Alle inzendingen over vlechtjes

Twijfelaar in waterkoude draait twijgjes tot vlechtjes, vlechtjes tot draden, draden tot twijfelaar. Met handen rood en trillerig, en met lucifer in tweedonker, een dapper oerwoud fel verlicht, blijkt alle arbeid onverricht en de gordijnen dicht.…

verdrietjes die je helaas niet tot vlechtjes kunt draaien maar wel kust, kust net als ons meisje van toen en zegt dat de wereld slechts bestaat door die lieve kleine vlechtjes van vroeger die ze nu draagt in een volwassen rode staart…

De blonde vlechtjes van mijn nichtje verzoenen me met dit bestaan; ik kan nu simpel en eenvoudig weer met een glimlach verder gaan: Ik weet dat zij geluk zal kennen, maar ook het lijden wordt haar deel.…

kabouter Piggelmee vraagt verlegen aan Sint om een suikerhart zijn aanbeden Poggelmoe is dol op zoetigheid haar vlechtjes zwaaien in het rond als zij iets in haar schoen vindt na de allerlaatste zachte kruimel vraagt ze een kilo kerstkransjes Rudolf rijgt ze aan een slinger Jo-Ho, een vrolijk kerstfeest!…

tranen ontoereikend zijn geworden en je het lachen hebt verleerd als je kijkt door een nevel van onverschilligheid je handen niet meer kunnen liefhebben als je moe bent van het vechten het eindeloos praten uit een lege doos als je geleefd wordt in luchtledige ruimte en bewust geen weg meer zoekt dan komt een klein meisje met wapperende vlechtjes…

Zo’n foto van de kleuterschool dat meisje met die vlechtjes ze lijkt me wat verlegen. Het schijnt dat ik dat ben. Herinneringen dan: alleen maar flarden, flitsen of simpel statisch beeld; geen geur of kleur eraan, geen enkele belevenis van ik.…

alles wat gebeurt gaat eens voorbij en bestaat niet meer en toch iedere keer als ik iets van wat was voorbij zie komen in mijn dromen bestaat het weer ook al is het maar even een vorig huis waar ik graag woonde mijn lieve hondje dat mij al z’n liefde toonde ouders die weer verder leven dat stille verlangen naar haar met die vlechtjes…

hoe blauwe ogen iriseren, lichtgebonden rond het zwarte gat dat missen heet ik weet dat het goed met je gaat- je huppelt blond rond bronnen vol jeugd jouw vlechtjes vrolijk in cadans de trance van nu mijn tafel draagt ook roze tulpen elk laat zien hoe mooi- je bent ik hoop het dat jouw tijd ook zomers kent en winters onder witte sneeuw…

Het kind, zij draagt geen strikjes meer of vlechtjes in haar mooie haar het kind zijn is haar afgepakt zo jong volwassen worden was te zwaar.…

De nachten naderen waarin dwalende manen dalen door dichte schemerluchten Landend in de kleine hand van zij die nog gelooft De wereld heeft twee vlechtjes en een lach waaruit een tand ontbreekt de herinnering van sterren in haar ogen ze steekt stil haar handjes uit En vangt de missende maan die het niet kon helpen te vallen met als…

Te weinig of juist te veel doodgeknuffeld, haartjes te kortgeknipt of te strak in vlechtjes gedaan? Maar al wouen ze niet, ze moesten en zouen, ik heb ze gelukkig gescholden gedwongen terwijl ik wel wist hoe het leven je soms. Slavenwerk, dwangarbeid. ---------------------------------------------- Uit 'Archaïsch de dieren', 2015.…

Ik nam jouw haren in een strengetje en vlocht er mooie vlechtjes van zette het vast met vlinderstrikjes en was van jouw puurheid in de ban ik streek de kleine plukjes voorzichtig uit je mooi gezicht vol liefde straalden jouw oogjes je blik zo lief op mij gericht ik nam jouw kleine handje en legde het in mijn eigen hand een siddering ging…

een kind met vrolijke vlechtjes loopt aan de hand, heel netjes ze kijkt haar moeder aan luistert, is heel gehoorzaam haar onschuldige onbevangenheid ontwaakt de herinnering aan mijn kindertijd heimwee naar dat pertinente rotsvaste geloven in alles wat volwassenen je beloven ach, was ik nog maar dat kind van toen wat zou ik dan allemaal…

tegen discriminatie, oorlog en geweld vlechtjes in je haar en blowen en muziek, dansen op blote voeten men dacht toen na over de dingen en ze had het gevoel dat ze heel wat had gemist.. hoewel? lange jurken had ze ook heus gedragen en wat was er nu echt wezenlijk veranderd?…

En onder 't lamplicht, nà het werk met al het volk bijeen voor de avondpap, de grote ogen en de vlechtjes van Joséke aan de overkant van tafel; de basstem van de boer, de kleintjes treuzelend aan de voutetrap, de klok van negen uit een verre kerk...…

(voor Mirjam) Het zal hier op aarde wel atijd onmogelijk blijven, maar ondanks die zwaarmoedige visie ga ik dwars door de weerstanden heen en wil ik je toch bezweren dat jij mijn geheime bruid bent in parelwitte bruidsjurk, de lange sleep gedragen door vrolijke bruidsmeisjes met ontroerende vlechtjes.…

En als ik wat belonket had de brand* van alle knechtjes*, uw zedetjes, uw ledetjes, uw fraai getooide vlechtjes, zo zoude ik streng met armen eng uw jente* lijfje prangen, tot ik daaruit kreeg, buit om buit, uw zieltje weer gevangen.…

Los of vlechtjes? Wat is nou de juiste 'look'? 'k Hoop dat als ik morgen opsta er geen mega-puist verschijnt want dan ga ik heel hard gillen zodat ie vanzelf verdwijnt! Brugsmurf hier zit in 'big-trouble' of zeg maar gerust een dal 'k Voel m'n maag, m'n hoofd - ja alles en morgen is THE MOMENT al!…