135 resultaten.
Dood.
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 95 Dood is een bloem die verwelkt.
Een schip dat vergaat.
Een kaars die langzaam dooft.
Dood is iets angstigs.
Iets waarvoor je wilt wijken
Je leeft er met een boog omheen.
Je durft er niet naar te kijken.
Dood is iets dat niemand kan begrijpen.
Het is een raadsel, vaak met strijd.
Niemand heeft er woorden voor
en niemand weet zijn dood.…
Hunkering
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 714 Mijn schoonheid reeds
verwelkt; je hield
me standvastig in je hart,
wou niet dat ik ging,
ook al was de tijd gekomen.
Ook nu nog voel ik jouw
hunkering aan de overkant;
het missen van het onbekende,
vliegen met lichte vleugels,
en voor eeuwig de jouwe zijn...…
Vrede
hartenkreet
4.4 met 11 stemmen 418 Oh, verlos me
van mijn verwelkt verleden en
de drang om hoge toppen te klimmen in de toekomst.
Laat mij
met aandacht in
het moment leven
waarin de muziek
van de liefde klinkt.
En laat mijn lied
van enthousiasme
vliegen zo vrij
als vogels.…
Witte wieven
netgedicht
2.5 met 4 stemmen 130 stromen spinsels
vernevelen in witte wieven
druppen langs lentetakken naar de grond
in de schoot
van een smachtende aarde
die verdroogt in de schrale noord ooster
weer hebben mijn handen
de kou niet verjaagd die
de bloesem met weken vertraagt
zie hoe het leven
in knoppen verwelkt
zonder dat het ooit vruchten draagt…
Hoop
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 461 ik kan er niet mee zitten
doe mijn eigen ding
afstand kerft groeven
in mijn hoofd
dat ligt te rusten
op een bed van paarse tulpen
verwelkt, uitgewaaierd
afgedankt maar dankbaar
fluistert de wind
zoete zinnen
op onbeschreven blad…
Karikatuur
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 365 De wijn
krijgt zij
geleverd
God, wat
zou jij
stoppen
List en
leugen
slechts bedrog
Jij maakt
spotbeeld
van jouzelf
Over jouw eigen grenzen heen
Aan grenzen van een ander
Heb jij
tota-
le lak
Zij komt
afspraken
niet na
Verwelkt
op de com-
posten
Nagekomen
afspraken:
geen…
Achter glas
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 128 Jouw foto op de tast
Naast twee rode rozen
Een zwart lijstje er omheen
Zelf uitgekozen
De rozen verwelkt
Ze hangen gebogen
Al tijden het
Scharlaken verdrogen
Jouw ogen, jouw glimlach
Gevangen achter glas
Jouw parfum, jouw lippen
Nooit meer zoals het was.…
Lente zonder verval
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 144 wij hebben
de bloemen geplukt
die hun kelken verwelkten
anderen in knop
vertraagden door
zaad en vruchten te maken
we gingen voor zomer
in schoonheid voor al
eeuwige lente zonder verval
maar kleuren vervaagden
toen de knoppen verdwenen
en het bladgroen bevroor
onze weide bleef zwart na
ontdooien want zonder zaad
kan geen bloem…
Maar de zee blijft...
