Alle inzendingen over vleugelslag

in goud gesponnen draden als liefdesmelodie van hart tot hart in vleugelslag guirlandes gedragen door de wind als een fluistering tot ver over de horizon ooit was jij mijn lief maar jouw ogen sloten in eeuwigheid nu brengt jouw warmte me een glimlach vol herinneringen bitter en zoet omdat houden van meer dan liefde is en was…

bevrijdende woorden in een gedicht verborgen tranen op mijn gezicht gekleurde stralen van een lach een vluchtig beleven van een dag kleine druppels regen zullen rusten op mijn huid speelse kleuren van de regenboog zullen dansen op het geluid van duizend krachtige vleugelslagen ik ben mijn eigen antwoord een begrijpen van uitgesproken…

Rondom het huis de vleugelslag van gieren, er zit er zelfs een grijnzend op het hek te kijken hoe ik in dit stil vertrek belaagd wordt door belastingformulieren Van alles kan een mens worden verlost, relatieleed en aanverwante kwalen, maar valt men in de handen der fiscalen dan rest alleen een kleine aftrekpost Ik steek mijn hoofd behoedzaam…

een aarzeling schemert in het duister terwijl wij verkeren in en illusie tussen dromen en ontwaken een offensief van denkers en dromers is onderweg naar morgen en zullen elkaar vinden in elke vleugelslag de vogel zal blijven vliegen de aarde zal blijven draaien de zal vis blijven zwemmen zolang de…

reizen voorbij de vleugelslag van overvliegende ganzen tot de rand van het bevroren meer waar de sneeuw de stilte onderstreept als zij van de takken glijdt reizen naar de ijsgrens waar loodzware leegte de ruimte ondoordringbaar bedekt met zwarte dekens reizen onder de verzengende zon die het hallucinerende leven meedogenloos smoort…

een gedicht waar vleugels en schaduwen elkaar verknijpen in poëtiek ik wil het niet maar ik hoor en zie ganzen in een lucht vol vleugelslag schaduwschuivend over het land meer dan ooit overboord het rotsvaste van zachte zandkorrels op geopende hand een wervelwind blaast en neemt ze mee zoals tijd het leven neemt of geeft aan…

Als een buizerd wil ik wezen, solitair en autonoom, met enkele vleugelslagen naar mijn plekje in de boom. Tot plots weer alles helder wordt dan vlieg ik daar weer uit, al kan het even duren voor ik daartoe besluit.…

In mezelf op zoek naar zin trek ik uit mijn duister traag wiegend tussen hoog en laag mijn verwarring als de spin die verloren in een vraag zonder einde of begin zichzelf voelt gevangen in zijn vergeefse hinderlaag tot de stille vleugelslag van een vlinder binnendringt in het raadsel van het rag en het sidderende dier tussen zijn…

Zingen wil ik in bomen bij het krieken van de dag zangen uit nachtelijke dromen genieten van elke vleugelslag. Bevrijd uit benarde positie van steeds beklemd gevoel klinkt mijn lied als compositie van uiteindelijk bereikte doel.…

Zoemende zoemer, zoemende bij eeuwige zoener van bloemen, geuren, kleuren after likeuren trillende, rillende wemelslag elfen vlieger in de vleugelslag van ringende ringen nachten van wachten scheervlucht in gekraakt sonar zoekspel van onaantastbaar jagen naar een nieuwe horizon zoemende zoenende bij, zo na-bij zonder midzomernachtzoen…

nu staat hij bij het huis dat prijsgegeven werd aan wind striemende regenvlagen en een op hol geslagen zon niets anders dan de drukkende stilte het snerpen van cicaden de trage vleugelslag van een roofvogel het verweerde tafelblad een atlas met kringen krabbels en datums van de voltooide verleden tijd in deze uithoek van het menselijk…

zacht regeert de mystieke vleugelslag in kerken en tempels het vaak religieus onbekende straalt al van verre zijn hoop gebouwd op meridianen van kracht uit een lang vervlogen wetenschap gesticht om gezicht te geven aan hen die in geloof en liefde willen leven generaties gebeden mantra’s en offerandes gaan naar goddelijke handen…

Vlieg witte vogel over mijn huis laat je vleugelslag horen zwenk op de wind bij helder ochtendgloren. Of draai vanaf strand en duinen over branding van de zee neem boven het ruisen mijn verlangen over de horizon mee.…

weet je nog de appelboom het eerste groen en de plaats waar ik zat toen het daglicht van dode dagen uitgediept, steeds verzwegen, wachtte op de dans der rozen ik naderde voorzichtig, met vleugelslag, in grijze winterrouw mijn mantel verdroeg geen tijd enkel schaduwen in een te stil verdriet weet je nog onder de appelboom jij…

