Alle inzendingen over verlies versus schoonheid

een stenen aambeeld restanten oerknal achtergrondruis, een zilveren vogel wegstervend, net als het middaguur tegen de avond, op gezette tijden diepte versus vlakte -zinloze discussie- Vergeten. Een licht in bewolkte blindheid dat oplost tussen voortijdig en definitief…

Liefde laat zich niet door rede temmen net als bloed dat kruipt en gaat Je moet zus en je moet zo niemand voelt toch waar je staat Gevoel versus wijsheid toch maar je handelen naar je hart. treft jezelf straks geen zelfverwijt en kom uiteindelijk dan nog het minst geschonden, uit de strijd…

Wat is het leven als er nadien niets is Een nodeloze martelgang vol ellende Bij verlies geen verdriet of gemis Slechts een somber troosteloos einde Waar leven we voor als er niets was nadien Dat ons naar rust en toekomst doet verlangen Geen plaats waar we naar uit mogen zien Door geen aardse schoonheid te vervangen Dan zou het leven hier…

' Ferme, stoere taal Van Unie versus unilateraal In wekelijks wel tien handelsakkoorden Mission impossible, stelt men hier vast Daarom haalt Boris àlles uit de kast!…

Kijk, daar loopt een ranke gele Blomme. Haar naam? Die felle blonde? Voor zeker Margriet. ’t Kan me echt niet schelen, verdomme. Zo’n lichaam? Mijn liefde straalt, jodelt zijn levenslied. Ze verdwijnt, ik blijf achter, als een stomme. Wat ’n blaam? Margriet zingt, lacht met mijn liefdesverdriet. Mijn stoer imago wankelt naar…

Vandaag waarlijk veel gras gevreten Heden zo spijtig, wel een must. Men mag alles slikken en bovenop nog pikken Ons land wordt nooit meer wat het was, die dikke klasse. Aanvaarden wat je niet kan veranderen; knappe slagzin Nooit zal ik zowat vijftig sjaaltjes om mijn hals knopen hoor. Partner en ik werkten tal van jaren wel voltijds Bruto…

ik liep niet zomaar voorbij want ik keek en zag schoonheid in natuur waaraan ik niet voorbij kon.…

de steen zeilt over het water kringen versus kringen gaan ze over in elkaar de zon schittert op de golfjes terwijl de steen langzaam afdaalt zijn weg vindt naar de bodem 'n strak blauwe hemel waardoor de treurwilg in knop de rust weerspiegelt in het kabbelende water *…

de steen zeilt over het water kringen versus kringen gaan ze over in elkaar de zon schittert op de golfjes terwijl de steen langzaam afdaalt zijn weg vindt naar de bodem 'n strak blauwe hemel waardoor treurwilg in knop, de rust weerspiegelt in het kabbelende water…

Brullende muizen versus vijf miljoen 't Is precies zijn vader Een regelmatigheidscriterium Het vel van de blijde intrede Het primaat sijpelt overal door Alles in één Alles vloeit in en over elkaar Welkom in mijn duisternis Het gevecht met de tijd Vermoeiend werk op zoek naar orde Niet iedereen zal lachen; hypocrisie…

Een vlotte oorlog in de Golf leek naar de hand van Bush een kolf. Verzekerd, dat-ie snel zou winnen, wou hij al te graag beginnen. Hij had van alles voorbereid en vele maanden voor de strijd z'n oorlogstuig en troepenmacht vlak bij Irak bijeengebracht. Nu is de kogel door de kerk. Het is helaas begonnen werk. De krijg verloopt al desastreus…

iemand verliezen is niet leuk, bijna iedereen weet het! maar wie niet weet wat verliezen is, kan het moeilijk begrijpen. ik heb iemand verloren... ik weet wat het is.. het is triest, donker, stil... iemand minder in je wereld.. dat is wat verliezen is..…

Er is geen foto die laat zien hoe jij nu bent. Geen landkaart waarop ik jouw huidige verblijfplaats aan kan wijzen. Ik kan alleen in mijn herinneringen reizen, terwijl ik weet dat ik je daar niet vind. Zo sta ik in de tussenwereld van het heden, met achter mij jouw onvoltooid verleden en ver vooruit mijn toekomst die zich achter…

Een verlies van iemand is hard. Je bent nog maar zo klein, maar je voelt de kille pijn. Het harde leven is gestart. Deze persoon was heel speciaal. In jouw ogen een held en geniaal. Hij beschermde jou tegen het kwaad. Deze leegte is het ergste wat er bestaat. Samen spelen in het gras.…

