2488 resultaten.
Verdwijnen in de horizon
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 286 Al het blauw komt samen
In de verre horizon.
Waar alles in verdwijnt.
En weer in zicht komt.
Golven spoelen aan
Na een lange reis.
En keren meteen terug
Naar de wereld op 't water.
Het zet me aan het denken.
Terwijl ik naar de horizon kijk
Ben ik gelukkig en hoop ik
Dat ik ooit de reis terug zal maken.
Ik op los in de horizon.
En terug…
Streektalen verdwijnen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 218 Top Secret-talks tussen generaals
codeert men bij Uncle Sam meermaals.
Die zwaardoenerij
hoeft er hier niet bij :
wij spreken gewoon ons Vlaams koeterwaals.…
verschijn, verdwijn
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.069 De zon
komt op
en gaat weer onder
De maan
verschijnt
en verdwijnt
Jij
bent daar
en gaat weer weg
Ik
hou van jou
Dat blijft…
Verdwijnen in de natuur
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 73 Ik wandel
Over het
Zanderige
Duinpad
Het is
Stil
Alléén
de rustgevende
geluiden van
de wind
en af en toe
een andere
wandelaar
die langs
Loopt
met hond
Ik sta Stil
op het hoogste
punt
in het duingebied
Kijk de diepte in
van de helder
blauwe lucht
en
Laat me
erin
verdwijnen…
verdwijning in een schim
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 649 In gesloten kamers vol met haat
vlogen de jaren als bladeren door de wind
waarin hij zich realiseerde dat de schaduwzijde
de relatie met familie verduisterde in een donker geschilderde nacht
Waar vergiffenis de weg naar het licht verschalkte
tot een blokkade waarin hoop vervlogen was
als een molecuul deeltje stof waarin emotionele
tranen vervormd…
de komst van het verdwijnen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 191 de toekomst gesloten
van dit oude uur waarin de avond
zich niet hoeden laat
ik faal opnieuw, twee of driemaal
rond mijn ogen, trek een kring van mist
rond een lege stoel
en leg mijn oor te luisteren
op mezelf
in dit tijdelijk, papieren huis;
de blik gedwongen, zo dichtbij…
Groeipijnen verdwijnen
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 250 We hielden elkaar aan de lijn,
emoties heen en weer, kies
ik nu voor een rustig meer
en zoek de ware zielenvlam
word heen en weer geslingerd
van jou naar wie me roept
ik hoor de universele klank
van een eeuwig liefdeslied
de sterke kracht in al wat is…
Wat uit de hersens verdwijnen moet
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 125 Zielenpijn die alles overheerst
En een uitweg zoekt uit hersens
Die te zwaar beladen zijn,
Geen APK die hier nog iets aan kan doen,
Maar de pen brengt redding!
Het verwoorden van al dat donkers
Dat depressie heet, het benoemen
Van al dat bijdraagt aan de pijn,
Brengt verlichting,
Het verwoordt de opluchting
Van het opgeschreven zijn…
Zijn langzaam verdwijnen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 963 zacht gleed
zijn hand uit de mijne
ik voelde de kou
zijn langzaam verdwijnen
verbonden als kind
voel ik nog zijn knuisten
pas later gebruikte hij
soms ook zijn vuisten
maar in de strijd
om bestaan heeft hij zich
nooit laten gaan relativeerde
en blies dan wat pluizen
het laatste gevecht
heeft hij niet kunnen winnen
het onzichtbaar…
Hoe hij stil kon verdwijnen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 93 Zijn lege woorden
slokken de ruimte
gulzig,
stelen momenten.
Dat waren de mijne.
Als sporen van zijn stroom
vervagen,
slaat hij wanhopig terug,
maar in lucht
is er geen houvast.
Paniek’rig het laatste woord,
Maar geruisloos
was zijn val.
De stilte kwam
en bleek zijn ballast.…
Insectueel verdwijnend
netgedicht
2.0 met 50 stemmen 89 er bewoog
iets zwarts
donkerde venijn
uit angstig
makend klein
niet offensief
als een dief
in de nacht
die onverwacht
verschijnt
met flitsende
nagels krassend
sporen trok
in de angstige
vloer zonder een
eenduidiger doel
dan te intimideren
door onbekendheid
met scheurend
jankende muziek
die zijn bestaan
niet ontleende aan
wat…
laat me onder je vleugels
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 Laat me verdwijnen onder je vleugels
in een slaap van ongerepte warmte
Laat me verdwijnen
in de slagen tegen mijn borst
Laat me onder je vleugels
in de engte van een zware herinnering
naast je verdwaalde voeten
Laat me verdwijnen als mijzelf…
Ik wil
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 829 Ik wil verdwijnen in de wolken
en als regendruppels dalen
om de droge aarde
te voorzien van water.
Ik wil verdwijnen in de zon
om als zonnestraal
terug te keren
en de aarde doen verwarmen.
Ik wil verdwijnen
achter de sterren om
de mooiste uit te zoeken
die ik voor jou
altijd zal laten schijnen.…
Overblijven
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.503 Woorden heb ik verloren.
Woorden heb ik gegeven.
Woorden die me lieten zoeken naar jouw verhaal
en
de puzzels
die je me gaf
toen ik mijn verstand verloor
en dacht dat je
mij jouw liefdesalfabet
gaf
om momenten te weven
met onze liefde
die alleen een spinneweb
van hoopvolle woorden
is gebleven…
Biedt Weerstand...
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 379 Wanhoop niet,
er komt een dag,
dat de zon weer
zal gaan schijnen
en die tovert
weer een lach
op je, nu bedroefd
gelaat, die je
tranen doet
verdwijnen...
Hoop doet leven,
dus, geef de hoop
nooit op
Je zult het echt
beleven
Je komt er
boven-op...
