Alle inzendingen over verblijf

Ik kan slechts even blijven Je geur is achtergelaten Ik zit hier over jou te schrijven Waar wij ooit met z´n tweeën zaten Een kort verblijf, dat was het zeker Maar daardoor zeker niet minder fijn Je liet weer liggen, je aansteker Een herinnering aan ons samenzijn Je liet hem bewust achter voor mij Ik gaf jou mijn sigaretten Daarmee maakte…

. ------------------------------------- uit: 'Bestendig verblijf', 2009.…

Eén uur ’s nachts reden de laatste trams als rugzaktoerist vond ik geen onderdak en liet het maar zo. Ik schuilde onder een afdak bij een pleintje met fontein zag een visser op een fiets later een marinier met twee meiden zij hadden het afdak nodig Ik poetste mijn tanden bij het fonteintje zodra de eerste trams reden ging ik op…

zo schiep Allah de vrouw uit ronde vormen opdat zij zich verbinden zal en leven baart haar buik is de poort naar de wereld haar hart de stralende zon haar handen scheppen zachte schoonheid uit haar mond komt de toon die muziek maakt. zo schiep hij Allah de vrouw.…

Met wankele benen van de dronken boot nog zonder een plek om te verblijven In kou en regen van haven naar stad vluchten naar het museum de warmte van de kunst Zalen met schilderijen van Munch Wij kenden niet eens zijn naam wisten wij veel… van hem, dè Noorse schilder van het licht en het duister van die eeuwige schreeuw…

De vroege zon zendt, als de dag gaat krieken, haar stralen naar het dal als ochtendgroet. En ’s middags stuurt ze met een roze gloed een teer adé aan de besneeuwde pieken. Ik kijk om 8 uur naar het nieuws, verbaasd naar hoe het in de mensenwereld raast.…

In liefdevolle herinnering verblijf ik op de drempel van waan en waanzin. Op de drempel ook van huis en heimwee.…

Door het publiek werd hij luidkeels vereerd Maar door een heidense dartswedstrijdscheidsrechter werd zijn verblijf niet zo erg gewaardeerd…

Ik kan slechts even blijven Je geur is achtergelaten Ik zit hier nu voor jou te schrijven Waar wij ooit met zijn tweeën zaten Een kort verblijf, dat was het zeker Maar daardoor ook niet minder fijn Je laat weer liggen, je aansteker Een herinnering aan ons samenzijn Je liet hem bewust hier achter voor mij Ik gaf jou mijn sigaretten Daarmee…

jouw streling door geluid als liefde klinkt in een zacht touché voel ik je woorden zie ik het groen-blauw blikken in akkoorden van jouw kleine symphonie die muziek zit in mijn oren ja, laat de snelweg het maar horen en ik weet dat ze geniet ik zal dansen in openheid van kansen maar jouw lach en lijf weet daar, mijn tijdelijk verblijf…

verder kom ik niet als de enige deur zich sluit zoals jij mij aanziet over je schouder en het nu naar het verleden duidt je snijdende blik geladen met een vernietigend gewicht omrandt mijn stokkend lijf het versteent de aderen mijn oogleden sluiten bezwaard ik keer terug naar binnen waar de stilte wordt bewaard in een eenzaam verblijf…

Zeeschuim spat uiteen op steile rotsen, waarop een vlinder uitrust. Bonte fonteinen spuiten dansend in de nacht, kleuren het paleis. Zeedennen wiegen stil naast palmen vol geruis.…

Als de wereld oorverdovend, oogverblindend ook, me omarmt, insluit in het oog van de orkaan van leegte, dan verblijf ik op een lege zolder van gemis.…

met veel plezier verblijf ik tussen de warme woorden en spannende zinnen van jouw oneindig mooi boek tot ezelsoren aan toe…

morgen, ja morgen kom ik weer kom ik om, mijn hart doet zeer maar ik schrijf wel op uw lijf ik beklijf en verblijf, hoogachtend…

Een poes die verblijf hield te Dongen werd ruw door een kater besprongen. Ze klaagde: meneer, wat gaat u tekeer! U bezorgt me een hok vol met jongen!…

