Alle inzendingen over verder treden

dag ik moet verder... dag ik moet verder, verder dan de bergen en verder dan de zon...…

laten gaan maar met een hart vol pijn pijn om je te missen zeer en leeg is mijn leven ondanks allen die mij zijn gebleven wetend dat dit niet eerlijk is verzamel ik opnieuw de moed om met het leven om te gaan zoals jij altijd hebt gedaan positief stond bij jou voorop met deze gedachte ga ik door jij hebt mij zoveel meegegeven om verder…

Zo kom je verder weg van wat is geweest. ------------------------- uit: Raster, nr 92, 2000.…

Op de schaduw leven, voorbij de stappen die onze dromen najagen. Het lichaam verzwijgen. Tot tien tellen (in stilte) en dan tot honderd schreeuwen. Je naam schrijven in gedachten en dan voor eeuwig ronddolen. IJsberen maken hun rondjes steeds klei- ner. Hoe dicht komen we bij ons zelf?…

mijn weg loopt niet dood hij gaat door de mist de kilte het duister de bocht ik zoek een afslag een inslag geen uitslag ik kijk niet achterom in de spiegelwasem zet mijn tranenwissers aan en zoek beeld sneeuw maar sneeuw…

Wat is er aan de hand Met ons vredige bestaan Wat hebben we gelaten Is de liefde blijven staan Wat gaat er gebeuren Wat hebben we niet gedaan Valt er nog iets te veranderen Om toch verder te kunnen gaan…

zoeter nog dan het suikersap van de honingbij groter nog dan de eerste stap uit het eenden-ei rechter nog dan het levenspad van de evenaar reiner nog dan het rozenbad rond het tortelpaar warmer nog dan de zomerzon aan het hemelblauw verder nog dan het eindstation gaat mijn spoor naar jou…

Men zegt: wachten duurt lang Maar het had nog wel langer gemogen Nooit wil ik het naderend afscheid We zijn allen door eeuwigheid bedrogen Ik weet: we moeten verder de weg gaan die voor ons is gelegd Waarom lijkt de mijne zo eenzaam Sta ik alleen voor dit gevecht We zeggen: nooit zullen we vergeten maar de waarheid komt met de tijd we…

De tijd vergeten, Alleen wij tweeën hier, Verder niets dan de stilte van jouw ademhaling, mijn hartslag. Kom naast me liggen!…

Waar is het vertrouwen gebleven? Het gevoel van veiligheid? Zijn ze gestorven, sámen met het plezier wat we ooit hadden en de passie die we toen deelden? Liggen ze begraven naast het respect voor elkaar? Ik weet het niet meer ...…

zoek de horizon er schijnt licht door mistramen mijn hart kijkt verder…

De tijd verdwijnt geruisloosheid valt binnen je ogenblik het traan met de tikken verdwijnt het onverstoorbaar als de tijd is verder veel verder geruisloos voor me uit gegaan…

Een jaar voorbij, een voorzichtige stap omhoog. Geen rechte weg onzekere toekomst. Maar zo af en toe is er een venster waardoor het licht binnenkomt en dat uitzicht geeft. afbeelding: Muurtrap in kasteel Ammersoyen-Henk Helmantel…

Seconde na seconde Tikt de eindeloze tijd Druppel na druppel Stroomt de koude regen Stap na stap Loopt de eenzame loper De tijd staat stil Het water voelt hij niet Gedachten staan stil Denken doet hij niet Seconde voor seconde Kruipt de tijd voorbij Druppel voor druppel Leegt de donkere wolk Stap voor stap Is hij verder weg De…

Verder. Een ruis in het gewone. Geen adem in open lucht. Lopen maar toch stil staan. Voor realiteit op de vlucht. Wel willen, maar niet kunnen. Wie ontwaakt ons? Welke redder? Stilte… Besef… en dan Verder.…

