Netgedichten

netgedicht (nr. 12.077):

eenzaam verblijf

en verder kom ik niet
als de enige deur zich sluit

zoals jij mij aanziet
over je schouder
en het nu
naar het verleden duidt

je snijdende blik
geladen met een
vernietigend gewicht
omrandt mijn stokkend lijf

het versteent de aderen
mijn oogleden sluiten bezwaard
ik keer terug naar binnen
waar de stilte wordt bewaard
in een eenzaam verblijf