Vakantie in het buitenland valt me behoorlijk tegen mijn logement is krap het meubilair versleten de bedden zijn niet zoals thuis ze kraken veel gelegen en walmen penetrant oud zweet culinair genot is onbekend eten is slechts overleven niets meer dan minder op mijn bord het klimaat voelt wel oké de hitte is net uit te houden al snuif…

Wanneer ik de armen van sterren had zwaaide ik die door de grote leegte. Wanneer ik benen van sterren had, stapte ik door de grote leegte. Laatst, in onze liefde, schreeuwde je als een zeehond, maar dan mooi. Dat was het begin van de leegte, torn in de tijd. Wanneer ik ogen van sterren had, zwierven die door de grote leegte. Wanneer ik…

We kwamen hier aan om het land te zien als toeristen uit verre streken wat keken we vreemd: alle akkers geploegd een kaarsrechte lappendeken de wind krulde wit, de kleur van stilte die de inkt van mijn brief liet verbleken, maar blies warme woorden in hoofden van mensen zo regen zich dagen tot weken tot de kerst een van hier o…

Langzaam drijvend naar de eeuwigheid kijk ik op mijn horloge of ik de tijd nog heb om te schrijven ik kan immers hier niet blijven maar als ik wat van betekenis heb gedaan dan eerst wil ik gaan ik zet mijn handtekening op deze aarde het liefst met een gedicht pas dan krijgt mijn bestaan een gezicht en enig waarde.…

zij zong zo zuiver en zo schel als fluiten op een glansrivier, zij was geluk en leefde hier mijn kleine, kleine Annabel ik wist uw prille leden wel, de trilling van die bloemenmond wanneer een hand uw haren vond mijn kleine, kleine Annabel de geest is lang, maar wij gaan snel: op 't koude laken ligt uw lijf en ik vind nergens meer verblijf…

Aarde, hier komt een eenzaam lichaam aan waarin een koninklijke zon is opgegaan. Achter de ogen scheen een zomermaand, het middenrif liep vol zacht avondlicht en bij de hartstreek rees een tovermaan. De handen voelden water, streelden dieren, de voeten kusten stranden, kusten steen. Inzicht, er sloop een vreemd inzicht in het hoofd, de tong…

muren spuwen 't vocht uit dat zich schuilhield achter schilderijen en honderdjarige spiegels zij is zich bewust van het vreemde geluid het kan niet voorkomen worden dat weet ze, ze woont hier al zo lang in deze kamer waar alles sterft woorden die op haar gekromde rug wachtlopen verdrinken in schimmel en schilfers met nagels bekrast…

Onzichtbare trilling meandert als ontwaakt en ik verblijf in zijn intieme fluistering.…

mijn lippen zuigen aan jouw vel en als ik mijn tong van passie vertel kreunt het zuchten van jouw lijf en ruik ik al het zwetend vocht zijn we al in een hemels verblijf?…

soms, als ik in de dood verblijf en het schimmenspel zie om mij heen gonzen eentonige geluiden zij hebben het sterven gemeen geen woord of gebaar kan mij dan raken ik ben, zonder iemand te zijn voel, zonder kreten te slaken…

In Limburg is een lynx gesignaleerd Hij heeft er illegaal wat rondgekeken  En is daarna meteen weer uitgeweken; ' Menu en landschap zijn gevarieerd Maar voor een lang verblijf dank ik beleefd Omdat men het hier niet op linksen heeft.'…

je lichtte op in talloze kristallen edelsteende ijs jouw warmte liet ze vallen wit was geen verblijf maar heb genoten van de pracht hoe zon het winters eigen kleuren gaf…

ongemerkt in de ochtendstond van het universum waarin ik verblijf weerspiegelt zacht in het vooruitzicht van mijn innerlijk jouw huid geworteld in mijn lichaam steeds dieper de stilte in de mij verleende tijd…

Terwijl ik nog droom van dat strakke gieren signalen door mijn lijf mijn spiegelbeeld vloekt nu elke verwachting struikelt over mijn zestigjarig verblijf een berekende kans de helft erbij word ik gewassen…