Netgedichten

netgedicht (nr. 9.551):

Rome na de Galliërs

Na de morgen hangt
grauwe ochtendnevel
verwelkt in de lucht

Met tegenzin bespringt een oprecht
hemels verdriet het landgoed van een
onterecht onteerde dictator

Met 'n woeste verblinding
voert de smeulende winterzon
vervallen Gallisch geweld
het podium af

Atonale senaat smeekt
uitgezwermde parasieten om
hun afgeleefde pels weer
te doen glanzen

Ondertussen vult 't antwoord
de leegte met
kletterende stilte

Overgebleven eer
sleurt 't landschap weer in actie
houwt uit de heuvels
een ongeziene vlakte
bouwt onstuitbaar voort
aan 'n marmeren uithangbord

Dankzij z'n ballingschap
wakkert de stads beste vriend
de illusie van 'n rustigere
toekomst onbewust aan en
misbruikt z'n inzicht jammer genoeg
niet als dijk tegen
de naderende Tiber

Na de avond hangt
de nakende nederlaag
verwelkt in de lucht