Stilstaan dan doorgaan, als maar weer verder totdat de kim is bereikt.…

God woont niet meer in Nederland vandaag Ik dacht het al maar nu is het bewezen Daarnet heb ik het in de krant gelezen en hoe nu verder is de grote vraag Gelukkig is geloof geen wetenschap Geloof mij :t is een doordeweekse grap…

verder ik kom niet verder de tegels van ‘t trottoir vragen mij stap voor stap waarom ze vierkant zijn dan fiets ik maar zolang m’n ketting rammelt trapt mijn hart het bloed rond mijn wielen afstand brengt mij verder de ruimtelijke rijkdom ik rol er dwars doorheen bewegen is vooruit ik stuur de toekomst bochten liggen wind…

ononderbroken geraas op de weg liever en saamhorig luisterden ze naar het zachte geruis van de wind het suizelen van de bladeren zelfs de kabbelende regen kon de kudde bekoren ze wisten ook van de glinsterende beek in de verte ik dacht aan hen de koeien tijdens een eindeloze rit de koeien onder het bladerdak zoveel verder…

voor tred de schoonheid van de merel zien, als je er op let langs paden wandelen met haar hand in hand en met haar elk geschreven woord bezingen van dit sonnet.…

Ik snel van trede tot trede met eeuwige haast tot de top was bereikt. met een uitzicht dat sprak in verre verten dat wat leek op dat dat wat ik al had meegemaakt…

Met lichte tred Ik zet mijn voetstappen in de tijd op papier niet zittend achter mijn bureau maar in de schommelstoel denkend in de nacht en ik zie het dag worden met lichte tred Straks Wakker in de nacht gedachten voor het raam vier koppen thee vier sigaretten één wisky gekrijs van meeuwen het is morgen er beweegt geen…

te herkennen in het heden te ontleden, wordt genomen afstand van het toeval beloond, in evenwicht de logische treden de toekomst volg…..…

alle mensen zijn op pad met trage tred of snelle pas ieder zijn bagage de jeugd nog onbeladen ouderen met zwaar ervaren in woorden is het leven uitgelegd hoop vindt beelden in gebed de blikken zijn gericht op steeds maar verder gaan in rust en bewegen heeft ieder zijn talenten gegeven door samengaan kunnen ook hun kinderen…

Het heeft eventjes geduurd maar toch is het gelukt Ik kon je niet vergeten ging elke dag weer stuk Maar beetje bij beetje werd het gat gedicht Voor bij de donk're dagen zie nu weer het licht Had het niet verwacht pijn was heel erg sterk Maar ga alweer ontspannen op stap en aan het werk Ben er nu weer klaar voor me te geven als het…

ringloze vingers krabben de weggedroomde uren van mijn mager gebeente wanneer ik mezelf zie langs dode bomen en het vergezicht nog verder dan het veld dat doodstil ademhaalt of later, de regen hol door het lachen van gebroken tijd tot de avond komt en zijn tocht voltooien moet op mijn kromgebogen rug voor een nacht vol stormen…

ik weet dat jij er bent mijn hart vraagt om bevestiging en dat je mij begrijpt dat het verder gaat, waar het verder ging en dat je bij me blijft…

Niets vermoedend kom ik uit bed er is een kopje koffie voor mij gezet als verrassing staat er een ontbijt wat een feestelijkheid op mijn bord ligt een roos het bloed stijgt naar mijn wangen ik bloos ik geniet van dit romantische moment niet alle dagen word je zo verwend maar vandaag is het een speciale dag dat is te zien aan mijn stralende…

het afscheid komt van ver telkens weer wanneer de woorden zijn volbracht, verdreven naar de donkere ruïnes van het gelaat ik keer terug; houd de wacht behoedzaam bij de eerste zon als zou het sterven geen naam meer hebben geen fluistering of klank, niet hier en halverwege niet voor jou en mij van ver, van ver, van zo dichtbij…

Maar hij stroomde verder en zei niets....…