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 134 Eeuwige zee
en als golven
rijzen
en dalen
dagen
en nachten
die het gelaat van vlees boetseren
Gelaat dat verwelkt
en sterft
In het nachtelijk uur
op bed gelegen
in de herfst van het leven
Een leven dat zocht
maar nooit vond
want het zocht dat wat is -
de Ene Onveranderlijke Zee
Golven rijzen
en dalen
maar de zee blijft…
onder de luifel aan de overkant van de straat
gedicht
3.4 met 11 stemmen 4.487 onder de luifel aan de overkant van de straat
staan kinderen met rode jassen verwelkt
kleven krullen op hun hoofd
in de tuintjes wacht alles nat
er hangen lakens aan een waslijn
waar iemand niet thuis is
om ze binnen te halen
of waar iemand wel thuis is
maar achter het raam staat en kijkt
hoe de wind ze tot zwaaipoppen blaast
-------…
Verwelkende schoonheid
netgedicht
2.8 met 9 stemmen 559 Ach schone bloem
Ontvouw je nog eenmaal
Opdat wij
Voor de allerlaatste keer
Jouw kleurschakering
Mogen aanbidden
Sluit het licht
Voor eeuwig op
In je groenende blaadjes
Voordat het duister
Zijn intrede doet
Dag schone bloem
Genoten hebben wij
Van je schoonheid
Die nu verwelkt
Maar in onze ziel
Eeuwig groeiende is…
Een vaasbeschildering
poëzie
3.2 met 4 stemmen 1.235 Een meisje wiegt en windt zich in de dans
Bij 't kwelen van haar zusters dubbelfluit;
Hun vreugd verwelkt niet, eeuwig bloeit hun krans,
En door geen moeheid wordt die voet gestuit.…
Het eindcouplet
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 239 als de herfst vaal
over de velden hangt
mistroostig en kaal
vol van schaduwvlagen
zal ik je dragen
over het verwelkte
treurende bloemenpalet
naar het zoete wit
van rijpe muskaatdruiven
als de dagen korten
de avond vroegtijdig
haar intrede doet
veel eerder dan verwacht
zing ik zacht
dicht ik jouw naam
in een lied, een gebed…
De kronieken van liefde
netgedicht
2.5 met 4 stemmen 191 vandaag
vond ik een lach
in de kronieken van liefde
verwijderde
spinrag met tijd zag
blijdschap en openheid
bladerde terug
las scherven geluk
in een eindeloos verlangen
een bloem
nat van tranen
verwelkt zonder kleur
slechts de geur
was op het blad
blijven hangen
de lach van vandaag
is de vraag naar het nog
ongeschreven wit…
Rome na de Galliërs
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 521 Na de morgen hangt
grauwe ochtendnevel
verwelkt in de lucht
Met tegenzin bespringt een oprecht
hemels verdriet het landgoed van een
onterecht onteerde dictator
Met 'n woeste verblinding
voert de smeulende winterzon
vervallen Gallisch geweld
het podium af
Atonale senaat smeekt
uitgezwermde parasieten om
hun afgeleefde pels weer
te…
De Storm
hartenkreet
3.4 met 14 stemmen 849 De regen valt
Een sobere symfonie
Een bloedend hart
Als verwelkte rozen
Het sombere hart
In de regen
De wind waait
Een lichte bries
Een somber akkoord
Een sobere melodie
Het schrijnende hart
Dan de wind
Het is koud
Het hart kreunt
Een smeulend vuur
De liefde verteerd
De dichter verkleumd
De regen
De wind
De koude
De storm…
Een vaasbeschildering
poëzie
3.6 met 12 stemmen 2.391 Een meisje wiegt en windt zich in de dans
Bij 't kwelen van heur zusters dubbelfluit;
Hun vreugd verwelkt niet, eeuwig bloeit hun krans,
En door geen moeheid wordt die voet gestuit.…
Binnenkind
netgedicht
4.4 met 10 stemmen 286 laat nu niet je kopje hangen
voor het rijpend reiken kan
jij ving geen felle zon of wind
kon niet jouw krachten meten
bent weerloos als een binnenkind
dat straks ineens de weg op springt
blijf in die kelk niet steken
breek uit en kom tot bloei
geef prijs je zoete hart
groei op voor je verwelkt
vol smart om het ongekende…
Tot vrucht gekomen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 117 uit samenvloeien
mocht ik groeien
bloeien tot volwassenheid
maar nog
was ik niet rijp voor
het boeket des levens
pas toen jouw bloem
frivool bleef wuiven
mocht ik haar bestuiven