In volle vlucht door de vroege lucht als jachttoestellen in een formatie vliegen ze in het vredesteken elke vleugelslag met een gratie die de kribben doen verbleken Het kale water weerkaatst gesnater de sonar van de ganzengroep de uiterwaarden liggen leeg langs de rivier een groene stoep de dijken als lange rollen deeg Eén schamel schot…

de warme oogst, de snelle hap uit de appelboom met discjockeyachtig kabaal gegrepen door de verzamelde eksters nog voor de eerste vleugelslag. De prachtvol groenglanzende muggen direct aanwezig via hun alarmnummer samen een bewegend lijkkleed stellen het schoonheidsbegrip op de proef. Vanzelf doe je een stap achteruit.…

jij door de ochtendwind hoort hoe aarde zingt doorheen de stilte op mijn huid jij kijkt me aan languit op je rug wanneer mijn ogen de dag in rennen samen met de lente, lachend naar de vleugelslag van wolken jij draagt mijn droom naar zonlicht golven zo teder sprekend oneindig blauw en ik plooi geef me over broos en wordend…

Beuzelen en talmen met verstilde blikken in half vergaan schemerlicht ze vertoeven hangend in mijn tijd in opgeloste tijden en halve tijden de dis duimendik onder vleugelslag een albasten schemering als enige dimensie rafelig en wazig de kaders waarbinnen alleen fantasieën wonen hullen zich in zweverige sluiers wikkelen mij in weemoed…

In opwindende vleugelslag Door schimmige contouren Op plekken waar nectar opgeborgen lag Je tong menig bloemkelk zal beroeren Nachtvlinder dansend in je vlucht Jouw ogen maken mij bewogen Menig vleermuis zoekt je in de lucht Door maanlicht aangezogen Maak je pirouetten maar door de nacht Van de kamperfoelie richting vlinderstruik Je bewegingen…

zijn er lichte dagen van heldere geurende honing vogels die de hemel in trage vleugelslag beschrijven optilbare woorden in stille uren van onbetreden sneeuw trillende crescendo's van diep verborgen nachtegalen roffelende hagelstenen op het dak vuurwerken voor leven en dood in tijden van blijven en weggaan de oogwenken van zijn en niet…

Jij kleine slaper met je stille ogen De lente is je vriend Sprankelend zijn je dromen Jij wilde vogel met je schalkse lach Onstuimig in je zomer Krachtig in je vleugelslag Jij mooi mensenkind met je eigen lied Helder in de herfst Zoekend naar je eigen stem Jij lieve, kleine engel Als sterren in de winter Meedragend in mijn hand…

in de nacht legde zij haar moede hoofd neer op het veren kussen sloot haar ogen begaf zich op het pad van droomland donzig waar zij de mooiste klaprozen zag wiegen in de wind waar de vlinders haar lippen rood kusten met tere vleugelslag warm als een glimlach rook zij de geur van jasmijn slaap zacht fluisterde de wind het water bleef…

Ik weet niet zeker of het zwanen waren, een najaarsnanacht dat hun vleugelslag in duizendvoud over het huis heen lag, om pas tegen het daglicht te bedaren. De hele dag liep ik als uitverkoren, of ik door engelen was aangeraakt. Maar hoeveel lege nachten zijn doorwaakt waarin sindsdien geen wiekslag viel te horen?…

Langs wolkenzomen en hemelse gewelven flaneren mensen vermomd in sluiers als decorstukken onverwacht de ontmoeting met vleugelslagen van vurige tijden Geen vangnet of blinde strik geen kleefdraden van kale woorden slechts een subtiel dwaalspoor door het geheugen van de nevels Wat doet de wind als hij niet waait?…

In het westen dooft het oude licht kleurt de aarde met gouden gloed als haar gebed in wees gegroet dan doet zij traag haar ogen dicht de stilte daalt in fluweel gekleed met kalme weidse vleugelslagen die de slapende ten ruste dragen wiens adem in het duister gleed met glanzende blik kijk ik geboeid naar het mooie wonder der natuur terwijl…

een ogenblik maar zal jij naast me staan en nooit zal je nog wederkeren jij bent slechts gekomen om even warm te raken want het antwoord gaf je al voor de tijd in stukken viel en ik door de bruine aarde kroop met smalle, bleke handen omdat ik geen bomen kan verplaatsen of sterren tot een ongekende hoogte kan bewegen met een verre vleugelslag…

Balancerend op een snavelpunt een helivlucht boven bonte kleuren onze ogen wordt dit nu gegund hoog in mijn neus stijgen geuren De blik gericht op het zoet daar binnen elke deelseconde weer een vleugelslag ook keizers, koningen en vorstinnen buigen diep voor de 5e scheppingsdag Muteren en evolueren, tergend traag de wetenschap…

misschien wordt de dag langzaam warm vandaag en mag ik in zijn navel wonen wanneer bloemen uit het veld het landschap volladen met bestemming en een open gelaat soms ben ik dichtbij, sluit stilte in een omarming, is alles gelijk in vleugelslag langs wind en oude vragen tijdloos, zoals het begin vanzelf op huid, met dichte ogen…

veel duister veel lampen veel vleugelslag Lezer onder je gloeilamp hef je hoofd op: de trekvogels gaan, de uiltjes komen. ---------------------------------------- Uit: 'Komrij's canon', 2008.…

Witte stille vlinder jij moet in het donker zijn, hoor de zwermen vleugelslagen wou jij schuw, nog kwestbaar zijn? Blijkt dat als harmonie is neergedaald als een dreigend wolkendek, men voort zal gaan tot het bittere einde van de avond?…