Alle inzendingen over verlamd

op erewoord gevloekt het applaus met een hand geklapt de roos in een loflied verwelkt lopend over een tafel met verlamde tong onuitsprekelijk gelukkig gestemd zacht beroerend zijn eenhoorn tot onverhoeds een daverende vulkaan haar lava laat gaan over de duizenden stoelen van een lege zaal…

de smaak van speelse liefde trompettert in mijn mond ik voel de stem van engelen daar beneden op de grond mijn weten is vergeten als hartstocht ontvlamt de hitte is niet te meten het denken is verlamd het nu van alle woorden in ruimte en in tijd het mooiste der akkoorden ben jij in liefdes strijd. 1973.…

Verstild hoofd, zo stil, ondanks ik altijd wat denk te horen, stomme geluiden kwetsen dovemans oren en de witte vlekken van mijn geestesoog, berusting is wat ik zoek, verlamd en overmand, doe ik de dingen die om een antwoord vragen, die komen niet, stille wijsheid laat zich in een illusie dragen.…

Gevallen,bekneld, verlamd. Stijf van zenuwen slik ik de brok door mijn keel. Gevallen, verrijkt, omarmd. Ontspannen doorbloeding vloeit als verbindingsjuweel. Gevallen, heimelijk ontvlamd. De verboden vrucht voelt als het nieuw epitheel. Gevallen, aangenaam verwarmd. Bekleed ons gegarandeerde vondst fundamenteel.…

Geen beat op de Prinsengracht Voor de supermarkt een hek Alles verlamd De stand Balletje trappen Simpele grappen Er uit Blijven trappen Ik heb makkelijk praten Gelukkig nog niemand Begraven Of sorry toch wel Noch hemel Noch hel…

op je knieën, beval je en alles werd zwart stil verlamd de stoelpoten gebonden aan de mond van macht schaduwen, de poppen op je rug en alles werd lelijker de verste hoek binnen handbereik telkens anders de gil toen de aarde in de nachtspiegel van de kamer keek op knieën die zwegen stil de vergetelheid op het eind…

ik reed als ridder te paard het vuur uit zijn hoeven in koninklijk wit zo dat iedereen wist die nachtmerrie is niet te vangen dook van de rotsen naar schatten voor jou tot ver in het donkerste blauw wilde niet keren nog een keer proberen verlamd door de kou werd wakker uit dromen met de dood nog voor ogen in mijn hand een parel…

verhalen aan, het land maakt ze: je hebt het zeker wel in de krant gelezen van die man die heeft zijn vrouw hij kwam altijd dronken thuis en toen is zij weggelopen ze werkte als kapster en hij wist ze kwam om zeven uur uit haar werk en toen heeft hij haar hij wou zijn eigen ook maar dat is niet gelukt want hij ligt in het ziekenhuis verlamd…

verscheurd, verlamd, vermorzeld vanbinnen donkerzwart vermindert met de dagen ware marteling en smart ware het gepland een effectieve marteling zou t zijn ik sta op het punt mijn meest duistere geheimen in ruil voor pijnloosheid te spillen whiskey biedt het enige soelaas paracetamol en ibuprofen kijken werkloos toe…

verhalen aan, het land maakt ze: je hebt het zeker wel in de krant gelezen van die man die heeft zijn vrouw hij kwam altijd dronken thuis en toen is zij weggelopen ze werkte als kapster en hij wist ze kwam om zeven uur uit haar werk en toen heeft hij haar hij wou zijn eigen ook maar dat is niet gelukt want hij ligt in het ziekenhuis verlamd…

Zuster Immaculata die al vier en dertig jaar verlamde oude mensen wast, in bed verschoont, en eten voert, zal nooit haar naam vermeld zien. Maar elke ongewassen aap die met een bord: dat hij vóór dit, of tegen dat is, het verkeer verspert, ziet 's avonds reeds zijn smoel op de tee vee. Toch goed dat er een God is.…

Zal de zon ze schroeien, tot ze verlamd hun hoofd buigen en verdorren? Het is dan maar zo! Rustig wandel ik verder... In de verte hoor ik een stem, jouw stem, ze zegt fluisterzacht "Ik...Ik hou van je" Rozen, rood dieprood, laat ze!…

Tony Nicklinson, een na 2005 vanaf zijn nek verlamde Engelsman, is een week na zijn afgewezen verzoek om euthanasie een natuurlijke dood gestorven. °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° We weten nu dat toeval toch bestaat: Bewust had Tony voor de dood gekozen, Het wetboek is er nog op nageplozen, Daar stond “dat dat in Engeland niet gaat…

Ze weet niet meer wanneer dagen verdwenen slechts uren verschenen verpakt als de nacht vermoeid en verlamd maar toch snelt ze voort langs ogen die vrezen en leven in ademnood snakt veel te vaak is verlies als een dovende kaars als een zucht die eenzaam vergaat nog één keer het laken verleggen voordat ze de kamer verlaat…

Ik voel me bedrogen Voorgelogen Voel me verlamd Snap de greep er niet van Ga dan weer verder zonder discussie want ik besef mij de illusie Ik zit en wacht Wacht en zit En omarm de kracht van het stille verdriet…

