Alle inzendingen over vizier

Het verlegt de grenzen met gesloten vizieren. Een ijdele blindgang die slechts doodloopt met pijn.…

Gandhi gaf zijn leren sandalen aan een soldaat om op te lopen zijn bril aan een Indisch officier door voor hergebruik als vizier Je zou denken niet te betalen toch worden ze met zijn bord kom en zakklok nu in New York weerloos van waarde geveild Er viel ooit een visioen mee open al is nog niet op DNA gepeild Zie: www.nos.nl/nosjournaal…

Het is weer, chagregen weer Het komt met bakken uit de lucht Wanneer komt die zon denk ik met Een diepe zucht En ziet alles er weer wat beter uit hier Zowel het weer, als op mijn eigen vizier Soms is alleen het weer in een depressie En zit je zelf slechts even in een recessie Kom op zon ga schijnen En laat alle depressie en recessie…

Zo ’s morgens in de mist Een sluier van zacht wit Daar kijk ik naar en denk Aan wat er was en wat er komen gaat Wat er nou in verborgen zit Soms schemert het Soms waait het hard Dan regent het weer dat het giet Dan is er iets van onrust bij de mensen Een heldere dag Een openstaand vizier Begrip en medeleven Zonder geweld Als dat eens…

haar lichaam te begeren vertroebelde zijn zicht hij zag haar ronde vormen zelfs met zijn ogen dicht kon zich niet concentreren verloor daardoor zijn baan en ook zijn vrouw (zijn vierde) is er vandoor gegaan uiteindelijk na maanden kreeg hij haar in ’t vizier en warmde haar wat hitsig op beloofde haar plezier zij heeft hem afgelopen nacht…

gister overleden in faucon onze grote bankier onder den uyl geroemd als fries en zuinig bij DNB als 'dim wim', bonvivant en luimig met gretta vlagde hij palestina in 't vizier minister zalm trok meteen ad rem de wijze les: dankzij wimpie duis' is d'euro 'n groot succes…

De vochtige straat illustreren het gevoel waar harmonie viert gevangen door mijn hartslag leef jij op in mijn vizier. De eenzaamheid hangt rond mijn gesloten ogen dat een glimlach toont waar stilte accentueert tot aanraking van een bries.…

Alsof ik haar met mijn laatste adem liefhad intens was het spel der liefde, adembenemend tot in de poriën van haar ziel hield ik van haar ik had mijn hospita met haar bedrogen in een vrijage in het hotel aan de kust terwijl tijd ons nauwkeurig in het vizier had er nooit meer een einde aan de nacht zou komen had ik mij met haar hospita…

Een veelkoppig monster dat leeft van gestolen dromen, verstopt achter een vizier van zwijgen. Hier ligt een man onder een doodwit laken te kijken naar een raam aan het eind van zijn hijgen. Donker ommuurt, verslagen in strijden. Verbannen naar daar waar zijn hoop- volle vingers verdwijnen in schemer en in voorgeschreven, trage tijd.…

Jij neemt me serieus soms ook wel eens te af en toe ik maar meestal we Je zegt wat je denkt denkt wat je zegt nooit eens verzonnen altijd echt Niet ondenkbaar niet onkrenkbaar vaak net op de rand Helder zicht geen vizier alles in de hand Toch soms die blik wat zei je nou?…

Vandaag kwam gisteren opnieuw tot leven Als long time yesterday in yesteryear Een bomexplosie richtte mijn vizier Op toen, Melissekade Leidsche Rijn Voor mijn verdrongen geestesoog verschenen Castellum Hoge Woerd Heliomare De Dampkring Westerlengte Evenaar Monarchvlinder Partout en Pratumplaats De Réaumur Beaufort en Fahrenheit De Johanniterweg…

Op het hoge ros gezeten 't lichaam star en recht met koele waakzaamheid immer berekend op gevecht Benen omklemmen straf de flanken van het paard 't vizier aldoor gesloten in aanslag het puntig zwaard Het harnas schuurt pijnlijk dat wat diep geschonden is doch nimmer is geheeld bij gebrek aan vergiffenis Wat zacht en kwetsbaar is…

Handen rustend op het stuur rood licht in het vizier maar ook de spiegel hier waar ik heimelijk in gluur zie de allermooiste vrouw de versnelling in z'n vrij drie, vier meter achter mij is ze even die van jou zet ze rap haar lippen aan met haar ogen gaat ze ook iets doen mijn wangen krijgen net geen blos wie kan zoiets weerstaan?…

Tranen stroomden als een rivier mijn hart bezeerd door scherpe steken alleen het verdriet was in mijn vizier want mijn gevoelens wilden niet breken Ik moet proberen alles op een rijtje te zetten gedwongen tot het doen van een stapje terug me niet steeds tegen alles blijven verzetten want alleen dan komen tranen over de brug Mijn hart…

