186 resultaten.
Zij kwam, verschrikt, uitdagend, onverwacht
gedicht
3.0 met 178 stemmen 177.338 Zij kwam, verschrikt, uitdagend, onverwacht
en wankelde mijn armen in en zag mij aan
ik zag haar ogen vochtig, donker en verleidend staan
in een vermoeid gezicht - zij bleef de ganse nacht
en stamelde mij toe dat zij een offer bracht
aan mijn verlangen - en brak in tranen uit
en lachte schamper, roekeloos en luid -
het was een vreemde trieste…
Zij kwam, verschrikt, uitdagend, onverwacht
gedicht
3.0 met 3 stemmen 6.865 Zij kwam, verschrikt, uitdagend, onverwacht
en wankelde mijn armen in en zag mij aan
ik zag haar ogen vochtig, donker en verleidend staan
in een vermoeid gezicht – zij bleef de ganse nacht
en stamelde mij toe dat zij een offer bracht
aan mijn verlangen – en brak in tranen uit
en lachte schamper, roekeloos en luid –
het was een vreemde trieste…
HEFTIG OGENBLIK
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 86 Hij plukt wat bonte, tere kroontjes vol geur,
hoort niet Tom Poes' verre verschrikte gil;
een ongenode bok nadert, eerst stil.
Plotseling springt dat dier met woeste wil
naar het beoogde doel, toont sterke voorkeur
voor Ollies achteruitstekende bil.…
vogels zingen weer
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 1.235 in het gras van de duinen
lig ik te grasduinen
met jou
de zon op mijn rug
doortrekt jou enig kou
van de grond
vochtig voorjaarsdauw
vogels zwijgen verschrikt
een korte kreet
die hoort bij het leven
wat heet
de zon brandt feller
warmt gans mijn huid
en jij kruipt langzaam
onder mij uit
vogels zingen weer
in jou
---------------…
De flow van duizendschonen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 113 zij zomerbloeiden lang
in een herfst die wij
nooit zullen vergeten
omdat zij kleuren
deelden in de meest
lieve stukjes van ons leven
hun trossen waren
kleine bosjes schoonheid
hooggesteeld naar zon
wij droomden liefde
volmaakter dan de
werkelijkheid rondom
tot een geluid
ons paradijs verstoorde
hommels in de lucht
met verschrikte…
Stukje extravagant
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 78 ik las gezichten
in de aftelmodus als
voorbijgaand verkeer
verschrikte ogen
lijven uitdagend
naar voren gebogen
haren dwarrelend
in de trekwind van
passerende treinen
heb niets met
zielloos plasma dat
vloeit op het moment
heb er zelden eentje
gekend waarvan het
talent alle harten brak
die met een lach
en blik de wereld…
Vreugde in januari
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 185 Ik weet nog dat jij
net als ik verdwaald
in een pijnbomenbos
verschrikt door het geblaf
van een troep honden
een jacht begonnen
Mijn rug tegen de stam
jou in mijn armen, voelen
hoe de boom tegen mijn rug
door de wind bewoog
jouw angst verdwenen
ontspannen onze handen
Maanden later ruik ik
nog steeds de geur van hars
bij het dragen…
de raadsels in je ogen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 451 je kleurt de
raadsels in je ogen
met blauw omkransd
ontsnapt in groen je blik
wat lichtelijk verschrikt
omdat ik naar je kijk
ik zie de verte
in je zorgelijk staren
een rimpel gaat spontaan
gedachten baren die je lijf
laat huiveren en je lippen
woordenloos doen fluisteren
mijn handen luisteren
op je wang en voelen
in de zachte…
de kracht van autisme (2)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 41 ik hou mezelf
stil als een muis
rust doet mij goed
in het grote huis
dat toch de wereld
voor mij steeds is
mij hindert het leven
in een grote menigte
bij het winkelen ook
als het geluid daarvan
als nooit stoppend
altijd overal stormt
al zou ik het willen
ik weet gewoon niet
hoe haar te stoppen
ook begrijp ik niet
waar wat mij verschrikt…
zoëven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 129 zo dobber ik dan stuurloos rond
daarvan doe ik u steevast kond
in verzen nauw verweven
tijd verschimmeld op den duur
zei ik verschrikt zoëven
amechtig klampt de mensheid aan
omdat men tóch vooraan wil staan
zo gaat dat in het leven…
AAN U
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 457 Schrijf wat mij verschrikt en steekt
gij publiek, dat mij veracht.