Verdwijnen
zullen zorgen
verdwijnen in
het Niet!…
Strasbourg
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 489 Het was dinsdag
de vogels slaan zwart
op het paleis,
net als zondag
ook de boot strak rondvoer,
net als vandaag
de stad zich roert
en ik verdwijnen zal
naar thuis - waar? -
en niks legt zich erbij neer.…
Eindejaarsvlucht
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.544 De nachtegaal trilt het winterwit
uit het vroege morgenkleed
in een waas berijpt en strakke snit
vleugelt hij zorgenbreed
door een asgrauwe dageraad
door breekbaar grijs en olmenlaan
tot aan de rand van het bestaan
waar de tijd geen tijd beslaat
Daar verdampt zijn verenjas
buigt zijn vlucht naar nooit meer terug
het koele ijs en het geknakte…
Barricade
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 607 de weg naar de toekomst
is onbegaanbaar grote woorden
barricaderen de blik vooruit
een stap voorwaarts verzandt
in frustratie het verleden biedt
een uitweg herinneringen vormen
vluchtroutes achterom kijken
doet de therapeut gnuiven
het heden staart zich blind
doelloos hou ik me bezig met
braille verzet de bakens
verdwijn spoorloos in…
Zondag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 675 woorden die ik wilde horen
verborgen morgen gaat verloren
als ik me afsluit voor de dag
Toe laat het duren laat het kwijnen
laat vaarwel een metrum schikken
licht omsloten loden blikken
dichtersdromen lot verfijnen
Dan de zon die bot blijft schijnen
tot een straal mijn netvlies raakt
de wending die mij wakker maakt
Nee, ik kan niet meer verdwijnen…
Uit jouw leven
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 2.614 Morgenvroeg zal ik als een pop
Mij ontdoen van al het oude
Alles wat ik zo vertrouwde
Keurslijf en juk, ik geef het op
Ik ga stad en taal verlaten
Laat vijand en vriend in de steek
Zomaar ergens in deze week
Niemand heeft iets in de gaten
De feniks ontwaakt nu beslist
Zoek mij niet meer, ik ben heen
Slechts as rest vanwaar ik verdween…
NATUURKUNDE
gedicht
3.0 met 117 stemmen 44.641 'O denkt men er zo over!'
zei het jongetje
dat de wet van Newton gelezen had
en hij steeg als een leeuwerik
in de dampige najaarshemel
en geen sterveling op aarde
heeft hem ooit nog teruggezien
-------------------------------
uit: Gedichten 1938-1970…
Bang
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 919 De angst lijkt ver weg
alsof het boven de wolken zit.
En soms als een regenbui
komt als ik het zeg
Maar dan zeg ik het niet
het is geen bestelling.
Hij komt vanzelf
en niemand die dat ziet.
Hoe verdwijnt het weer
dat enge gevoel.
Gewoon door sterk te zijn
want ik wil het niet meer…
Eenzaamheid
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 996 En wanneer gij slechts met luchtledigheid wordt verblijd,
kunt ge op ieder onachtzaam ogenblik verdwijnen.
En pas dan ontstaat er tumult.…
Eensklaps
gedicht
2.0 met 76 stemmen 62.457 Als een duif
opvliegt
neemt geen geluid
haar plaats nog in:
eensklaps
en wit
laat zij slechts
verte
in mij na
--------------------------------
uit: 'Gedichten 1958-1978'.…
Onherroepelijk gaan de linden weg
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 601 De linden zullen verdwijnen en de lieve mensen ook.
Wat komt daarna? Een nieuw bestaan dat nu nog
diep verborgen is als zaad in de aarde.…
De rozen
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.493 Ik heb ze zien bloeien
Bij ’t ochtendontgloeien;
Nu hangen de bladen en storten in ’t stof
Tot speeltuig der stormen,
Tot aas van de wormen,
Tot schaamte van d’op haar zo pralende Hof.
Toen zogen haar knopjens
De lavende dropjens,
Tot parels geronnen uit hemelse dauw;
Nu missen zij kleuren,
En spreiden geen geuren,
Eer de avond de velden…
wat het hart wordt aangegaan is met het hart
gedicht
2.0 met 32 stemmen 17.308 wat het hart wordt aangegaan is met het hart
zo weer losgemaakt, er hoeft daarover geen wanhoop te zijn.
over het algemeen is men vrij in het merendeel van zijn organen,
tenzij een hand als ze slaapt en de uitgeputte roede.
maar het ware verdriet ziet weer elders. loopt er met een wijde boog omheen.
verdwaal in omliggende velden tot bijna de ochtend…
Doek
gedicht
3.0 met 12 stemmen 9.859 Alles, ik zeg het nog
's alles wat men zegt
is afval, zinkend nog,
verdwijnend in het kielzog
van een kwijnend leven:
en steeds opnieuw verlengd
gegeven, nooit genoeg verstopt
en makk'lijk weer te vinden; nimmer
weg te snijden, ook niet af te binden.…
Niks en niets
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 753 Gedachten en vragen die elkaar steeds antwoorden
met een lome twijfel.
Van langzaam wachten dat niets verdeelt en niets beweegt.
Van mezelf en de spiegels die niet spreken omdat
ze niets nieuws ontdekken
en de woorden niet verdrijven of om een echo vragen
als de regen valt
die de dagen
hun laatste kleuren ontneemt.
Alles herhaalt zich…
kleine baai
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 402 kleine baai
je bent zo stil vandaag
ik hoor je gefluister niet
er vervaagt een zeilboot
triest en traag
kleine baai
nu kraken krekels mijn schedel
wijzen cipressen mij na
alles waarin ik geloofde
dreef het verdwijnen
achterna…