Alle inzendingen over verloop

ja, er is nog ruimte tussen vloedlijnen en wassende maan nog tijd te gaan, stranden te struinen, te verstuiven als duinen, totdat we verliezen in verdwalen het lichaam mank gaat we grond en ogen met sterfhout behangen wennen aan vocht uit verse wonden, wennen aan de bres in de haag troosten met snoep dankwoorden spuien…

De fabrieksspoorbaan loopt stil en verroest door 't bos, is een wegwijzer.…

De vluchten van Schiphol naar Parijs verlopen voortaan bio-gewijs. Bij de tussenstop dringt zich een friet op met Brussels stoofvlees en mayonnais'…

buiten tijdsbesef vormen jaren het lichaam een soepel verloop in de bloei van het leven buigt wilskracht lome stappen…

trijp en velours uit een zwaar bestoft verleden de verlopen tijd drukt een laatste stempel op het straatnaambordje Trijpstraat te Hengelo…

verborgen in een zacht, borrelend aquarium - men hoort noch ziet het - maak je in wachttijd trage wentelingen het verloop van de tijd neemt je mee naar het ongekende licht en een aanzwellende kakofonie je oerschreeuw - bitterzoet - is de geworpen steen die het water tot leven wekt en zie: de dag is verstreken het verloop van de tijd…

zijn het details of eerste opvattingen die beslissen over het verdere verloop van communicaties ik heb geprobeerd de details af te trekken van die opvattingen verbazend … hoe stil het werd!…

haar lijf haar lief haar leden haar stem, gebaar, haar schreden, haar vreugde, pijn en spijt haar naakte eigenheid onteigend In 't verloop der tijd…

Als ik alles opgaf wat van waarde was in mijn leven, kwam het, na verloop van tijd, toch terug naar mijn leven, zoals na eb de vloed op komt afhankelijk van die mooie, mysterieuze maan.…

Het jaar 2000. Voor wie ’t niet meer wisten: de meeste stemmen waren voor Al Gore maar toch ging Bush er met de winst vandoor. Thans vreest men stembusleed door extremisten. Die angst is ongegrond en overbodig want daarvoor blijkt Al Qaeda dus niet nodig.…

Amorfe zweem van liefde bezoedelde het vals geluk Tanende macht in verlopen pracht Slordig gevoel van geloken passie Talende aantrekkingskracht van het otium wacht…

De oude dame van de overkant Haar paspoort is al jarenlang verlopen Ze doet haar voordeur bijna niet meer open Is bang dat ze bij een controle strandt Toon toch uw arm, zo heb ik haar geleerd Daar is een nummer op getatoeëerd…

Hoe zal het einde verlopen, Wat kan ik dan nog hopen? Wie deze vragen heeft, Moet zich wel bedenken Er nauwelijks aandacht aan te schenken, daar alles verder leeft. Het einde lijkt misschien dichtbij, Maar voor een dichter, immer dichterbij.…

een lege tafel en vier stoeltjes symboliseren het verval van een verlopen seizoen zoals ook de bladeren op de grond getuigen van weleer met een gevoel van wat geweest is is geweest blijf ik toeschouwer in de kilte van de tijd...…

en dan plots bloedmoe gevochten stroomafwaarts terug naar de ongekleurde wereld verlopen vlucht blind botsend tegen ieder raam uitgeput verslagen leeggelopen overgave de laatste zucht…

De internationale Vrouwendag Is bij ons thuis een beetje stroef verlopen Ik was een geinig setje wezen kopen Waarin ik haar bij kaarslicht voor me zag Toen is ze me toch zo gemeen gaan knijpen Ik schijn van vrouwen weinig te begrijpen.…

het begin het diffuse mistige begin is het mooist er is hoop opwinding en angst alles ja alles is mogelijk en dan het broze verloop van het feest het verteerde vuur dat als as de luwte buiten het blikveld vindt…

ik snij een stuk van mijn hart daar waar jij tot dusver vertoefde dat stuk zal langzaam afsterven daar er geen ruimte meer is voor jou er zit nu een litteken dat na verloop van tijd zal helen op de tonen van de wind…

Het is mijn huid die ik niet wil verkopen Ik lijk dan wel verlopen door jaargetij aangetast Maar voor geliefden ben ik zoete herinnering: toen romantiek hun beider naam of initialen in m'n dikke huid heeft gekrast.…

Op grote stukken van de autowegen Zijn autobanden in het nat verzopen Het onderhoud is niet zo glad verlopen Dus kom je nu enorme kosten tegen Straks wordt, zo heeft men stroefjes toegelicht Het ene met het and´re gat gedicht…

ballon en dan plots bloedmoe gevochten stroomafwaarts terug naar de ongekleurde wereld verlopen vlucht blind botsend tegen ieder raam uitgeput verslagen leeggelopen overgave de laatste zucht…

hier is alles stilte zoniet verstilling dit schuldig landschap met op het oog een eeuwige rust heeft na verloop van jaren dan eindelijk zijn vrijheid herkregen…

Wat na verloop van tijd gewoon gebeurt, Herinneringen worden vaak gekleurd.…

en slijtage niet meer telt natuurlijk is het zo dat allengs mijn rug naar dichterbij helt, waar het aangezicht eeuwig wordt verlicht, mijn tijd verlopen is en enkel de laatste liefde nog geldt…

Weerzien is niet vanzelfsprekend en zeker niet alledaags Wie verzekert er dat je degene die je vandaag vol vertrouwen gedag zwaait, waartegen je zegt: tot weerziens, dat je diegene na verloop van tijd heelhuids weer zult zien?…

Een iets ander verloop in dit verhaal, dan dichtte ik nu in een wereldtaal!…

De poging om een oud kantoor te slopen, Is helemaal niet volgens plan verlopen, Waarop bij mij een licht is opgegaan: Zo’n afbraakklus, zo krijg ik in de gaten, Dat moet je aan Al Qaeda overlaten.…

Wie krijgt er na verloop van tijd de geest? Wie gaat er dóór, na de auditieronde? Kijk morgen weer, vlak na het avondmaal, Want dan is er opnieuw een Pausjournaal.…

het maken is een puike bezigheid al zullen ook veel scheppers dan reeds zuchten na vonken dagen roze wolkenluchten die worden donker na verloop van tijd en maanden later krijst de parasiet hij groeit en groeit … gelijk met uw verdriet…

Je moet het doen in drie minuten tijd, Die avond moet het lied perfect verlopen, Je kan alleen maar op het beste hopen, Maar onze Trijntje wil méér zekerheid. Bang dat ‘t op het podium gebeurt, Heeft zij uit voorzorg al haar jurk gescheurd.…