Alle inzendingen over verdronken bootvluchtelingen

De oude man, het kind kan mee Mag wonen gaan in een kasteel Met uitzicht op zee en struweel Ze wennen er van lieverlee De kleding is er informeel Pyjama, kamerjas, oké Hij woont nu in de U.S.A Zijn kleindochter is een juweel Hij mist zijn blanke vriend, dat wel Sans Dieu maakte hij van haar naam Ze groeit als kool, slaapt lang en diep…

Hij houdt het meisje stevig vast Hij vindt de weg wel naar de stad Maar is snel moe en afgemat En wordt op hoongelach vergast Na uren zijn z’n sloffen nat Maar hij herkent de oude buurt De bank waarop als toegestuurd Door God de vriend met wie hij at Hij leerde hem het woord goodbye Hij groet hem met een brede zwaai Maar dan, een auto,…

Zij vraagt wat mij hier naar 't strand brengt 'k Ben opzoek, op zoek naar (verhalen) Op zoek naar verhalen van mensen als jij; vertel mij de waarheid (leugens) Jouw waarheid, geen leugens, vertel ze mij 'Heb je even'?, zei zij, 'ik ben nog jong' (waarheid) 'Zeker te moe' en viel als een blok in slaap...…

mijn woorden zijn op verdronken in de tranen van Kamp Westerbork…

grenzen vervagen groeiend onbehagen uiterlijk stoer en sterk sleept hij zich naar het werk verdronken in zijn verdriet hij voelt het niet herinneringen verdwijnen verlies van de zijnen zoekend in zijn hart raakt hij steeds meer verward verdronken in zijn verdriet waarom o waarom zag ik het niet?…

Vietnamese bootvluchtelingen. Vader collaboreerde met de Amerikanen. Nu rookt hij waterpijp in een rijtjeshuis, begiet plantjes in de achtertuin, de godganse dag in zijn pyjama. Wie had kunnen voorzien dat de Amerikanen uitgerekend déze oorlog zouden verliezen? De Iraniër op de hoek leert zijn vierjarige dochter schaken.…

ik hoorde woorden verdrinken in stemmen die zongen over wanhoop en pijn het lied van de zwemmers met stilte als repeterend refrein de barstende lippen van droogte en kou memoreerden hun vlucht voor angst en barbaar in een regen van kogels als minachtend gebaar zij hebben vrijheid voor even gezien het benedendek kraakte maakte snel…

in haar mondhoek streelde haar tong een vlekje chocolade wat haar zucht naar puur verraadde en ik in haar verdronk…

Je hebt me verdronken in je duistere wateren Nu ben ik nog slechts een wrak huilend op de bodem van je kille hart…

In het verdronken land tussen de rivieren verloor ik al wat rede had in de eerste hand. Laat ik wegstromen met de rivieren, dat wat niet tegen het gat in mijn tweede hand was bestand. Ik voel mij geborgen in het diepste van het verdronken land. Vergeten lijkt te zijn verdronken; weggestroomd met het water naar een ver onbekend land.…

het strand op de zee het verdronken land verhorend…

jouw gezichtloosheid, gesponnen door illusies in een spiegel beland, in mijn onschuld verdronken, brand je schreeuw Mijn doodangst…

De regen die mij, in augustus van het jaar dat ik jou zag, verregende Maar terstonds ook mij verdronk, zomert nog door tot eind december…

Zwanger van emotie Genavelstrengd Door rede Dronken Verdronken ziel Dwaalt Door de diepste dalen Van het lichaam…

wanneer heb ik bedacht dat mensen het goede met me voor hebben ik verloor verdronk en lag in coma er bestaat geen vertrouwen bij jou…

je hebt me In je ogen verdronken Zo blauw zo diep zo diep Toch voel ik me opgetogen Want een liefdevoller Verzonken zijn Bestaat er niet…

En verlegde tijd zich ondergronds achter oeverende uiterwaarden als een wak in lage Maas -men noemt het verdronken dit beeld dat eilandde als dak- het water brak en sleep keerde de stenen terwijl algen verweerden, zwart als pek op deze plek, die ik droomde, slechts vermoedde, op het schijnpad de verbeelding van een vesting zo…

Tussen wal en schip en met het komen van de herfstvloed, in havenzicht verdronken.…

ik voelde je, oprecht verdronken in ogen en slaapwaaierende lokken ik overspoelde jouw huid in daverend geluid kleef aan, zwaan en dons mij zachtjes naar de dood…

Langzaam verstrijken de rimpels in 't water En langzaam verschijnen ze op mijn gezicht; Drie jaar geleden is vader verdronken, Slaap zacht, Majorca, want morgen is 't licht.…

de zee had het jongetje aan het strand gegeven het moest zichtbaar worden voor ieders oog 'n dood kind spreekt meer dan ellenlang vertoog de fotografe gaf het plaatje voor immer leven hun rubberbootje had het in de storm begeven onstuimige golven beukten het meters hoog de mensenhandelaar die de ouders bedroog en machteloos hun strijd moesten…

Samen met duizenden ijsberen en pinguïns begon ik aan een heerlijke schaatstocht, maar het schaatsparcour bleek maar beperkt en tenslotte zijn we met zijn allen na wat overwippen van schots naar schots voorgoed verdronken in een gesmolten ijszee.…

De grootste nood ter wereld is de hongerdood met name in Afrika zullen miljoenen mensen sterven wellicht meer dan twintig miljoen Dat veroorzaakt automatisch een terugname van de bootvluchtelingen en overige economische vluchtelingen en een afname van de toename van de wereldbevolking feitelijk de grootste bedreiging voor onze aardkloot Zouden…

Vergeten lijkt te zijn verdronken; weggestroomd met het water ver van de walkant.…

voor hen fladderde ik van bloem tot bloem bij hen verdronk ik een stille dood ogen vol liefde koestering terwijl mijn hart schrijdde ongehoorde noodkreten mijn lippen koesterden een droom angst pijn verlangen smachten zoekend naar onrealiseerbare droom toen verdronk ik radeloosheid onbegrip pijn en schaamte wanneer stopt het niet niet…

Peterselie Fijn geknipt En daarna in de soep verdronken Is Mooier nog dan jonge sla, Mooier nog dan jonge sla.…

zag ik een man die dacht dat hij de branding kon temmen en die zowat verdronk in zee maar het was zijn tijd nog niet hij mocht nog even mee…

en leunend aan haar als het verdronken wier, als tooi om haar borsten, zeedierwelpen, en in haar oksels, wiergrotten, en dan ook hier -- haar dijen zijn uiteengeweken zeeschelpen.…

Verstoord verlangen Veloren gegane dromen Verdronken in verdriet Onvoltooide toekomst Stil gezet En in eeuwigheid gevangen…

Ik ging heen en verdronk mezelf in bloed, vergoten door jou en mij.…