7529 resultaten.
Sneeuw
poëzie
4.0 met 1 stemmen 716 Vlokken, vlokken, vlokken,
gesteven schuim,
met scheuten en schokken
door 't ruim!
Ze zakken
bij pakken,
en, als er wind in zit,
waaien ze, waaien ze,
draaien ze, draaien ze, -
de lucht is donker van wit.
Eenbarelijk buien!
De grond wordt zat;
en dikker kleven de kuien
wat.
Ze leven,
die losse wittigheên!
Ze wervelweven,
ondereen,…
Avondrood brengt
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 158 een rode gloed
betovert
een stille avond
na geflirt
tussen
zon en zee
wordt de horizon één
met rustig
kabbelend water
fenomenale kleuren,
weerspiegelingen
van roodoranje
geboren uit liefde
van natuurelementen
drijven eindeloos
mijn geheugen
legt vast
al dit moois
op mijn netvlies
voor eeuwig
gebrand!…
de nevelbrug
hartenkreet
3.8 met 15 stemmen 181 In een landschap wild en onbedwongen,
vloeit een beekje vol verlangen.
een prille lentezon laaghangend,
belicht een brug, in neveldraad gesponnen.
het klare water zo zacht kabbelend,
zocht kronkelend zijn weg naar zee.
zelfs mijn schaduw onderwater nam gedwee,
de vele hindernissen, moeiteloos en zonder struikelen.
het onbekende van dit woelig…
Het algoritme van het brein
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen 129 Het algoritme van het brein
als machinekamer
dendert voort
Nooit was de vernietiging zo groot
De schoonste bloem vermaalt
in rekenkundige modellen
Een mooie wereld ging ten onder
Een starre geest telt onze dagen af…
Natuurlijk is het de natuur
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 170 En zeg nou niet, da's de natuur, want DAT weet ik nou wel
ik kan er niet tegen, zeg eens eerlijk: WIE WEL?…
Troostman
hartenkreet
4.4 met 25 stemmen 3.917 de verbondenheid
Tussen jou en mij
verstrikt in de tijd
Ik mis je warmte
en zachte accent
Voel me ontheemd
nu jij er niet bent
Ik mis je aandacht
val sta op en zweef
Vervlochten gevoel
koester en vergeef
Ik mis je lief maatje
mijn luisterend oor
Knellend in mijn hart
tot ik je wederhoor...…
tussen grijs en grauw
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 52 tussen grijs en grauw
brengt één ijspauw kleur in
de morgenstilte.…
de visarend
netgedicht
4.6 met 8 stemmen 162 sierlijke vleugelslagen
maken hevige wind
een bruinwitte schicht
raast
sneller dan het
licht
Om dan even te zweven,
beter dan
een vliegtuig
enkel wat wolken
belemmeren zijn
zicht
als jager geboren,
hangt hij hoog in
de lucht
Om plots dan
in zee te vallen
echt doelgericht
na weinige tellen
schiet hij omhoog
met tussen zijn…
moeder natuur
hartenkreet
4.3 met 9 stemmen 194 o, moeder natuur
rein en zo puur
de wind en de zee
spelen gedwee
met aarde en zand
scheppen een band
de zon en de maan
een storm of orkaan
bloemen die bloeien
dieren die stoeien
ze laat alles begaan
een hemel op aard
is er ontstaan!…
Regen
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 136 Geef mij de regen
een zomerregen
waar ik nat kan worden
liggend in het gras
Laat mij wachten
op de regen
van de ochtend tot de avond
Ik zal wachten
als de bladeren van bloemen
waarin ik de samenhang
kan zijn met alles
een ontkiemen
een belofte
voor de volgende dag
Dan zal ik drinken
van het water
Dan zal ik dichter bij
de aarde…
liefde is de naam
hartenkreet
3.4 met 21 stemmen 1.397 Jij…. zalig gevoel
vervlochten met mij
De grijns om je mond
maakt me vrij en blij
Jij… heerlijk gevoel
elke dag steeds weer
Bloeiend en groeiend
kriebelt als een veer
Jij mooi puur gevoel
niet te omschrijven
Vervuld vol verlangen
altijd willen blijven
Jij…..hemels gevoel
door passie gedreven
Liefde is de naam
in harten verweven…
Onder het dons
hartenkreet
4.2 met 33 stemmen 1.471 Ik leef in dagen
waar liefde woedt
Passie in mijn hart
