Alle inzendingen over vergeet mij niet

Wit tegen witte achtergrond Slechts per tijdstip leeft zij voort Zij ziet zichzelf door vreemde ogen en vergeet dat zij gehoord heeft welke vreemde voor haar staat…

Zozeer op de kern van de kosmos gericht, dat ik naam en stand van sterren vergeten ben, maar ik herken ze aan hun flakkerend licht wat in een ogenblik verdween, worden werelden uitgeluid, zonder te weten waarheen.…

neem me mee oh, machtige moeder en wieg mij in uw zacht gezang laat mij vergeten wat zwaarte is neem me mee om in lichtheid te varen voorbij het gemis…

oude beelden zijn als vergeten jassen voor sommige keer ik terug mijn woorden zoeken naar de geur of meer nog het tasten naar een waardevolle rondgeslepen steen om opnieuw te verhalen hoe onvergetelijk hij was…

Misschien is het omdat je me te vaak bent vergeten Het kan ook zijn dat je me niet vaak genoeg hebt gekust Maar binnen in mij is het zo leeg word het steeds kouder ik mis je aanwezigheid je hand je schouder…

Heb mijn jas aangetrokken mijn broek niet vergeten heb mijn schoenen weggegooid op de boulevard bermen uitgerukt kinderkopjes op een hoop gesmeten ben op de barricade geklommen heb geschreeuwd moeder ik heb het koud.…

nog treur ik in mijn hoek en peuter aan de voegen die kruimelig tegen me praten zojuist de bel gehoord maar niemand komt me halen zou de juf me vergeten zijn of ben ik onzichtbaar en is het maar een gedachte dat ik besta…

Kolderiek periodiek (nr. 38 uit een reeks van 100) Nadat een medewerker tijdens een raadsvergadering getrakteerd had en iemand was "vergeten" bleek de bewuste collega van de taartbodem te zijn verdwenen……

Hier staat de rode beuk hij ziet en hij hoort ons en is ons vergeten. Hier staat de rode beuk voor hem is het altijd altijd en hier is het nergens…

wij zijn elkaar vergeten ik zie je gelaat niet meer toch klinkt onze muziek in oneindigheid door bij het versterven van de laatste noot vinden wij ons weer ademen samen…

Ik word niet vergeten een echo van mijn bestaan zit in jouw hoofd ik zit stilletjes in je hart daar ben ik geborgen. In jouw ogen besta ik en in je lach lach ik mee.…

Altijd, hoe dan ook zal ik waken zal ik slapen en bestaan voor jouw ziel zal ik zijn en zorgen denk ik aan je wenk ik wie jij bent en hoe ik je heb gekend wat je voor me betekent en weet ik vergeet ik nooit dat jíj op me rekent!…

Dat heb ik wetenschappelijk getest, Welnu, ik ben schrikbarend veel vergeten. Van snelsonnet naar pure wetenschap: Geen kleine…..maar een héééle grote stap…..…

Wanneer eindelijk de zon schijnt is er niemand die nog moppert, de kou is vergeten, maar zodra de zon achter de wolken verdwijnt is mopperen weer het onderwerp van gesprek!…

Zij die weten kunnen maar moeilijk vergeten. Maar zij die voelen wat anderen bedoelen, liggen vaak ’s nachts lang te woelen. De eenvoudigen van geest, Genieten daarom het meest.…

De kou, het ongemak, ben ik vergeten De trein vertraagd, de weg op veel te eng Een fietspad, dunner dan een navelstreng Ik zeg het je: ik zou het niet meer weten Niets prikkelt de romantisering meer Dan de eerste sneeuwval in het winterweer…

naar verluidt hebben olifanten een pijnlijk groot geheugen naar verluidt trekken zij eenzaam naar het knekelhof als het tijd is om te sterven waar kan ik heen, ik die niets vergeten ben, maar deze laatste weg niet vinden kan?…

Ik kan geen bloemen of bonbons meer aan haar geven simpelweg omdat ze geen deel uit maakt van mijn leven de dingen gaan zoals ze gaan en zo is ook zij gegaan ik wilde haar slechts zeggen dat ik haar mis en dat ze niet vergeten is.…

niet vergeten hoor a.s. moeders, nu nog vrouwen met zaad vragende zwangerschaps- ogen, eigenschappen en verleidingstechnieken!…

Men is in staat bij een demente muis Geheugencelletjes te repareren Maar zou je ze ook kunnen demonteren Want bij mij boven is het lang niet pluis Sinds gisteren wil ik persé vergeten Dat wórstenbroodjes 'Erfgoed' zijn gaan heten!…

Ik ben het weer eens glad vergeten En als ze strakjes komt, zal ik het weten Die is natuurlijk urenlang van slag Ze moet het ook in mijn agenda zetten Ik kan niet op elk wissewasje letten!…

Laten we samen het woordje God vergeten. Hij, zij of het, heeft zich goed verstopt, in het woordje Goed. Het Goede goed te doen. Het slechte goed te laten. Is God genoeg.…

de vlinder fladdert als flarden van gedachten door het geheugen de vader ontwaakt een vergeten droom voorbij de zon schijnt altijd de moeder beschermt het is zo zielig voor hem de vlinder verdwijnt…

Weet je nog hoe jij mij ooit neerschreef zelfs voordat je me las en ik dacht dat jij een dichter was hij kijkt mij aan en leest me terwijl hij naar de woorden van een vergeten dichter zoekt…

Het werd je gegeven groot mysterie van het "zijn" Wat is Dood net zo groot als het geheim van Leven Is het loslaten van het aardse iets wat je niet kent Ben je pas écht dood wanneer je vergeten bent ..........…

Een wereld in rouw Een wereld die huilt Een wereld die dreigt Een wereld die schuilt Waar moeten we heen Geen mens die het weet Hoe men dit vergeeft En nooit meer vergeet…

drink, op gedode tijd en brekend licht op een vleugje blindheid als mantel der liefde, vergeet en bewaar, immers in termen van bitterzoet is het laatste glas vergeven…

Wat ik voel, zie en hoor bijt soms fel in m'n huid sta dan kort of lang stil omdat ik niet vergeten wil maar dan adem ik in en uit het leven gaat toch weer door…

nog heb ik de magische boeken mystieke gezangen religies die meerdere levens omspannen als rugdekking voor mijn games die ik speel vandaag het spel wordt steeds echter de mensen slechter zij schieten zonder normen en moraal vinden doden normaal zonder enig geweten scrupules zijn vergeten als ik stap over de velden met mijn dode…

tussen de flats van de stad rondjes om een nieuw zwart gat van geconcentreerde materie Een vleugellam vliegtuig sloeg vrienden van vrienden de bodem in Na de klap is het stil Ik wil horen wat ik niet weten wil en daarna vrijen in de schemering al is het met een vreemdeling Streel me streel me maak me fijn laat me dit verhaal een nacht vergeten…