tot vrucht gekomen
wisselden de dromen
verwelkte de kleur
wij konden nirwana bereiken
waar ons jong leven al vaste voet
aan wal probeert te krijgen…
Waterlelieknop
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 379 Bladeren stil gevouwen
als hoeders rond het hart
dat schuchter is in opengaan
want alles wat mooi bloeide
dreef weg uit haar bestaan
Zij zag de bloemen driften
met sterke stromen mee
waar ze in ondergingen
gekneusd,verwelkt.., passé
Nu vreest zij het ontluiken
hoewel ze naar ’t zonlicht snakt
en heeft de angst voor ‘t vergaan
haar eenzaam…
Waterlelieknop
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 241 Bladeren stil gevouwen
als hoeders rond het hart
dat schuchter is in opengaan
want alles wat mooi bloeide
dreef weg uit haar bestaan
Zij zag de bloemen driften
met sterke stromen mee
waar ze in ondergingen
gekneusd,verwelkt.., passé
Nu vreest zij het ontluiken
hoewel ze naar ’t zonlicht snakt
en heeft de angst voor ‘t vergaan
haar eenzaam…
Doorkijk
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 244 Onder mijn aandacht
verwelkt jouw bloem
nooit.…
Van lieverlee
netgedicht
3.9 met 7 stemmen 715 De stenen letters spreken
over eeuwig en zacht rusten
maar voor de overlevenden
van de pijnlijke scheiding
voelt het eeuwig maar niet zacht
Doch al lijkt de pijn nog vers
de bloemen zijn reeds lang verwelkt
er bloeien nieuwe planten
die hoop en warmte vragen
Dicht daarom van lieverlee
het zwarte gat van het verleden
open de zware binnendeur…
De beslommering van een verwelkt boeket
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 657 Ze staan er al veel veel te lang
Met knikkende knieën in ’n plas
Gister wuifden ze nog gedag
Alsof schoonheid van kleur nooit was
staren ze nu suf naar ’t behang
Jouw kattebel die ik niet zag
‘Dag schat, ze staan al veel te lang
zoals je ziet. Bij Van der Pas
staan nieuwe passend bij ’t behang
die je voor weinig hebben mag’
Met goede moed…
Altijd alles in beweging
netgedicht
4.2 met 25 stemmen 413 Vervloeien van werelden
en van atomen;
opengaan en dicht,
kind-zijn en oud worden,
niets staat stil,
de roos verwelkt.…
vader, een atheïst zonder besef
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 459 als een lege lente
in een vol graf, overmoedig
draagt de aarde
woorden zonder betekenis, ophef
zonder waarde – daargelaten
dat de zon de rozen tot stro verwelkt
is jouw betonnen plaat gescheurd
tot aan de aftak die de hemel kruist
god, in mij huist geen onverschilligheid
maar jouw bestaan is als mijn handen
- niet gebald maar sterker…
Aards besef
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 125 De zomer verwelkt
in genoeglijke oprisping
naar weergaloos
vlammend kleurboeket.
In nevel gedempte
zonnestralen ontvouwen
zich lang gestrekte
najaarsschaduwen.
Geur van verrotting
als stille getuige van
het leven dat
zo sprankelend begon.
Het intens besef
van eindige aardsheid
rilt huiverend
langs levenslust.…
Haar laatste wandeling
poëzie
3.3 met 11 stemmen 2.563 Ik ben het afgevallen,
Het vroeg verwelkte blad.
De zwaal'wen trekken henen,
Ik staar hen na en peis:
Ik ben een arme zwaluw,
Ik moet alleen op reis.
Zij trekken naar het zuiden,
Zij weten waar zij gaan,
Zij zullen wederkeren
Met loof en lenteblaân.…
Mijn hart is als een zomertuin
hartenkreet
3.1 met 20 stemmen 1.096 Het onkruid en
de verwelkte bloemen
zijn verwijderd.
De regen heeft
alles verfrist en
de zon schijnt volop.
De grond is in de
lente goed bemest en
overal ontspruit
nieuwe leven.
Vooral langs het beekje
dat door de tuin stroomt.
is de grond duidelijk
heel vruchtbaar.…
Aardedonker
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 112 Zij negeert en daardoor
verwelkt
Ziet door alle bomen geen
enkel bos
Scheldt onterecht-kritisch
Verwittigt en drinkt
'k Gaf aandacht daar ik weet
Bloemen
Borders, velden en perken
Barstensvol
Vereisen.…