brandende gloed
Mijn droom ben jij
zacht tegen me aan
Samen vervlochten
De nacht in te gaan
Ik voel en.. ik voel
jouw warmte in mij
Versmolten tederheid
Liefde is zo dichtbij
Ik huil in mijn slaap
soms tranen van geluk
Zweef door de nacht
veilig en verrukkelijk
En in de…
dicht op de huid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 137 in labyrinten verdwaald
zoekt ze met het kind
naar een luchtspiegeling
de hemel een verdampte koepel
verschroeide verlangens
in stolpen bewaard
gemangeld laveren ze tussen
de vervlochten grondtonen
van wanhoop en weemoed
ze klauteren op rotsig niemandsland
de duisternis kruipt met hen mee
alle ruwe kanten op
moeder wijst naar de…
In halfduister stijl
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 93 wij speelden met licht
dat langzaam doofde
alleen nog weerkaatste
in een schitterend vergezicht
schaduwen kropen
uit krochten vervlochten
de woekerende schemering
terend op jaren herinnering
geluiden verflauwden
in hun scherpe tonen
stilte bouwde al dromen
in halfduister stijl
ik zag je gelaat
tot in de kleinste maat
vervlakken…
Ongebonden
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 348 Zal ik jouw haren vlechten
klinkt het vragend terwijl
schijn bewegingen borsteloos
langs rood en weelderig gaan
glimlachend kijk ik haar aan
en vraag om een spiegel
zodat wij samen een buste vormen
vervlochten met eerder
gedachten gaan terug naar
de vorige eeuw waarin
het elke dag vlechten
een dagelijkse strijd was
en wapperende…
draadloze zegen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 400 beschut in ons warme huisje
met buiten harde wind en regen
waait de internet verbinding steeds weer uit en aan,
als een vlammetje reikend naar de draadloze zegen
maar mijn humeur gaat langzaam
en grondig naar de maan
had ik niet voor negen euro negenennegentig
één gigabyte gekocht
voor de verbinding met heel het al en zijn sterren?
waarom…
Judith
poëzie
3.4 met 9 stemmen 1.957 Toen Judith Holofernes' donker hoofd
Zag in de tent op 't gouden praalbed stil,
Heeft zij, vóor dat de rode lippen kil
En 't oog van laatste leef-glans was beroofd,
Haar lippen op des Veldheers mond gedrukt,
Veilig bezittend wie zij 't leven nam,
Drinkend de siddring, die 't van vreugd verrukt
Begerig mannen-lijf ontstijgen kwam.…
herfst
hartenkreet
4.3 met 7 stemmen 140 bossen en velden
stellen ten toon
de overgang
van een seizoen
goudbruine kleuren
bedekken in vorm
van vallende bladeren
wat paadjes en wegen
deze stomme film
schept sferen en geuren
met als ondertiteling:
“de herfst ligt op de grond”!…
Als de avond is gevallen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 79 De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag
het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag.
Het naambordje siert nog steeds de muur
glinstert na in de zon in dit avonduur.
Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan
het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…
Sermoen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 De zon kwam uit het duister opdagen
Haar prille stralen voelden soeverijn
En luisterrijk klonk het ochtendrefrein
Van vogels die het licht weer zagen
Altijd zo dartel als hen wilde ik zijn
En net zo gul als bloesemende bloemen
Mij op niets dan mijn…
Het beeld schudt en schuift en straalt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 De meerkoeten waren wederom aanwezig en niet
om het een of ander de plek verander je niet zomaar,
ze kwamen er al jarenlang als een soort zwanenpaar.
Vaak inderdaad op een en dezelfde plek als je oplet.
Wat kan ik verzinnen als ik over hen wil beginnen.
Ik kan je bijna de eierleider zelf nog laten zien,
waar ik uit voortkwam bovendien.
