15507 resultaten.
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
De tramontane
gedicht
3.8 met 4 stemmen 2.299 De wind snijdt het verhaal en slijpt en slijpt
bladeren van de platanen - het raamkozijn.
Ik kwam met de wind mee voor dit verhaal.
De reis vertelde een man liep over de berg
en het verhaal loopt dood op zee. De wind
speelt heer op zijn graf.…
Doodsvuisten...
hartenkreet
4.1 met 17 stemmen 1.060 grond
bang om zich in jouw zinloze bloed te mengen
De doodskaders zijn allang weggevlucht
om nog meer slachtoffers te brengen
Zwijgend verlaten de mensen je graf
in een pijnlijke stilte van woede en verdriet
Morgen zal er weer een slachtoffer zijn
Of staat er dan iemand op die "zinloos" te hulp schiet…?…
achterblijvers
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 66 een klein dorp ging dood
het was een geleidelijk
sterven samen met de
achterblijvers
olijfbomen treuren in de
verweesde boomgaard
vóór het geblakerde huis
hangt een schommel scheef
aan gerafeld touw op
oeroude verlaten grond
het dorp zwijgt
dieper dan het graf
uit het bos klinkt het
gezang van een merel
zijn buurman valt…
Gisteren zag ik je nog
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 383 Over vier dagen staan we aan je graf
In de nacht, heb je ons verlaten.
We lachten samen gisteren
Om wat we zagen staan
De dame die moest bukken
Zonder onderbroek aan!
We hadden 'onderbroekenlol'
En niemand had het door
Zeiden 'fijne avond'
En gingen ervandoor.…
Het applaus van de klaprozen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 222 Zij bestaat op gratie van...
Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon.
Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor.
Als…
De wind.
hartenkreet
4.3 met 3 stemmen 438 Voor het open raam
voelt ze de wind
in kleine gedachten,
die als bladeren
fluisteren in de ochtendzon.
De bladeren spelen
en dansen en schrijven
haar handtekening in tranen
met woorden...............
Liefde voor altijd.…
De zee en het land.
poëzie
4.3 met 3 stemmen 423 Ik houd van het wilde gewentel der zee;
Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee:
De kiel is met wakkere zeelui bemand -
En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land.
Ik houd van het dreunend gedaver der zee;
De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee:
Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand -
En 'k droom…
Zwavelzurige verdoemenis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 93 in weerlicht
slaat de hemel
breuken in het graf
opent zwavelzurige
verdoemenis die
onverlaten wacht
ongekende kracht
dondert over
een verlaten aarde
storm en hagel
trekken woeste sporen
in aangerichte schade
stilte vol geladenheid
de dodelijke spanning
zijn wij nog niet kwijt…
Bij mijn graf
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 556 Laat bij mijn graf geen tranen vrij,
Ik slaap daar niet, maar ben nabij.
Ik ben de streling van de wind,
De open ogen van een kind.
Ik ben de sprankel in je vreugd,
Ik ben de overmoed van jeugd.
Ik ben het krieken van de dag,
Ik ben de parel in je lach.
Ik ben zonlicht op het graan,
Regendruppels op het raam.…
het verdwenen Groninger land
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 83 schreien
in de felle Januari wind het geschreven
woord waar niemand nog iets over wil vertellen
de stilte is sprakeloos en op het zwijgen
na bijna dood, deze dood lijkt zelfs
ontredderd daar er geen graf bestaat
dat veilig in de armen van
moeder aarde de slaap kan vatten
want de angst regeert, zelfs in de vluchtroutes
van dit bestaan…
Eenzaam vertrek
hartenkreet
4.2 met 11 stemmen 2.380 Als vergeten staan de koffiekopjes
Op een verlaten tafel
De stoelen schuin weggeschoven
Een half uitgedrukte sigaret kringelt
De stoet is halverwege
Linten verwaaien verward
Zojuist gedolven graf omkranst
Met losgelaten bloemen, bedolven
Witte kist, voor altijd gemist
Een lege kamer borrelt na…
eenzaamheid
hartenkreet
4.2 met 14 stemmen 1.222 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.1 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
Remedie
gedicht
3.8 met 35 stemmen 10.102 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
De bewaarder
gedicht
3.3 met 19 stemmen 10.698 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
SLAAPSTER
gedicht
2.5 met 69 stemmen 17.647 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.1 met 14 stemmen 6.648 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.2 met 187 stemmen 39.731 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.3 met 444 stemmen 70.453 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.
De oude kat, de zwarte, streelt
zich met de hand…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.731 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.076 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…
Wereld
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.393 Nooit een orka gezien in de dorpsvaart,
nooit een zebra in een weiland ontmoet,
geen kokospalm in de boomgaard,
maar wereld was er in overvloed.
Boer Bethlehem had een Duitse herder,
in de stal stond een Belgisch paard.
Het Guinese biggetje zonder staart
woonde op Elba, een steenworp verder,
waar een meisje Engelse ziekte had.
Haar grootmoeder…
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.101 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo kan verlagen, zich zo door de
maalstroom van deze…
Wind- en tranen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin
't was de wind, die: de tranen opving.…
voortleven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 ga niet naar mijn graf
of de urn met mijn as
ik ben er namelijk niet
want altijd springlevend
in duizend waaiende winden
in diamanten die glinsteren
in de deken van sneeuw
ik ben de stralende zon
op het nog rijpend graan
ik ben de zachte herfstregen
die je in de ochtend wakkert
ik ben de opbeurende rush
van stille vogels in de lucht…
Marion en Romy van Buuren
netgedicht
3.8 met 29 stemmen 1.553 De wind
vlucht alle richtingen uit
de zee
schuimt van afschuw
zandkorrels
rollen als tranen over het graf
'n bloem
als schamele troost
waarop van tijd tot tijd
verdrietig regen valt…
Sta niet huilend voor mijn graf
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 972 Sta niet huilend voor mijn graf,
Ik ben er niet, ik slaap er niet.
Ik ben de zucht in duizend winden,
Ik ben de zachte sneeuw die valt.
Ik ben de zoete herfstregen
Ik ben de rijpe tarwe in de velden.
Ik ben de stilte van de ochtend,
Ik ben in de gracieuze vlucht
van buitelende vogels,
Ik ben de glans van de sterren in de nacht.…
Jim
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 221 Jim
ik stapte in bij
Port d'Orléans
Alles was anders
ik was ouder
geworden met jouw woorden
onder m'n schouders
verbergen nog steeds
vleugels in wording
Le père Lachaise
een zonnige dag
tot de volgende regen valt
Lieve Jimmi
rust zacht…