De grot waarin ik ben maakt me mijn hart bewust mijn zinnen zijn verlamd de lust is dood niets wat ik nog ken. Een zacht geruis bezingt mijn oor mijn mond is droog mijn ogen blind geen oorsprong die ik zoek of vinden moet de duisternis is door en door.…

een schip In mijn leven Je hebt een schuilplek In mijn allerdiepste Je bent een afdruk Op mijn ziel Jouw zijn Een heersend deel van mijn bestaan Jouw bewustzijn Vertrouwt zijn eigen oordeel niet Jouw ogen Zien de krochten van mijn ziel In het zijn naar jou Blijf ik maar denken In mijn verlangen naar jou Huil ik om ons In angst verlamd…

Zittend verlaten en alleen Terugkijkend naar de toekomst Naar een verbitterde oude man Zijn oneindige liefde wilde geven Afgestompt van zijn dromen Door giftige doornen in zijn hart Langzaam verrottend van binnenuit Een verlamd gevoelloos schild creëerde Apatisch en afhankelijk door pijn Zijn liefde niet meer kon tonen En tergend en hatend…

Je diepste pijn te doorvoelen Kan een levens bevrijdende Ervaring zijn Het maakt verkrampte energie En verlamde creativiteit vrij En geeft ruimte om plezier te voelen En wel in die mate Waarin je bereid bent Je pijn te voelen Hetzelfde geldt voor angst Angst is een ontkenning Van andere gevoelens Wanneer het oorspronkelijke Gevoel…

zonder pas zal ik gaan rond de aarde in haar baan onherkenbaar onbesproken herondekt samen met slag en snaar vol moed heeft ontmoet lichtjes in de lucht als parels vallen in hun vlucht omhoog als terpetine dat verdamt zij heeft mijn hart verlamd o lam o lam o tijger in de nacht nachtwoud ik huil om het zilver maar kreeg goud…

Als een diepblauwe wilde rivier nemen mijn gedachten de vrije loop heel even waren ze net nog hier maar nu drijven ze slechts op hoop Overspoeld door enorme verwarring meegesleurd door onverwachte vloed verlamd door innerlijke verstarring verlangend naar een beetje overmoed Gaat deze vlucht over tot verdrinken of dwingt het positieve tot…

ik heb de mensen gezien hun lach en kracht in geestdriftig betogen een lucht vol kleur in samen plezierig de vrijheid weer dopen pas toen gingen zij langzamer lopen geschrokken door schoten angst verlamde geluid hoorde ontzetting in ademen niemand kwam meer vooruit de stilte nam toe van niet meer bewegen zag schoenen rood in de…

Narduna is haar weefstersnaam met pijn beweegt zij zich op krukken polio besloop haar als jong kind haar benen zijn sindsdien verlamd haar handen weven legenden, spreuken en zegening voor bruiden miljoenen maagdenknopen maakte zij legt onbezoedeld kracht in elk tapijt met een bijl hakt zij haar hand af opdat haar ziel eeuwig dansen zal…

Er is niets meer van te merken, tenminste ze vergeten het beiden dat zij van haar tenen tot haar navel volkomen verlamd is.…

je hebt het huis verlaten maar de muur schreeuwt nog je kleur de trap kreunt in haar treden jouw litanieën van gezeur stofjes dansen in het middaglicht tot deeltjes van je streng gezicht jij legde met je blik en hand ieder het zwijgen op wij waren als verlamd jij bent gegaan maar je ziel is thuis gebleven en doet ons weer naar…

we liepen al wisten we het niet in een fuik we wilden het wezen van onze taal uit de kindertijd ontrafelen het verlangen lag in onze vragen besloten de weemoed bleef vasthoudend aan ons kleven we hingen vergeefs en verlamd over de rand van onze cirkels verdwaalden in de verloren verdwenen kindertijd een zachte landing…

Onstopbare tranenstem onuitwisbaar herinneringsverdriet Hartinslag als bliksem einde der levenslied Antwoord...open verdriet eindeloos Doelloos rondgelopen afstand...machteloos Gedachten ontnemen energie Op het moment dat ik vernam Ontembaar...overmand door emotie Tranengordijn...alles verlamd Één doel voor ogen een schip in beroering…

stil, zodat ik altijd wat hoor, tussen alle regels en wetten door zijn vermomde geluiden kwetsend voor het luisterend oor, ze vullen ongenode de witte vlekken in mijn geestesoog, het is de rust die ik omarm, ook niet van een dialoog, geen pretentieloze discussies, waarin altijd iemand over z’n waarheden loog overmand en verlamd…

Iedereen hield alles maar geheim en deed volmaakt wat hij niet kon: ze lachten hem al op de speelplaats uit: een tegenstrijdigheid, verlamd en huilend in de zon. ------------------------------------------------- Uit: 'Jubileum en andere gedichten', 1997.…

De geest was verslapt, haar wil was zwaar verlamd, het lichaam voelde aan, Alsof haar bloed was uitgedamd. Het lot leek al bezegeld, tot zij zich plots bedacht, En haalde uit haar tenen, het laatste beetje kracht. Terug naar wie ze lief heeft voor wie zij wil bestaan. Na 18 dagen vechten, is ons licht weer aangegaan.…