Alle inzendingen over vergeet mij niet

Dus als je je geheugenstick vergeet Heb je vakantie voordat je het weet.…

je mag naar verre verten, waar leven eeuwig is waar zielenpijn langzaam vergeten is... vergeven is nieuw leven is.…

omdat hij alles vastlegt nergens over nadenkt zich nooit aangesproken voelt met wat door anderen wordt bedacht sneeuwt alles onder het geweten schrik je van een blikje groen door de bouwvakker vergeten want dat heeft zijn nut bewezen maar beschuldig hem daar niet van…

Schroom niet te huilen Wend niet af dat bedroefd gelaat Vermag het niet in stoer te schuilen Zwijg niet, liever dat je er over praat Veins niet ongemeend het is vergeten Eenzaam is de mens die niet wil weten…

een spel met woorden zinnig ontledend een naam valt bijvoeglijk vergeten voltooid de dood delend gevangenistaal leven achter tralies mondiaal stelt het niets voor moerstaal…

Liefde is een vergeten droom, mijn hart is dood.…

Dus als je later het huis uit bent gegaan, vergeet dan nooit wat ze voor je heeft gedaan..…

Eerst was ze pacifistisch socialist, Maar dat was Rita helemaal vergeten; Toen heeft ze bij de VVD gezeten En zo heeft zij zich andermaal vergist. Maar ultralinks en daarna VVD, Zo’n zwabberkoers noem ik niet recht door zee.…

Vegeet niet dat ik wacht, vergeet niet dat ik wacht, tot middernacht. Keer tot mij uw aangezicht, als ge naast mij te rusten ligt. De nacht is lang.…

Daar buiten hoog gegrepen naarstig op zoek Zonnestralen op mijn gezicht zo ver in zicht Opgeheven opgegeven Maar door mij nog niet vergeten Als ik geloof nooit meer ongelovig zoekend Die warmte ook voor mij uitgezocht…

Sinterklaas mag ik u wat vragen eigenlijk wil ik u daar niet mee plagen het is niet bestemd voor mij maar voor de mensen die wachten in een rij die hebben niets te eten laten wij dat niet vergeten geef mijn geschenk maar door ik heb geen honger hoor.…

Je kunt me niet vergeten als ik in je aders stroom niet eens dat ik dat wil maar het gebeurt vanzelf. Tijdloos is het onschuldige weer als de zon op je huid schijnt brandt, en ik denk niet langer dat er echt de ware bestaat.…

Stromende lichtstralen, Dromende wezens schralen, Ik kon het intussen niet vergeten. Het komt soms in mijn dromen tevoorschijn. Als een dromerige schijn. Ook al is mijn leven bezeten.…

Ik heb het koud wil bij je zijn je armen om me heen lichaam tegen me aan Ik wil je zoenen je lippen op de mijne je handen strelen mijn gezicht Voor altijd dat fijne gevoel niet vergeten, loslaten, kwijtraken maar vast blijven houden Voor altijd…

Ik heb het koud wil bij je zijn je armen om me heen lichaam tegen me aan Ik wil je zoenen je lippen op de mijne je handen strelen mijn gezicht Voor altijd dat fijne gevoel niet vergeten, loslaten, kwijtraken maar vast blijven houden Voor altijd…

Dit is de nachtvogel die zwijgt en zweet in het geweten van nooit vergeten eenzaamheid in het land van de vreemde theepotten daar is de brandnetel die groeit op de puinhopen van de ontheemde ziel die nacht van zondeloze wanhoop.…

En de keer dat je vergeet dat je loten hebt gekocht Win je, en dan begint het leven dat je zocht.…

vergeten het blauw van je ogen het goud van je hart wie heb ik meer bedrogen door het geloven in niets dan jou "Als je datgene wat je zoekt niet in jezelf vindt, zul je het zeker nooit buiten jezelf vinden"…

ver weg verder dan ik van jou onvatbaar omdat de rozen niet rood zijn in mijn hoofd de hemel onbeloofd is donker als de wereld omdraait als jij de as in mijn hart allang vergeten was…

Vergeet me gaan en komen, vergeef mijn zijn, mijn vorm en wees bij mij. Verloren.…

Vergeef me, mijn leven, mijn liefde en toewijding, mijn interesse voor jou, zo ik jou lief heb en niet vergeten zal zo kan ik verder met jou in mijn hart, in geest en ziel Herinner de Tijd dat ik voor jou viel.…

Maar hoe kun je zeker weten, Dat je iets bent vergeten ?…

Doelloos rijd ik Rondjes op het Verkeersplein van Mijn gedachten - Telkens vergeet Ik af te slaan Verzonken in Mijn diepste gedachten En weet 'k echt niet Meer hoe'k verder Moet gaan…

over de kade rolt een fietser voorbij de rivier stroomt altijd richting zee op de ladder strijkt een schilder kozijn na kozijn glad momenten vergeten we sferen niet…

zet ik mijn hoed af zo ook mijn bril de zinnen die ik zoeven nog zei mag ik nu langzaam vergeten kijkend in de spiegel wrijf ik de rol voor de allerlaatste keer van mijn gezicht ik ben uitgespeeld…

evenals gisteren liggen ze daar onaangeraakt naakt heel zachtjes dwarrelt er stof overheen, al doet dat niet vergeten waar die sleutels eens voor stonden een vriendschap die eindig bleek…

het warme zand omhelst mijn voeten als een donsdeken in de winter het verwarmt lichaam en geest en doet me de koude winterdagen vergeten en indommelen op een zomerse dag, ergens in het zand...…

Ik ben je zoon, of ben je dat vergeten? ken je me nog, of wil je dat niet weten? 6 maanden bij je, en daarna weggereten. door jou heb ik zoveel problemen gehad, dat zal ik je nooit vergeven. jij bent niemand voor mij, dat wil ik je meegeven.…

Vergeet de weifeling en richt je tot de kern. Luister naar binnen.…

Al gravend heb ik nog iets herontdekt, Een woord, dat ook vergeten lijkt: 'respect'.…