inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 50.545):

Telkens

telkens als ik
een kleed afleg
zie ik na de woestijn
een herkenbare weg

als ik mijn schrift
ooit niet meer aanleng
zal er dan een beeld zijn
waar mijn ziel zich
weer opnieuw in grift

of zal het laatste
mij eeuwig naken
een nog verdere vulling
van mijn testament wraken

soms, kijk ik willoos
in het veranderlijke
en ervaar de sfeer
van het vergankelijke
in hedendaags zijn

zal ik opnieuw opstaan
in de ouderdom, maar
als immer in aanvang
kinderlijk klein

of is de lucht open
mijn dracht verlopen
en slijtage niet meer telt

natuurlijk is het zo
dat allengs mijn rug
naar dichterbij helt,
waar het aangezicht eeuwig
wordt verlicht,
mijn tijd verlopen is
en enkel de laatste liefde nog geldt


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 12 januari 2014


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 240

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Jeroen Splinterman
Datum:
12 januari 2014
Erg mooi, om steeds te herlezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)