Nooit eerder zoiets meegemaakt getroffen door een flits geen twijfel mogelijk ik weet dat het er is een zonnestraal in mijn vizier klik waar was je voorheen steeds hoe kom je nu toch zomaar hier alsof, nooit weggeweest. Mijn ingebouwde super-lens heeft jou toch echt gespot.…

mijn ogen kregen altijd het ongewone in’t vizier waar anderen hun spellen speelden met gedachteloos plezier zocht ik naar iets markants om het extravagante te beleven veelvuldig viel mijn blik op de verboden vruchten het ontdekken daarvan zette mijn wereld op de kop dreef onrust verder op pas na het diep doorvorsen van geheimen…

ik voel je komen in de voorjaarszon met lichte stralen vat je mij rondom uitbundig danst de zomer in vizier er is een klein gemis jij daar ik hier gelijk voelen we het warme in haar intiem omarmen ze kleurt onze gedachten met een ultiem verwachten je bloost in samenzijn het roze-rood is nu nog zonder pijn in eerst ontmoeten laat…

iets wat jij wel wil maar niet kunt, enkel en alleen wat mij betreft score ik een heikel punt, om naar een andere wereld af te zakken, mocht die bestaan, we zullen niet het gelijke bootje pakken, om door het zelfde duister te gaan, wanneer we voor die beslissing staan, en we op ongelijke wegen verkeren, met een ander doel in het vizier…

Een pruik ging zij zelfs voor hem dragen Plezieren, plezieren, plezier Zij wilde hem zo graag behagen Emotie, emotie, vampier Hij viel op blauw bloed en studeren Verstieren, verstieren, verstier Zij bespraken hun levens en zeren Als ridders met open vizier Zij poetste haar tong en haar tanden Manieren, manieren, manier Tot zij door…

Jan' in Rijswijk Dukaten in het vizier en zijn hand Wetend hij is geboren en Dit is niet het huis van vrees. Deze extase keert ooit weer. Deze dag waarin ook hij wenst te wonen. Voetnoot: Geboorte Jan Arends (Johannes Cornelis Arends)…

Een leeg wit vlak de letters onzichtbaar meestal met gemak maar thans; ik staar naar het witte papier zinnen verschijnen niet met een pen in het vizier ik zie, ik zie wat jij niet ziet het naakte blad geen poëzie wat komt het alfabet heeft letters zat maar nu is het verstomd dat witte A vier blijft onaantastbaar leeg op geen enkele…

wij trotseren nu met open vizier het nieuwe leven hebben het verleden bedwongen en met alles wat ik probeerde was jij mijn helpende hand in ogenschouw het eerste uur voorbij strelen handen in schittering magisch in zwijgzaamheid onze gedachten smelten samen ineen gelijk een ring liefde doet woorden fluisteren zo innig als maar…

Op de lange baan geschoven zien talloze embryo's op papier mij avond na avond met inspiratie-arm vizier de kaarsen op tafel uitdoven. Zonder twijfels over hun levenslicht te verhelen, zie ik hoe ze op de stoffige vensterbank, in groei achter, met ziekelijk gelaat om hulp roepend zonder weerklank in de volle zon liggen te vergelen.…

zit de witte gier Te kijken naar zijn zwarte soortgenoten Hij voelt zich niet gewenst en wordt verstoten Vraagt zich wanhopig af wat doe ik hier Hij is een rariteit, men geeft geen zier Om hem, hij heeft er tranen om vergoten Totdat een mens een plaatje had geschoten Beschouwde hij zich als een dooie pier Een fotograaf kreeg hem in het vizier…

dezelfde mening op het uiteinde altijd komt er een moment dat je hond wordt zoals in mijn geval de palinghond, het midden net voorbij, overal tussen, in horen en zwijgen tussen de guppyhonden wil ik nog wel eens blaffen als ik iets zie wordt het ook wel verwacht omdat ik niet voor niets de weg naar beneden neem de uilhonden hebben me in hun vizier…

ik zwaaide wit een maagdelijk doek voor vrede we schreeuwden niet maar gonsden in veelal lage tonen in ongearticuleerd komen bleef de club rustig stromen na enige opschudding hier kregen we horzels in het vizier geel blauwe kleuren formeerden het toekomstig gebeuren maar wij zijn af van het dollen weigeren in stof te rollen…

je hebt mij uitgedaagd zodra men jou in het vizier had stroopte ik mijn mouwen op was er klaar voor vol goede moed ging ik het gevecht aan na elke ronde dat ik knock-out werd geslagen vond ik keer op keer de kracht om te herpakken hoeveel pijn je mij ook deed mij kreeg je er niet onder tot de dag van vandaag waarin het slecht nieuws…

glazen tempel Gewijd aan de dorst die brandt, Om de druppel smeekt In een hotelkamer zwelt de nacht Voorbij en voor de sluimer Met de smaak van truffels Haar naakt rijst als deeg Ze gromt als ik om een glimlach bedel Dan bijt ze in het linnen en schudt haar kop Alsof ze taaie vezels scheurt Het laken wolkt op en ik lig klam en naakt In het vizier…

Dronken vizier op, evenals een hoop drank. De machinist waggelt door de halflege trein, en zoekt zijn locomotief op, het is doodstil, de trein staat nog niet aan, en niemand die wat zegt. Gevloek achter de dichtgeslagen deur. Is er iets met de dienstregeling mis? Of heeft de beste man problemen met zijn vrouw?…

vaker is gebracht ik heb brood en droge kleren naast een warme haard Blijkt het verdriet te zwaar om mee te dragen worden gedachten door zorgen voortgeduwd laat mij bedenken, wat zorgt dat het wat luwt ik draag met jou... je hoeft niet eens te vragen Raak niet verbitterd door onbegrip of hardheid het ongelijk vechten tegen eeuwig dicht vizier…