17295 resultaten.
Zonsopgang
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 122 Roodkoperen zon die
Opgaat boven mijn verdriet
En door welhaast onzichtbare
Kieren en spleten binnenkomt
In mijn verijsde hart
Geef nieuwe hoop,
Geef nieuw levenslicht
Waar het oude reeds voorgoed
Verdwenen is…
Wintertinten
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 305 Nog gisteren
zag ik de wereld wit
een spinneweb verijsd
een snoer van glazen kralen
een schitterend stralen
reflecties van de ochtendzon
oh, als toch zó
de winter blijven kon...
vandaag helaas
zie ik de wereld grijs
mijzelf verijsd…
Rauwe rijp
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 709 als rauwe rijp het denken schut
voor kou die ’t hart zou krenken
met een schrapend kille wind
waarin open bijten verstillen
kan bekoeling bloed betijen
worden verijsde gedachten verhoed
en vermeien zich verdriet en pijn
in het ijskleed dat de winter liet…
Permanente wintertijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 110 Hart in alle
Kleppen en kamers
Verijsd, bevroren
Machinekamer die
Mijn leven op gang
Moet houden -
Want dat is
Immers haar taak -
Dan zie ik mezelf
Weer zitten bij
Muziektherapie,
Aanzwellende muziek
Die doordringt
In het binnenste,
Mijn diepste kern,
Die het ijs van
Binnen smelten laat
En zie dat het voorzichtig…
Voor tijdelijk
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 79 ik veegde
langs blauw
maar het wit
wilde niet wijken
zocht hogerop
waar beweging
alleen al tot grote
strepen verijsde
al ben ik god
mijn hand kan
niet scheppen in
een aards beseffen
pas in het zijn
kan ik ervaren hoe
het is om het goddelijke
voor tijdelijk te evenaren…
Raakvlak
netgedicht
4.0 met 43 stemmen 1.123 een blik verkilde mijn kleuren
fletser werd ik van het zwijgen
ontkenning sloeg de ruiten stuk
en brak mijn zicht
verijsde tranen ving ik
verstoken van de warmte
waarmee pijn uitdiepen zou
hoezeer ontbeerd
het stromen van voorheen
van traan naar lach en weder
vinden…
Vals zonnemoment
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 61 zij greep
een donkere wolk
tijdens zijn vlucht
door de lucht
verijsde de druppels
hagelde ze wit uit
aan de zwarte kant
van de dreigende bui
nog scheurde
spanning zijn bliksem
langs kartelige randen
om in donder te aarden
zij lachte in een
vals zonnemoment
regenbogen dichterbij
kleurde zo dit schouwspel voor mij…
"Zeg nooit, ...."
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 120 Een woord dat
niet meer kan,
te vaak gebruikt,
het is vergrijsd,
een oude man,
al haast verijsd,
vroeger had het
praats, adem en
energie genoeg,
ging het vaak
buitengaats,
ruimte scheppend
voor de scherpe boeg,
aangesneden in
het kolkend schuim,
gebogen in het
ongerijmde licht,
heden in een
tijdelijk ruim,
sloeg het boek
weer…
Stappenteller 7
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 176 zo werden stappen gezet
in ginds verijsde jaar
maar het brandpunt kwam tenslotte
dichtbij ons te liggen
o, onvoorziene toekomst
die het tempo bepaalt
wij voorvoelden de storm
en een pad zo veel smaller
dan we ontwetend van elkaar
op stippellijnen hadden uitgezet
te langzaam gingen we
maar tenslotte trots
moet ik nog van liefde spreken…
EEN WINTER
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 869 De rimpeling van het water is verijsd
in een meewarige statische gebeurtenis gebleven
glanzend gevuld met luchtbellen
worden donkere diepten aan het oog onttrokken
een achtergebleven zwaan heeft imitatiedrang
met vallen en opstaan bewijst hij dat
de natuur verliest zijn waardigheid
bomen zijn geen bomen meer
gras is verstopt onder een laag…
loopvocht
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 748 de woonkamer ligt er
onverlicht bij, de gordijnen
gesloten, de woorden stil
uitgesproken, heb je het gehoord
van de zeven, de zeven
de mensen op straat
haasten zich blauw verijsd
in wel zeven sloten tegelijk
al is het eerder er op
met kermende handen en knieën
ergens duister verscholen
haalt een man zijn gram
op, net zoals zijn neus…
Ontdooi
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 226 Verijsde wensen ontdooien wanneer het water vriest.
Berijpte takken, wit, bros en breekbaar zwiepen niet.
Verhard het water tot verdraagzaamheid.
De koude zal ons wakker maken, mettertijd.
Witte rook ontkringelt de warmte, stijgt recht omhoog.
De lichte grauwheid van de lucht bevalt het oog.
Is dat het teken?…
Aan Hirsi Ali
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 414 Hirsi Ali, Hirsi Ayaan, wat heeft u aangericht?
