Alle inzendingen over verzoek /verlangen /onderwerp

Ik weet nu dat ik niet het recht heb me zo over het onderwerp uit te drukken. Het spijt me. Kom je snel weer terug? -------------------------------- uit: 'Woekering', 2005.…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

ik schilder en strijk strepen met een gezicht in mijn gedachten laat ik mij volledig meeslepen reikhalzend verlangen, eerder... smachten. ik schilder en droom strepen het gezicht krijgt stilaan een gelaat maar ik kan enkel in mijn dromen dwepen als ik lachen wil, terwijl ik even... met je praat!…

Laat mij dageraad aan je voeten werpen en met licht beschijnen je pad mijn diensten wil ik aan je onderwerpen liefste zo ik jou altijd heb liefgehad bloemenkransen om je haren hangen jou kleden als schone vestaalse maagd benaderen met al mijn verlangen en liefde zo het jou alleen behaagt.…

Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel. Ik kijk en luister… en voel verwondering opwellen.…

Kom, laat ons saam de weg op gaan. Ik weet een bergbeek en een brug, Daar vindt het hart zich weer terug. Men kan er uren blijven staan, Want niemand zal ons vragen doen. Daar op de donkere terrassen Groeit jonge rijst in zilveren plassen, De wereld is er jong, en groen. De bergen zijn er donker blauw, Zo hooggestapeld in hun bouw.…

Jubelend vol verlangen. Iets mooiers is er niet. Nog even en de lucht is vol met geuren, en kleurt zich met een tere bloesempracht. Hoe heerlijk is die lentetijd, Mooier en beter… Dan je had gedacht.…

Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen, een zoeken zonder echt te vinden ooit? Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…

Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir, gedachten worden smerig als een ranzig abatoir. Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad. Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans. Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans. Nochtans jouw ogen lonken…

Waarom denken sommige mensen dat ze je plezieren met ongevraagd commentaar ? Waarop baseren ze gedachten te kunnen spuien zónder diep te kwetsen vertel mij het maar ... Waardoor is onzichtbaar, die lijfelijke pijn van je minderwaardig voelen als mens ? Ben ik daarvoor te zwaar ? Waarmee kan ik jou eindelijk duidelijk maken,…

Toen wat dagen geleden verdwenen verdwaalde regen onder een bloedrode maan waarheen wist geen mens en waarvandaan komt een geest Een fles binnen met een liefdevolle boodschap alles zwicht onder licht dat op een manier van magie gebonden is…

Ik wil alleen nog schaamtevol dit kindekind vermelden nee wacht natuurlijk ook de moeder zo kortgeleden nog dezelfde ademtocht nu dan opnieuw verbonden door de zoog zoog zonder zog moeder-kind als bitter kleur- tableau van magerte neergezogen voor verdorring tussen wijs- en middelvinger zie een verdroogde onvrucht toegang tot de melkeloze…

Onderwerp: Patstelling Het schrijven heeft niks opgebracht Het is en er is tijd om te bezinnen Andere paden te berichten Het geluid wat te verstillen Arensoog…

zijn beurt afwacht de kwaliteit is onderwerp van gesprek geluk kent onder kurk een dropsmaak…

De lust en liefde nemen over, ademhaling die versnelt, strelen wordt ruwere aanraking, verblind door vurig verlangen, benieuwd wat dit voorspelt.…

't Verlangen van mijn hart doet gevoelens bovendrijven. Hoe heerlijk is het, als ik woorden vind. Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven.…

nog heel even dan spreidt het blad het bloemhart laat zich zien bovendien de eerste bonte vlinder raakt mijn ziel in een fase van extase op zulke momenten wil ik alleen zijn om het hart te laten lenten te delen met de jubeltonen van de merel en de eerste zwaluw loopt de schaduw voor me uit die zich niet laat vangen zozeer is mijn verlangen…

Meridionale verlangens, wuivende palmen in begeerte, beemden onder behaag'lijk zonlicht, overgang naar gouden stranden, weerkaatsing van de zeespiegel, tegen een azuren hemel, in lijdelijke verzoeking...…

Aan het verzoek om krachtige bestrijding Van de totale chaos op het spoor Gaf de minister eindelijk gehoor En dus verdween de hele bovenleiding. Waarschijnlijk helpt die ingreep niet zo veel, Maar dan ontslaat ze al het personeel.…

Waarom wil men met dit verzoek De toegang vrij gaan houden? Daar het woord van god, dat weet toch ieder kind, in een geloof altijd toegang vindt.…

Ongezegd de woorden het onderwerp taboe niet dat ze stoorden maar niemand wist nog hoe de juiste troost te geven om in plaats van de dood te kiezen voor het leven ook al is de kans niet groot…

De schoonmaak net klaar, met de Franse slag weliswaar, meldt de agenda mij "je bent afsprakenvrij" dus onderwerp ik vandaag me maar al te graag zonder tegenstrijd aan een dag van luiheid.…

Het onderwerp heeft mij zo gegrepen Om je er met de haren bij te slepen.…

het groen geloverte betovert haar, dwingt haar schoenen uit tot verbanning van voeten zonder glans en dan maar naakt te rusten in het park op vers gestreken grasmat haar toekomst te ontdekken een onwaarschijnlijkheid die leidt tot haar gelijk de professor zonder snor maar montuurloos bebrild de katalysator tot morgen bij het schouwen…

Weet ik niet, dat het gaar niet meevalt om een onderwerp te kiezen als je teveel ideeën of geen idee hebt, dan is het bikkelen, forceren desnoods, maar meestal loopt dat fout, ik heb me dan ook voorgenomen dat maar niet te doen, en te dromen maar of te lezen andermans poëzie, want dat is ook mooi-…

Zij denkt dat hij haar probeert te versieren, maar volgens Claude is ze eigenlijk nooit het onderwerp geweest…

hij vertolkt de wederdiensten die zijn zelf gestroomlijnde effecten buiten het genormaliseerd volk naar de buitenrand van deze aarde duwen alles is hem vreemd, zelfs de tandheugel waar zijn slipkoppeling de riemen doet gillen van pijn deert hem niet, hij vervlucht telkens in zijn demonische lach hij is zelfs de tijd meester en draagt…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje rood als de schuchtere ochtendschemering, lees ik de oude Russen en trek ik me terug knus in mijn compartiment van oud verdriet en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…

Wil je nu al het rijgsnoer lospulken De strik van dit keurslijf Door een gure winterkoning geknoopt Zie je dan niet hoe hij reutelt en treuzelt Nauwelijks wijkt van de troon De laatste trots Gun ons een voorschot De milde spoeling van jouw meisjes Week onze wangen in het lengend licht Want geef maar toe De bevrozen aarde houdt een belofte…