inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 14.427):

wakker

op je knieën, beval je
en alles werd zwart
stil

verlamd
de stoelpoten
gebonden aan de mond
van macht

schaduwen, de poppen
op je rug
en alles werd lelijker

de verste hoek
binnen handbereik

telkens anders
de gil
toen de aarde
in de nachtspiegel
van de kamer keek

op knieën die zwegen
stil
de vergetelheid
op het eind

en alles ging dood


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 10 februari 2007


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 375

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)