Vanochtend werd ik wakker Met een uitdrukkingsloos gezicht Met in mijn ogen schijnend Het oranje ochtendlicht Het gemis dat kan ik dragen Als een fakkel in de wind Het vuur dat zal hoog branden Totdat ik het genoeg vind Mijn verdriet zal eeuwig blijven hangen Voor mij kom jij nooit meer terug Hopelijk kan iemand jou vervangen En vind…

zo stil was je nooit als in de blankhouten kist verstoken van elk levensteken nog net herkenbaar alsof er iets is weggegrist waarop je niet raakt uitgekeken verbleekt tot marmer bekende trekken uitgewist elke kans op terugkeer geweken onomkeerbaar dood alsof God zich heeft vergist en je zo weer zult gaan spreken…

hij alle tijd in de schemer van zijn hart zaagt twijfel aan zijn poten hakt pijn hem steeds in moten verliest hij alle strijd in het donker van zijn geest maalt waanzin zijn gedachten al, ik weet niet hoeveel, nachten verliest hij voor altijd in het zwarte van zijn ziel slaat vrees reeds grote gaten in waar nog reserves zaten verlies…

Zonder nog een traan te laten rollen Gum ik alles weg Wat me nog aan jou kan laten denken Voor mij ben je niets meer dan een stukje verbrande foto een vaag weggestopte herinnering die ik zonder twijfels verder wegstop om op een mooie zomerdag weer aan je te denken en te beseffen dat ik gek was je ooit te laten gaan Maar ik kan het niet meer…

Een doolhof met gedachten door de dood van je vriend wat is er toch gebeurd? en wat was je laatste zin? Even gaat alles aan je voorbij tijd staat stil, gevoel staat uit er is nog zo veel dat je nog had willen zeggen. Hoe was die laatste blik en wat was die laatste grap? het staat niet zuiver in herinnering en dat, dat doet verdomde pijn…

Zo wennen wij aan een verlies dat lijkt op wat ons bij het bukken uit de zakken glijdt. ------------------------- uit: 'Overval', 1997.…

Altijd zal verlies pijnlijk zijn, nooit wordt het als voorheen. Altijd zul je dierbaren blijven missen, nooit wordt zoiets gewoon. Altijd zal het blijven schrijnen, nooit tot bloedens toe, dat niet. Altijd zul je hem toch missen, nooit zit je zonder dit verdriet.…

Zwaar kan een last zijn hoeveel weegt zoveel jaar verdriet onzichtbaar meegedragen in de tijd slijten doet het nooit en als er ooit duidelijkheid komt of er iets is na de dood je hebt het altijd al geweten hij was immers altijd bij je in hart en geest als een vlinder in de zon danst de ziel zo vrij op de melodie van onvoorwaardelijke…

verbloem het verlies in schone zinnen en laat bezieling in uw kamers dringen tot de grenzen van de koude vrees die men in vergeelde boeken leest…

Woord dat je bent zo weg en denkelijk verloren gelegd ik zoek je tevergeefs op alle juiste plaatsen je naam roep ik nee fluister ik verliefd je vrezend je beminnend de vreemdeling die je werd in mijn gedachten uitgewist als slecht geschreven letters aan elkaar gerist verlies ik de herinnering aan jou als grijze haren op mijn kussensloop…

een kind staat stil te kijken mamma huilt, zegt heel zacht pappa is nu bij de sterren het kindje kijkt haar niet begrijpend aan maar pappa is toch sterk hij is toch een soldaat waarom is hij dan dood gegaan hebben die mensen daar hem dan pijn gedaan in zijn ogen blinkt een traan hij drukt zich heel verdrietig en verward dicht tegen…

Woorden schieten tekort Het is je leven dat instort verdrietig is het gemis alles is donker je leeft in duisternis de wilskracht is verdwenen je kunt niet stoppen met wenen waarom toch, waarom dat is je slotsom begrijpen zul je het nooit je voelt je berooid.…

Ik kan mezelf niet langer meer verbergen achter smoesjes en omhalen Nu de tranen dwalen alles blootgelegd Valt er niks te halen…

Het is verdwenen Als sneeuw voor de zon Als een blaadje in de lucht De tijden van komen Veranderden in tijden van gaan, nooit meer zien Het missen van jouw lach Als de mooie ochtendzon, Het voelen van de aanwezigheid Geschreven in de ziel Als een herinnering aan jou Zal ik altijd aan je denken…

Mijn liefde voor jou, is nooit jouw liefde voor mij. want jij hebt het niet door, de pijn die het doet. Je laat me lopen, lopen zonder moed. Ik heb je lief. maar jij moet weten, zo kan je het vergeten. Aan wachten doe ik niet, Het is maar hoe je het ziet. Voor jou doe ik alles, tot op een moment. ik bedenk het is genoeg, Ik zeg bye tegen…

ik ga wankel door de dagen van onwezenlijk besef in soms trage, lege uren naar het moment, nu zo nabij en onvoorstelbaar, dat jij niet tastbaar meer zal zijn herinneringen oud en pijnlijk vers verdringen zich ik lachte overdreven nog vandaag naar vrouw met kind op straat, eet chocolade die mij smaakt en voel me schuldig mijn…