Ja…
de zonnebloem
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 189 och, ranke stengel
omringt door
groene schilden
je groeit en bloeit
zo recht omhoog.
zoekend naar licht
wijst je bloem
met gele kroon,
bereidwillig
naar het oosten.
een hart van goud
met duizend draden,
gesponnen echt ragfijn,
kunstwerk van jewelste,
je mag er best wel zijn.
zelfs krom gebekte vogels
maken ruzie om je vruchten…
sterven op zwart gruis
hartenkreet
3.7 met 7 stemmen 129 veel lichter als veder
dwarrelend in blauwe lucht
een losgekomen pluisje
geniet van zweven
speurt naar goede aarde
op zijn eenzame vlucht
door speelse wind
wat verder afgedreven...
strandt op rotsgrond
in de luwte
het voelt meteen,
dit is niet mijn thuis
beseft zijn lot,
maakt een kruis
mijn leven is sterven
op het zwarte gruis...!…
de zandkorrel
hartenkreet
3.4 met 5 stemmen 213 een klein fijn korreltje van zand
verloor zijn hechte band
toen de wind hem even meenam
en hij zo in woelige zee terecht kwam…
verzwolgen door klotsend water,
aangezogen met veel kracht,
naar bodemloze diepte gebracht,
waar een schelp zich wel ontfermde
over het verloop van zijn verdere lot…
de oester besefte waarde, gaf al zijn liefde…
herboren mens
hartenkreet
3.9 met 8 stemmen 173 ergens langs de waterkant
tussen het hoge riet
kun je vredig wegdromen
helemaal in het niets
ik sluit gewoon mijn ogen
en voel aan mijn gezicht
de zachte helende warmte
van een vroege lentezon
ik luister naar het lied
van een naarstige leeuwerik
die volop druk bezig is
met het bouwen van een nest
ik laat me even meenemen
met de richting…
de bloemetjes en de bij
hartenkreet
4.2 met 4 stemmen 146 opgesloten… vind ik niets voor mij
dus laat me los, maak me vrij
ik wil stoeien op de groene wei
met mijn soortgenootjes: de honingbij
ik ruik de planten en de bloemen
maar zit gevangen in mijn korf
mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen
och, wat vind ik dit ellendig grof
want alle bloemen wil ik kussen
ik wil vliegen, ik wil brommen
zie…
een moederhart
hartenkreet
4.7 met 6 stemmen 73 de regen en de wind
konden haar niet deren
ze rende naar haar kind
door 't gejank en luidop schreeuwen
het moederhart op hol geslagen
de leeuwin op volle toeren nu
een groep hyena's aan 't belagen
haar kleine welp, het was zo cru
ze was te laat, het was gebeurd
de dierenhemel berust haar kind
haar tranen wrang, natuur die treurt
de…
Weerspiegeling
hartenkreet
4.0 met 32 stemmen 393 ergens op een plaats
tussen bomen en wat struiken
spant een brug de oevers droog en
laat de zon iets moois ontluiken
spiegelingen op het water
tonen de dingen in realiteit
geen foutje te bespeuren
tot wind speelt met die werkelijkheid
de lijnen deinen verder open,
verdwijnen in onzichtbaarheid...
rimpelend, verlaat het beeld zijn vorm…
Slangenmens
hartenkreet
2.8 met 19 stemmen 1.942 figuren waren ook bedachtzaam
Voor publiek dus helder en doorzichtig
Meer dan duizend handen klapten samen
Op hetzelfde ogenblik bevlogen
Open monden die haar overkwamen
Allen waren even opgetogen
Welke woorden klinken als haar bochten
Hebben harmonie met wat we denken
Kunnen mensen nog verbazing schenken
Als haar lijf met tent en mens vervlochten…
Tweestromenland
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 121 In liefde gedenken wij
Hennie Jongbloed-Weggemans
*15 maart 1937 - +19 april 2013
Oorsprong, bron,
Oerbegin ben jij
Van dit leven
Dat zo ondoorgrondelijk,
Zo vaak niet meer te
Volgen is - stromenland
Waarin mijn ziel
Zich onlosmakelijk
Vervlochten heeft,
Eind dat begin werd
En begin dat nooit
Meer ophield met
Leven, waar…