Uw gedicht…
Oorlog 1943
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 730 Oud en breekbaar
tussen twee soldaten
in grijs, komt ze
verschrikt naar buiten
wij kinderen
van amper acht
zitten op de stoeprand
en kijken toe
hoe door de
geopende voordeur
zij bleek en verward,
grijze gepermanente
krulletjes over
haar gezicht waaiend,
haar zwarte
handtas vastgeklemd
door de soldaten
vastberaden naar de
wachtende…
Een handvol dromen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 336 wij zagen de
rouwstoet in passeren
keken elkaar aan
legden voorzichtig de
kaarten op tafel waarop
onze gedachten staan
een eerst bericht
verschrikt gezicht
familie en gezin
tal van regelingen
die gelijk beginnen
in ongekend perspectief
heden en een nog
onvoltooid verleden
verstaan de toekomst niet
verdriet en verlies
het…
lange tenen
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 320 ze hebben tenen
tenen, om u tegen te zeggen
stengels van tenen
lianen zelfs
om verstrikt in te raken
verschrikt van te worden
hoezo, hoewaar, daar zo
vergeet de rest maar
denk aan jezelf
neem ikke eerst
de norm, de wet
is gewijzigd
hier heerst de ander
nieuwe benen nog
langere tenen
vergeet wat je weet
onthou niet wie je bent
maar…
Storm over San Enrique
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 552 Voor een maagd uit glas in lood
knielt de zwarte pater,
kust verschrikt zijn rozenkrans
en prevelt een gebed.…
Ijzige blikken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 119 je ogen vlamden
schroeiden mijn huid
verschrikt dook ik achteruit
wist van je temperament
maar deze explosie
was voor mij ongekend
er waren geen woorden
waartussen emoties laveerden
slechts de eruptie om te trotseren
woede koelde door
ijzige blikken en bevroor
toen ik probeerde te schikken
wij zijn het absolute
nulpunt binnen…
warda
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 213 een grijze vogel vliegt
verschrikt op
een jonge man schrijft
zijn geliefde
liggend in het gras
hij is ver van haar
geluk huilt in zijn
dromen
toekomst ligt in het
verschiet
nog even geduld
het wolkendek trekt dicht
donker, dreigend…
de jonge man deert het
niet
hij denkt aan haar
voordat de regenbui hem
zal doorweken…
Nieuwjaarswens
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 280 Als de laatste dennennaald
verwijderd is van 't kamerbreed
en het sprookjes-sneeuwtapijt
verworden is tot modderkleed,
als romantisch kaarsgeflonker
vlekken naliet op 't dressoir
en de geur van oliebollen
hangt in 't hele huis nog zwaar,
als door vuurwerk vingerloze
handen alle zijn verbonden
en de dodelijk verschrikte poes
is toch teruggevonden…
lacht je zacht gezicht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 473 je kijkt naar mij
maar bent mijn
horizon al lang voorbij
doolt in onbekende verten
ik voorgrond niet
in een wereld waar
de waan het spook verscheurt
en vreemde geesten krijsen
toch wil ik
bij jou blijven
als een laatste draad
voor je ons voorgoed verlaat
ik pak je hand
je kijkt verschrikt en
voelt ineens je eigen ik en
lacht…
Een hert dwaalt door de mist.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 200 Nu de nevel is opgetrokken
en het licht op rood springt
zie ik haar voor me, een verschrikt hert
met grote lieve ogen.
Ik schakel naar tweede en prevel zacht;
wees niet bang voor warmte en poëzie.
