Netgedichten

netgedicht (nr. 24.489):

alsmaar verder

het afscheid komt van ver
telkens weer

wanneer de woorden
zijn volbracht, verdreven naar
de donkere ruïnes van het gelaat

ik keer terug; houd de wacht
behoedzaam bij de eerste zon

als zou het sterven geen naam meer hebben
geen fluistering of klank, niet hier en halverwege
niet voor jou en mij

van ver, van ver, van zo dichtbij
op die ene late oktoberdag

hoor je de kinderen zingen?

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 9 februari 2009

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

alsmaar verder

4.1 met 22 stemmen

660

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Sanne L, 16 jaar geleden

Hier kan ik kort over zijn Kerima:
Geweldig!

Gerhard Burgers, 16 jaar geleden

de donkere ruïnes van het gelaat
zeer mooi gedicht en met twee prachtige
laatste strofes die me niet vaak genoeg gelezen kunnen worden.
sfeer en gevoel, dit.

vickyhazen@hotmail.com, 16 jaar geleden

Schenk mij uw adem daar ik in een wandeling met de wind over luchtloos buigen sprak. En ik buig.

Hanny, 16 jaar geleden

Dit is pure poëzie!

Geef je reactie op deze inzending: