Alle inzendingen over verre blik

vrede is ver van waar geweld, agressie, onrecht, hebzucht, en honger regeren vrede is dichtbij in samen delen samen strijdbaar opstaan bewapend met miljoenen lichtjes het dreigend duister weren vrede van binnen is leven respecteren…

Als ik stil naast je lig Zo stil naast je lig In het vroege ochtend licht De geur van liefde nog om je heen De eerste vogels beginnen te zingen Een vroege auto die de weg opzoekt Weet ik dat het goed is dat je mijn plek hebt gevonden De plek die ik zo vergeten was .... Zo heel dichtbij Maar soms zo ver ... Zo vergeten ver Als ik naast…

dromerige blikken doen vermoeden dat verlangens nog niet gedoofd zijn de hunkering in haar ogen verraadt het geheim van haar hart zijn betoverende lach laat haar ontwaken uit een verre droom waarin ze even was vergeten hoe mooi de wereld eigenlijk is…

Gedwee laat ik me meevoeren Bedwelmd door je hypnotiserende parfum In de ban van je indringende blik Naar verre oorden Die niet van deze wereld zijn Onbekend terrein doch vertrouwd Mijn ogen weten wat ze zien Mijn hart bedriegt me niet Een echte illusie…

onbeweeglijk stil stoft het op planken van boeken soms vliegen de blikken nog wel eens over de kaften eens trots gelezen boeken waar de schoonheid in gekerfd staat verloren tastend staan ze in de schemering van de herinnering………

Weer treft mij haar schuwe blik. Ze komt iets dichterbij. Ik lees iets van schrik. Steeds weer denk ik dan: Waar zijn haar vriendinnen? Weet dan niemand van wat er daar schuilt vanbinnen? Ik groet haar bedeesd groet ze terug. Verbaasd staat ze daar en weg is de brug. Haar nu stralende blik. Liep iedereen bij haar vandaan?…

Haar blik staart oeverloos, zonder begin of eind. De ogen zijn dof en glansloos, zodat de geest wegkwijnt. Snakkend naar lucht, van uitputting verstijft. Niet één kleine zucht, die haar verder drijft. Het loodzware juk moet ze zelf dragen, ze durft het aan niemand vragen.…

Een blik op de weg toont rijen van blik op de weg: ik ben ingeblikt!…

onbeweeglijk stil stoft het op planken van boeken soms vliegen de blikken nog wel eens over de kaften eens trots gelezen boeken waar de schoonheid in gekerfd staat verloren tastend staan ze in de schemering van de herinnering…

keurend vrolijk verlichte gangen glanzend blik blik vol verlangen blik op blik een amourette feestelijk verpakt glanzend gelakt maar niet van staal verlang naar verlangen hoe lang al geleden zo'n blik op mij…

Zonder woorden alleen een blik tussen jou en mij we weten allebei het is voorbij.…

aan de wijze meesters een gedicht iets dat rijmt mischien niks geleerd niks begrepen een teken in mist de d en t uitgewist foutjes komen in een ergenis transparantie in een blik de eeuwige vraag is een kick gelukkig brengt de schaduw licht tot leven voorspel een naam voor heel even daarna komt het terug een mes doet pijn ook al…

Margrieten staan te pronken in blikken emmers ik kik er van op…

zoals je soms mijn haar aanraakt een lok verplaatst zo teder en dan een woord of slechts een blik dat kleine heel mijn dag goed maakt…

Studenten hebben toch nog idealen: Nu Unox steels de oude erwtensoep vervangen heeft door nieuwerwetse troep voeren zij actie om haar terug te halen. Ik hoor ze daar hun erwtensoeplied schallen en denk onwillekeurig: Soep met ballen.…

Met ogen als vuurtorenlichten Tuur ik naar verre kusten en wacht, Op overzeese berichten. Ik zit in het donker, ik wacht, ik staar Naar schepen die langzaam komen, Met lichtende blikken zoek ik naar Het schip uit het land mijner dromen.…

Rosetta het eerste ruimtevaartuig in de geschiedenis in een baan om een komeet Rosetta Indemeij was 90 toen zij in de omgeving van Auschwitz overleed niet vernoemd blijft haar naam toch met die andere Rosetta verbonden…

Ze beleeft het zand, de zee sterren; de ogen van de nacht maakt leven in een handom- draai geluk in een doosje spreekt zomer met glimlach is overal, in de taal van ongesproken dromen in het vuur van de berg achter de zinnen van geliefden in het spoor van adem op glas tussen de tranen van het mos in mijn aquarellentuin van geweten; stilleven…

Ik ben van u zo verre, Ik waar bij u zo graag, En zeide u alle de liefde Die ‘k in de ziele draag! Ik fluisterde u in de oren Zo geren een enkel woord! -ik zong het reeds duizend keren! nog hebt gij het nooit gehoord! Ik zong het aan de rozen Wel honderd, honderd maal – Licht heeft het afgeluisterd De wilde nachtegaal.…

kwam jij eraan En ook al kleurde de hemel grauw scheen ons die hemel onaangedaan In de mooiste dromen kuste ik jou en keken wij elkaar met liefde aan In die dromen bezworen wij trouw en oneindig, vol liefde samen gaan In mijn mooiste dromen zag ik jou naderend in mijn eenzaam bestaan Je haar blinkend in ’t morgendauw kwam je daar uit ‘t verre…

Het was al een week vol schokkende dagen, de seizoenen zijn in de war onbegrijpelijk overweldigt het getij me dus mag het echt wel lang sneeuwen. Al zie ik ook de groei, veel bloeien hoeft niemand echt perfect te zijn, alles mogen ze gebruiken uit leven, geniet jij daar maar de geneugten. Warm je gerust in koele nachten elders in het tegenovergestelde…

Ik heb geen zin voortijdig te verscheiden, Een maaltijd eet ik daarom nooit uit blik, Ik zorg dat ik geen bisfenol inslik En kassabonnen tracht ik te vermijden. Dat is de reden dat ik nooit betaal: Opdat ik kerngezond de honderd haal.…

als het verre zicht is begraven in het verleden als loze hoop er slechts is om te beleven zie ik niet meer dat wat komt voel ik niet verder dan de scherven van oud zeer ik adem alleen om door te leven het kan niet anders mijn blik raakt verstrikt in een machteloos web door anderen eerder maar door mij nog verder geweven…

Vanavond kwam hij niet meer vurige hemel krijsende zeemeeuwen bloedende wonden aan velerlei gevoelens ten prooi voorwaarts gestuwd altijd en overal weer het zelfde mysterieus zijn de gekleurde vogels gouden hemel verre horizonten en jouw blik die boekdelen sprak…

vlinder vlieg vlindervrij verloren vleugels vergeten vlinder vandaag voelen vlindervluchtig voorbij verre horizonten in jouw blik één vleugelslag van jou vandaan verwarmend vlinder vrij vlindervredig één zomer lang verdwaald verhalen van vandaag…

Ik weet niet precies, wat ons te wachten staat... maar ik voel, dat er vele zielen zoekend zijn. Ik weet wel, dat er zielen zullen gaan schreeuwen, roepen uit onwetendheid. Alleen God weet wat ons te wachten staat, ook al probeert Hij tegen kwade krachten in. Alleen God, had ergens, hoe dan ook een goede bedoeling in het geheel. Het is de…

steel de liefde uit je ogen ontvoer de lach van je gelaat haal de woorden uit je lippen wis het gevoel dat jij achterlaat ben nog opgesloten in verwarring fluister jouw naam in mijn hoofd denk aan al die zoete dingen die jij mij al zo vaak had beloofd teruggaan naar recent verleden naakt en zonder schroom zag ik mijn prins verschijnen…

mijn hart danst van verlangen in het ritme van onzekerheid het jaagt mijn warme bloed in al mijn verliefde cellen gedachte aan dit erotisch festijn vult de nachten met dromen droomt de nacht die gaat komen laadt mijn passie met hartstocht vage contouren van zilverdraad in een web gevangen geraakt glij ik langs de ragfijne banen naar de…

als het verre zicht is begraven in het verleden als loze hoop er slechts is om te beleven zie ik niet meer dat wat komt voel ik niet verder dan de scherven van oud zeer ik adem alleen om door te leven het kan niet anders mijn blik raakt verstrikt in een machteloos web door anderen eerder voor mij geweven ben ik wel bevrijd…

we voeren van het grote eiland naar het kleine in het begrensde landschap van de boot toe, lach nou, zei ze vanachter de camera sieraden bungelden onstuitbaar mee zijn verre glimlach wrong zich stroperig naar buiten hij keek door het raam opdoemende rotsen weerkaatsten zijn blik hij deed de ogen dicht…