Mijn schrander, lieflijk hert, voel je vrij
en kom je laven aan de bron.…
Allerzieligst
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 3.247 hoe, hoe
hard roept de uil
deze nacht
hij klaagt
de stenen uit de grond
die statig dansen in de valavond
hun scherpe schaduw kruipt verdacht
de kraters van de maan verlaten
één voor één de donkere dagen
ze klauwen grauwe wolkenlagen
en hebben mij de vrees gelaten
een oude eik,
in de leegte geboren
kraakt mijn stap
voor stap verschrikt…
Dood Kindje
poëzie
3.0 met 160 stemmen 37.499 Men gaf hem op 't geboortefeest
Van hand tot hand, tot, stil en lief,
Een gast hem kussend aan de lippen hief,
En allen keken... later is gezegd:
Hij gaf een zuiver klein geluid,
Verschrikt en schoon, zoals een nieuwe fluit,
die men probeert en peinzend nederlegt.…
Smekende ogen
hartenkreet
4.0 met 23 stemmen 1.186 Blub blub zegt de goudvis
Met ogen groot en verschrikt
Zijn vissen intuïtie op scherp
Iemand heeft het op hem gemikt
Een enorm gat in de vissenkom
In één tel is hij zowat gefileerd
En ook nog met brute kracht
Op de keukenvloer gelanceerd
Blub blub zegt de goudvis
Kijkt met smekende ogen omhoog
Komt iemand mij nog redden
Het is me hier…
Droom zonder eind
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 127 langzaam wegebde
in een steeds zwakker pulseren
kon de dood hem niets meer leren
zij hebben elkaar de hand gegeven
samen broederlijk het glas geheven
proostend zag hij plotseling de zeis
met een nog vaag glinsterende kling
met op het scherp van de snede
zijn nog donkerwarme bloed
hij is als de donder verdwenen onder
het mompelen van een verschrikte…
Iris in a sticky situation
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 985 Plots spert ze haar ogen open,
ziet de gouden honing lopen
langs haar zonbeschenen dijen,
zoekt verschrikt naar wilde bijen,
maar beseft dan vol berouw:
ze is een zedeloze vrouw.…
DODENHERDENKING
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 481 Met mijn kleinzoon
loop ik tussen de kruizen
Opa, ik ben bijna even groot
hardop leest hij de namen
ineens stopt hij
verschrikt.…
Dampen de flanken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 106 op dwaze dagen
gaan gedachten jagen
hollen hoeven
vonken ketsend snel voorbij
op hol geslagen
in een briesende galop
oortjes in de nek
ontembaar is de rug gestrekt
de vrije teugel is genomen
in de dolle jacht op dromen
die met verschrikte blikken
abrupt door chaos wordt gestopt
nog dampen de flanken
rollen woeste ogen in paniek…
Vissen en vader
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 242 Het kleine joch schopt steentjes
voor zich uit fluitend op zijn vingers
verschrikt hij vogels aan de waterkant
waar hij de vissen voert, azend
op grote vangst, ’t liefst een karper
of dezelfde snoek, die hij met vader ving
hij zou ‘m herkennen, die blinde vlek
en de ring van vuur achter zijn angst
in zijn handen ligt vaders favoriet…
het schooltje van zijn jeugd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 430 de wereld
om hem heen verdween
als hij zijn vriend maar had
zijn houvast met
het leven van voorheen
de geur
van thuis zit in zijn kleren
hij hoort nu nog
hoe kinderstemmen leren
in het schooltje van zijn jeugd
de zwarte dag toen
angst het dorp verschrikte
en iedereen zich schikte
met het wapen
van vergelding in de rug
hoe…
zijn lichaam was van hout
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.141 de wereld
om hem heen verdween
als hij zijn vriend maar had
zijn draden
met het leven van voorheen
de geur
van thuis zit in zijn kleren
hij hoort nu nog
hoe kinderstemmen leren
in het schooltje van zijn jeugd
de zwarte dag
toen angst het dorp verschrikte
en iedereen
zich schikte met het wapen
van vergelding in de rug
hoe moeder…