Alle inzendingen over verdriet OR kind OR troosten

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Je tranen, rode ogen zoveel verdriet.…

Troosten Mag ik je troosten, als je verdriet hebt in een tijd van onzekerheid. Mag ik je troosten met woorden en liefde. Mag ik je troosten, ook al is het op afstand zo ver van elkaar vandaan. Je moet weten: 'elke dag, denk ik aan jou lieve vriendin.' Kon ik maar even bij je zijn om je te omhelzen en met je te praten.…

Een gedicht is meer dan een rijmende zin er zit vaak één of andere boodschap in, Het is iets anders dan woorden alleen het bereikt een mens vaak dwars door alles heen Het geeft uiting aan wat men voelt het maakt duidelijk wat er eigenlijk wordt bedoeld, Een gedicht kan een medemens opbeuren Zijn sombere blik voorzien van nieuwe heldere kleuren…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

kan De dagen die me resten Beleef ik in diep verdriet Voor mijn kinderen het allerbeste Maar geen kind die dat ook ziet…

Je hebt je kind gedragen, 27 jaren, 9861 dagen door zijn kindertijd, zijn jeugd, zijn jonge jaren, verdriet en vreugd en vele malen getroost en verwarmd zijn lijf zacht omarmd. Nu wil je hem troosten en wiegen tot alle tijden vervliegen en alle jaren en alle dagen je hebt je kind voor het laatst gedragen...…

Hij is niet met hen die zich vergrepen aan de kinderen, hitsig en zonder schroom hen doodden, in donkere holen JA…”ONDER ALLEN GROENEN BOOM “! Hij zal ze troosten de treurende kinderen wier levens compléét zijn verward- wier onschuld verwoest werd door de goddelozen, de móórders van een kinderhart!…

Ik zoek woorden Woorden die kunnen troosten En kunnen los maken, van jou Niemand kent ze Maar ook niemand weet, hoeveel ik van je hou laten gaan, zijn die woorden het misschien Maar dat zijn nu juist de gene, die ik niet wil zien Voel me verlaten, omdat jij me verliet Zoek in woorden, kom om in verdriet Help me, ik schreeuw het uit…

Eerst nam men haar man weg en nu ook nog haar kind lange tijd zal het duren voordat zij de rust weer vindt. Opstandig zijn eerst haar gedachten dan berust zij in haar lot zij weet dat haar man en haar zoon voorgoed mogen rusten bij God.…

En kon er alleen maar naar gissen waar hij gebleven was als kind begrijp je dat niet En had toen veel verdriet De gedachte aan hem doet nog steeds pijn Dat hij nooit meer in mijn leven zal zijn. Overlijden van mijn vader toen ik kind was.…

het kan gebeuren dat iets binnen mij gaat schuiven en voor ik weet wat geschiedt troost ik een kind mijn armen omsluiten tranen en verdriet veilig met warmte hoop zonder verplichting aangedaan door kalmte valt mijn hele systeem plat het vlees zacht en vrij om soepel te doorstromen tot de prikkels weer komen de werkelijkheid slaat…

nergens plek voor verdriet, nergens is er troost, nergens kan ik mijn verdriet uiten, waarom moet ik dit nu voelen, waarom ben je nu bij me weg, waarom naar die ander, waarom niet naar mij, ik voel verdriet veel verdriet, eenzaam zit ik op een bankje, eenzaam loop ik over de straat, langzaam voel ik de regen naar beneden komen...…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Wat een verdriet voor haar beminden Er heerst grote woede en afkeer alom En de vraag wordt gesteld “waarom?” Woorden van troost zijn niet te vinden. Moge God de nabestaanden kracht geven In deze intens verdrietige dagen en daarna Om dit leed te kunnen dragen, dit drama: Het grote verlies van zo’n dierbaar leven.…

waarom liet je me in de steek, je weet dat ik van je hou en je vertrouw en je niet zomaar laat gaan, op een dag was je zo maar opeens verdwenen, ik kon je nergens vinden, nergens had ik plek, nergens kon ik m'n verdriet uiten, nergens troost, ik heb verdriet, verdriet om jou…

vleugels en de woorden om te troosten, klein de taal die kinderen en engelen verstaan.…

Schepper troost en bemoedigt de nabestaanden hen die hij zij verliet…

De tijd gaat door maar ik sta stil Ik heb pijn, verdriet weet niet wat ik wil Troost kan ik niet aan alleen wil ik niet staan En toch duw ik iedereen weg…

na vandaag in zoet verdriet naar verlangen op zoek en de dag verschiet in geuren gevoel kleuren alsof ik jou herken in armen die me troosten me liefhebben herinneren aan wie ik ben in zoet verdriet op zoek naar ach lief naar wat niet…

is gebleken als het verdriet door mij niet wordt herkend en mijn troost te lang op zich laat wachten dan wordt verdriet te zwaar en ongekend en verzwelg je in veel te lange nachten…

ik proef aan je tranen om wie je huilt ik zie aan je ogen waarom lees van mijn lippen troostende woorden het was al zo vaak andersom ik voel aan je hart om wie je weent ik merk aan je zuchten waardoor rust op mijn schouders maar even uit jij leende ze mij ook daarvoor…

woorden hard als staal verbrijzelden haar liefde splinters in haar hart beelden zwart en wit verdoezelden haar leven maakten haar verward streling zacht als wol begrijpende gebaren geven haar nu rust stemmen als fluweel verhelderende woorden tranen weg gekust…

Soms is een snauw genoeg Genoeg om me dat ene zetje te geven Soms is het iemand die net teveel vroeg En ik denk; laat me maar even Ik zoek troost en vind die niet De tranen die ik lopen liet Het is alleen mijn kat die het ziet En mij met een kopje zijn troost aanbiedt…

zo zacht maar o, zo bedroefd Het zilte vocht biggelt over mijn warme wangen zonder dat het mijn leed bedaart, verzacht of verlicht Woordenloos staar ik naar de spiegeling in een plas water Ik herken mezelf niet meer terug Ik huil tot het vocht mijn hart overstroomt, maar nee De smart kleeft blijvend aan mijn ziel Ik hoop op troost…

regent in mijn hart terwijl de zon vrolijk oogt heb ik wel genoeg tegen je gezegd hoeveel ik van je hou, en hoe mooi je bent wanneer de ochtend zich uitrekt en jou zachtjes aanraakt door de lichte gordijnen het regent in mijn hart weet niet of er 'n paraplu bestand is tegen deze enorme bui ga met een leeg gevoel verder tot ik me laat troosten…

Afscheid nemen tranen banen zich een weg naar het hart het verdriet heeft de neiging daar te blijven alsof het zich vastplakt de pleister op de wonde.…

Door godverlaten straten trekt de dood even verlaten door de koude herfstwind De wind huilt droevig diens grote nood hij schreit luider dan een droevig kind De dood werpt zijn schaduwen vooruit als spoken dempen ze het laatste licht Rillingen glijden over menig kille huid angst leeft op ’t oude afgeleefd gezicht De dood werpt blikken…