Het feit waarvan u door uw vrienden wordt beticht
stelt weinig voor, maar ieder moet nu vrezen
voor het - mede door u - ontketend volksgericht!…
mijn vingers dooiden ijs
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 419 je verijsde in je jeugd
de permafrost duurde
een half leven waarin je
niets kon geven of ontvangen
liefdeloos zonder verlangen
warmte kon je niet
bereiken in het grijze
licht van fijne sneeuw
zodat het zicht op enig
toekomst werd gemist
zacht ontlook de lente
in je koude huid
mijn vingers dooiden
ijs dat de seizoenen brak…
Dansen met Woorden
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 182 Waarvan ik hoop dat elke would-be dichter
in de beslotenheid van zijn of haar
cocon van droombeeld, wanhoop, woordgebaar
doordrongen is, als ware taalopzichter
is dat de stroom van zijn of haar gedachten
gevoeld, gedeeld wordt door een andere ziel
op 'n andere tijd en plaats op 't wereldwiel
wiens leed of twijfel 't schrijven kan verzachten…
straalde ondeugd in je lijf
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.299 en leer want
met je liefde heb ik afgedaan
je koos voor nieuw
wilde eindelijk bloeien
maar de knoppen bleven groen
niemand om je terug te snoeien
meerjarigheid gaf geen respijt
mijn lente bracht je zon
je liet verdorde bladeren vallen
de bloemen kleurden fel rondom
je straalde ondeugd in je lijf
die voelbaar was voor allen
maar je verijsde…
Grondwater en nog wat
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 281 voeten
Niet meer en verdween
In het ondergrondse duister
Waar alleen de pieren nog
Van alles kunnen zien, en in
De diepte van het donkerste duister
Zakte ik langzaam weg toen ik
Merkte dat er ook hier geen leven
Meer was - inmiddels was ook de
Aarden tunnel met het grondwater
- Net als mijn gevoel -
Dik bevroren geraakt - zo erg verijsd…
Kerstmis
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 200 Maassen
De wind jaagt snijdend langs verijsde bomen.
De sneeuw vertolkt de liefste rol van mist.
De winter heeft het landschap uitgewist.
Geen water dat nog levend uit kan stromen.
Nu kom mij niet met eeuwigheid of Rome,
want, sceptisch als een Griekse solipsist,
laat ik alleen het sterven onbetwist.…
Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.555 Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen,
fontein die zindert in de zonne van de smart,
- gij die het martlen kent van 't dorre mededogen
en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart;
Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen,
- o vleiën om het vlees dat als een beek vervliedt;
o reiken van 't gebed dat slechts…
Strofen
poëzie
2.0 met 13 stemmen 2.338 Wie in de straten van Rome of Londen
enkel nog dwazen en spraakmakers vindt,
wacht op het Hart dat, met doornen omwonden,
vlammend de dwazen en spraakmakers mint.…
Goede raad kost niets
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 101 Wat moet ik nou, vraagt hij
zij zegt: volg je hart.
Is dat niet hard vraagt hij?
nee, antwoord zij.
Wanneer je 't hart laat spreken
kan 't nooit verkeerd zijn.
En als je niemand benadeelt
moet 't wel de juiste keuze zijn.…
Muziek en poëzie
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.067 't Hart slaat mede in elke klop.
Diepgedoken zielewoorden
wekken ze uit hun doodslaap op.
Levenbrengende openbaring; -
stemmen-, hartenharmonie; -
zang en weerzang, zoetste paring
van muziek en poëzie!
----------------------------
uit: 'Verzen' (1900)…
Lentelust
poëzie
2.0 met 5 stemmen 829 Dan zal ik langs de velden,
In geur en kleur en licht,
Haar 't zoet geheim vermelden,
Dat diep in 't hart mij ligt.
En wil zij knikkend blozen,
De zoete liefste mijn,
Dan zal 't vol zang en rozen
In beide ons harte zijn.…
't Lied der Minne
poëzie
3.0 met 11 stemmen 985 ‘t Klinkt door woud en velden,
't Dreunt door berg en dal;
't Vloeit van hart tot harte,
't Zingt van mond tot mond,
't Leeft van eeuw tot eeuwe,
Land en wereld rond.
Ja! waar dringt het niet?
Ja! wie zingt het niet,
't Zoete lied
Der minne?…
Verlaten
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.766 Al moest, in mijne boezem, 't hart
Nog breken.…
Tirolerlied
poëzie
2.0 met 2 stemmen 1.647 Ik vlucht mijn leger, mijn vreedzame dakje;
'k heb hond noch geweer, door de nacht loop ik heen,
Mijn boezem doorwoelt een knagende smart,
En waar ik ook vlucht, zij volgt mijne schreên.
Voor mij geen rust,
Geen hoop in 't verschiet;
Want zij die ik bemin
Bemint mij toch niet.
Hier eenzaam gezeten op 't hoogste der bergen,
Op rotsen zo…
Kom! De liefde lacht
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.383 Lenteliedje wees niet bang,
Kom maar vrij naar buiten;
Alles vraagt naar klank en zang
Als de bloemen spruiten.
Beken ruisen immervoort,
En de schone rozen
Neigen 't kopke over boord,
Spiegelen zich en blozen.
Jeugd en liefde wandelen stil
Hand in hand en dromen;
't Vogelijn bouwt, naar lust en gril,
't Nestje in de bomen.
Kom, de…
Verborgene Liefde
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.063 O mocht gij in 't diepste
Mijns harten daar zien,
Mijn vurig verlangen
Mijn tranen bespiên!
Dan bleef gij niet langer
Zo koud als een steen;
Dan liet gij mij zeker
Zo lang niet alleen.…
Mijn kind, mijn leven
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.355 Kom hier, mijn kind, zo zwak en klein,
Kom hier, mijn kind, zo schoon en rein,
Kom hier, in 't binnenst van mijn hart;
Daar schut ik u voor kwaad en smart,
En 'k voed u met mijn vlees en bloed,
En 'k warm u aan mijn liefdegloed.
Dan zij mijn loon dat elke dag,
Dat ik u zo beschermen mag,
U beminnen, mijn kind, mijn leven…
De Schuchtere
poëzie
4.0 met 2 stemmen 905 't Hart poppelde mij van verlangen!
Och God! wat de liefde toch is!
'k Vond woorden, zo schoon als gezangen,
En toch bleef ik stom als een vis.
Dan naderde ik zo maar gedurig.
Zij spoorde mij aan met een lach;
Mijn hart zong: ‘ik min u zo vurig!’
Mijn mond zei: ‘Marie, goede dag!’…