.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

In deze vrees te leven geeft werklijkheid geen schijn van overleving. Antarctica gesmolten! Al de tranen bewaart hij in zijn fles. ------------------------------------ uit: 'Het doek van de dag', 1990.…

bogen dat weet ik door het hart voor ademhaling van loopvlakken langs de wegen ik woon op eigenschap in dagen op stem en oog van plaats tot plaats op de manier van gedachtegoed geduld vult zijn taak van stromen naar stemming en bestemming dat verandert alles op de glimlach van mond loven mijn lippen het licht van de wereld bij het vrouwbeeld…

nu het virus blaffend gaten in het leven vreet weten we dat bomen geen gouden appels dragen nu stemmen verstarren in monotone virustaal wekken we ongeboren woorden tot leven nu we de wet op de zwaartekracht tarten verheffen we gewone mensendingen tot kleine mysteries nu we in de stilte stiller worden…

in de schaduw van de tovertuin doemt vergrendeling op verwonderd peinst de boer over de os die plots viool spelen kan met vuur en magische veer schrijft een nachtelijke dichter onverdroten voort kinderhanden tekenen het ei in de buik van de rode hen de lantaarnpaal neemt de benen samen met het licht een man met één voet…

De kracht van de verbeelding huist in mijn hoofd zij draagt mij met vleugels op de wind waait mij naar verre landen met gouden torens vreemde klanken nieuwe kleuren en ander licht naar verre kusten woeste zeeën en verstilde stranden met reusachtige bergen drukke steden en kleurrijke straten mijn verbeelding is breekbaar…

vol met zelfverzekerdheid begeef ik mij door straten van geluk alles zo prachtig dat vergelijkbaar is met Rembrandts meesterstuk willen pronken met al het schoon dat wij op ons levenspad tegengekomen zodat een ieder mag mee genieten waardoor ze even van hun angsten mogen bekomen de illusie van veiligheid loopt dan vol overmoed…

ik zal plaats maken kom binnen raak me maar aan wees niet bang snij wat je nodig bent mijn poëtische verbeelding of mijn liefdevolle hart tast toe en en geloof in mijn laatste schaarse glimlach voel de feiten mijn geschenk aan het vernieuwde licht…

tussen beeld en nabootsing in de lijnen der ijdelheid in de sentimentele verbeelding van het bezopen geheugen in die kronkels beweeg ik mij op zoek naar geschikte woorden het is aan mij wanneer ik mij aan een frase waag als een onbevreesd roodborstje dat tegen het raam tikt zo tik ik mijn poëzie in een nest van zinnen van het brein…

een land waar paarden bloemen kussen terwijl de pad de stoel versiert om te zien hoe elfen bankjes schilderen Imagine een land waar de blinde muggen ziet terwijl de schol eksters vangt en ma de liefjes vertroetelt Imagine een land waar de nacht vlinders baart terwijl de aal bessen draagt en de week dieren telt Imagine een land waar…

tussen beeld en nabootsing in de lijnen der ijdelheid in de sentimentele verbeelding van het bezopen geheugen in die kronkels beweeg ik mij op zoek naar geschikte woorden het is aan mij wanneer ik mij aan een frase waag als een onbevreesd roodborstje dat tegen het raam tikt zo tik ik mijn poëzie in een nest van zinnen van het brein…

alsof ik zingend naast je loop je moeiteloos in mijn verbeelding naar me toe kan halen zo waan ik je bij mij en laat je dan weer gaan bij ieder woord dat ik verschrijf bestem ik je in het verleden maar kom je ook weer dichterbij beelden en zin wisselen op rij maar ik voel mij vrouw en vrij in mijn gedachten…

ik schep deze letters in de schaduw van mijn hand het blad is met naakte maagden gevuld al maar meer vervliegend in droog blauw een zilte traan valt te laat uit aardse dauw…

in gebroken licht sieren lijnen mijn avondbloem die haar tinten tonen, verbeelding beschijnen en zwoele zuchten nog verder bevruchten schaduw verschonen van een belegen dag zo’n fluistermoment maakt van tederheid gewag schept vertraging die tot verwenning leidt…

Vogel vliegt zover als ver beelding doet reiken. Op de maan dood gegaan wegens gebrek aan leven.…

hou de ogen dicht betreed paden en blader het bos verzand in duinen dicht letters toe aan het wit en stijg boven taal uit…

blijf kijken, blijf bestaan, zie er gaat een lijn langs ogenblikken, water langs griploze lucht een einder zonder ooit te snijden, om met vlakke stem te dempen, te liggen roerloos, ondeelbaar te reiken zonder te raken…

soms is het er weer in mijn zoldergrot tussen de uitgehangen was voorzien van spijtoptanten dat grijsblauwe schijnsel door 'n ontijdige poort dan kijk ik een film in de bek -tanig en tandig- zoals dat past bij verbazing en misschien ook onbegrip laat ik het geen metafoor noemen maar een meteoor uit zelfverzonnen ruimte ploffend…

dit spektakel had ik willen aanschouwen, haar lijnen die fijntjes haar tekenden op het scherm van ver voor de horizon zelfs had ik haar nog meer kleuren willen geven, ach ik beken, haar aanraken in de bevalligheid van mijn streken haar zien willen bewegen zoals een vrucht op het zachte wiegen van de wind, haar roze wangen willen plukken…

ze zeggen dat de dag eindigt bij het lage licht dat je verdwijnt in de radius van de nacht en uiteindelijk weer opduikt bij beter zicht maar ze zeggen zoveel dat loopgraven zullen dichtgroeien bijvoorbeeld en dat het gedicht bij verbeelding begint…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Men weet niet hoe dit is, dat woorden Toekomen en zij zijn bereid Om de geruchten die zij hoorden Daad te doen zijn en werklijkheid.…